Χόρτασαν πολιτικό κουτσομπολιό τα αστικά ΜΜΕ με το βιβλίο του Τσίπρα, όπου γράφονται πολλά για τα παρασκήνια και την καμαρίλα της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. Πέρα από το αλατοπίπερο για λόγους διαφήμισης, το «πόνημα» Τσίπρα συνεχίζει την προσπάθεια να ξεπλύνει την άγρια αντιλαϊκή πολιτική της περιόδου 2015 - 2019 και να ρίξει στάχτη στα μάτια του λαού για την απογοήτευση που έσπειρε η κατάρρευση της αυταπάτης ότι μπορεί να υπάρξει φιλολαϊκή διαχείριση στον καπιταλισμό. Απευθύνει ταυτόχρονα ένα μεγαλοπρεπές «mea culpa» στην αστική τάξη για ορισμένους συνεργάτες του και επιλογές, διεκδικώντας να επανέλθει πολιτικά αμόλυντος και να ξανασερβίρει με άλλο περιτύλιγμα τις ίδιες αυταπάτες ενός «δημοκρατικού» και «δίκαιου» καπιταλισμού. Γράφει για παράδειγμα ότι «η νέα κυρίαρχη διαχωριστική γραμμή, τόσο διεθνώς όσο και στη χώρα μας, είναι αυτή ανάμεσα στον ολοένα και μεγαλύτερο πλούτο που συσσωρεύεται σε λίγους και στην πλειονότητα που δεν τα βγάζει πέρα. Και απέναντι στη ραγδαία αύξηση των ανισοτήτων και της κοινωνικής αδικίας, είναι αναγκαίο να προκρίνουμε έναν νέο πατριωτισμό. Η πατρίδα και οι ανάγκες των πολλών από τη μια, ο πλούτος και η ισχύς των λίγων από την άλλη». Τέτοια λόγια βγαίνουν εύκολα από το στόμα «προοδευτικών» κομπάρσων, που διεκδικούν ρόλο πρωταγωνιστή στην αστική διαχείριση. Το έργο το έχει ξαναδεί ο λαός, στην Ελλάδα και παντού. Η πατρίδα και οι πραγματικές λαϊκές ανάγκες καμία σχέση δεν έχουν με τον «πατριωτισμό» του κέρδους και της εκμετάλλευσης από μια χούφτα παράσιτα, που υπηρέτησε επάξια ο ΣΥΡΙΖΑ και που ο Τσίπρας ζητάει τώρα την εμπιστοσύνη τους για να το ξανακάνει.