Κινηματογραφική εβδομάδα που προσπαθεί να μας πείσει ότι η ανθρωποφαγία είναι ο κανόνας του μέλλοντός μας. Δυο ριμέικ ήδη γνωστών ταινιών στηρίζουν ουσιαστικά διαφορετικές πλευρές του ίδιου «κανόνα». Η μια διαδραματίζεται σε μια μελλοντική δυστοπία - μα πόσο μας έχουν κουράσει με τη μελλοντική δυστοπία - και η άλλη στη σημερινή «δυστοπία» που ονομάζεται καπιταλισμός. Εάν δεν αντιληφθούμε ότι με αυτού του είδους τις ταινίες όχι μόνο δεν αντιδράμε, όχι μόνο δεν οργανωνόμαστε, αλλά καταλήγουμε να φοβόμαστε τη σκιά μας, να θεωρούμε το χάος δεδομένο και να γινόμαστε όλο και πιο ατομιστές, θα «πιαστούμε» στην παγίδα. Και η παγίδα για όλα αυτά είναι το «Τέλος της Ιστορίας», δηλαδή έξω από κάθε...

1475 λέξεις, στήλη: ΚΡΙΤΙΚΗ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ, σελ.: 27