Ο Τσίπρας βέβαια λέει μισές αλήθειες. Την περίοδο εκείνη, και ειδικά μετά το 3ο μνημόνιο, έγιναν μεγάλες εργατικές κινητοποιήσεις, με πρωταγωνιστές τα συνδικάτα που δεν δέχτηκαν να γίνουν χαλάκι για να σκουπίσει τα πόδια του ο ΣΥΡΙΖΑ όσο βρισκόταν στον προθάλαμο της διακυβέρνησης. Στις κινητοποιήσεις αυτές, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ προσπάθησε μάταια να απαντήσει με τόνους «αυριανίστικης λάσπης» ενάντια στο ΚΚΕ. Εκεί που είδε «συγκρούσεις» ο Τσίπρας, είναι μόνο για τη Συμφωνία των Πρεσπών, για να συντηρήσει το κάλπικο δίπολο «πρόοδος - συντήρηση» και να βγάλει από το κάδρο τη συμβολή του ΣΥΡΙΖΑ στο ξεμπλοκάρισμα του επικίνδυνου ΝΑΤΟικού σχεδιασμού στα Βαλκάνια, που συνεχίζει σήμερα επάξια η ΝΔ. «Rebranding» όνομα και πράμα λοιπόν για τον Τσίπρα, με νέο περιτύλιγμα σε δοκιμασμένες συστημικές συνταγές.