«Την ώρα που οι αγρότες και οι κτηνοτρόφοι της Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης ξεχειλίζουν από δικαιολογημένη οργή και αγανάκτηση για την κυβερνητική πολιτική, που τους έχει φέρει στα όρια της επιβίωσης, οι εργαζόμενοι στενάζουν γιατί ο μισθός δεν φτάνει ούτε μέχρι τα μισά του μήνα, οι φοιτητές και οι οικογένειές τους βρίσκονται αντιμέτωποι με την παντελή απουσία φοιτητικής μέριμνας, ο πρωθυπουργός στην περιοδεία του στην Κομοτηνή δεν βρήκε ούτε μισή κουβέντα να πει για τα μεγάλα λαϊκά προβλήματα, πέρα από τα χιλιοεξαγγελμένα ψίχουλα της μείωσης του ΕΝΦΙΑ από το 2026 για χωριά κάτω των 1.500 κατοίκων, της μείωσης των φορολογικών συντελεστών για εργαζόμενους κάτω των 30 ετών κ.λπ. Εξήγγειλε μάλιστα αύξηση της επιστροφής του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης στο αγροτικό πετρέλαιο. Εστειλε έτσι για άλλη μια φορά στον κάδο το διαχρονικό αίτημα για αφορολόγητο πετρέλαιο στην αντλία, όπως απλόχερα δίνει το κράτος στους εφοπλιστές!

Αντίθετα, για τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους επιφύλασσε νέα "χρηματοδοτικά εργαλεία" από κοινοτικούς και εθνικούς πόρους, έργα υποδομής που αφορούν την κερδοφορία τους, νέα προκλητικά προνόμια. Για αυτό άλλωστε τον καλοδέχτηκαν τα στελέχη εταιρειών της περιοχής.

(...) Ο λαός της περιοχής έχει αποκτήσει τα τελευταία χρόνια χρήσιμη πείρα (...) Γνωρίζει ότι οι "ενεργειακοί κόμβοι" στο εκμεταλλευτικό σύστημα, που υπηρετούν τα συστημικά κόμματα και όλες οι κυβερνήσεις, σημαίνουν νέους κινδύνους από την εμπλοκή στους ενεργειακούς και εμπορικούς ανταγωνισμούς.

(...) Γνωρίζει επίσης ότι μόνο ο πρωθυπουργός, η κυβέρνησή του και τα υπόλοιπα κόμματα που μοιράζονται μαζί του το μότο "μπίζνες στα καμένα" θα μπορούσαν να δουν "φυσικό κάλλος" κατά τη μετάβαση από την Αλεξανδρούπολη στην Κομοτηνή, στα αποκαΐδια δηλαδή της πολιτικής που την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος, της ζωής και της υγείας του λαού τη θεωρεί κόστος.

Γνωρίζει, τέλος, ότι μόνο ο ίδιος έχει τη δύναμη να αντιπαρατεθεί με αυτήν την πολιτική στον δρόμο του συντονισμένου και οργανωμένου αγώνα, για να βάλει φρένο στο ξεκλήρισμα των βιοπαλαιστών αγροτών και κτηνοτρόφων, στον εργασιακό μεσαίωνα των 13ωρων και των συνεχώς αυξανόμενων εργοδοτικών εγκλημάτων που βαφτίζονται "εργατικά ατυχήματα", στη φτώχεια και την ανασφάλεια. Να ανοίξει τελικά τον ελπιδοφόρο δρόμο της ανατροπής της βαρβαρότητας, της δυσωδίας των σκανδάλων. Τον δρόμο για μια ριζικά διαφορετική οργάνωση της οικονομίας και της κοινωνίας, τον σοσιαλισμό.

Για αυτό σήμερα αυτό που έχει πραγματικά σημασία είναι να δυναμώσει η συμπόρευση με το ΚΚΕ μέσα στους αγώνες».