Θέλω να εκφράσω τη συμφωνία μου με τις Θέσεις της ΚΕ για το 22ο Συνέδριο του Κόμματός μας.

Βάζει μέσα το κείμενο και σωστά ότι πρέπει να δώσουμε βάρος στη λειτουργία των ΚΟΒ, γιατί σε αυτό το επίπεδο εκφράζονται όλες οι καθοδηγητικές αδυναμίες.

Αναφέρει το κείμενο: «Αυξήθηκε το ποσοστό των οργανωμένων γυναικών στο Κόμμα... ως αποτέλεσμα των στρατολογιών από την ΚΝΕ και από το γυναικείο ριζοσπαστικό κίνημα». Χρειάζεται νομίζω συνολικά σαν Κόμμα να μας απασχολήσει περισσότερο αυτό το θέμα. Αν δεν το κάνουμε, η προσπάθειά μας για οικοδόμηση βαθιών και γερών δεσμών μέσα στους χώρους δουλειάς, η στρατολογία και συνολικά η προετοιμασία μας σαν Κόμμα θα είναι αδύναμη. 'Η η προετοιμασία μας στους κλάδους με το βλέμμα μας στις πιο οξυμένες καταστάσεις εμπλοκής της χώρας μας σε ενδεχόμενο πολέμου θα έχει κοντά ποδάρια. Γιατί εμπλοκή δεν σημαίνει μόνο στρατιωτική προετοιμασία. Σημαίνει και απρόσκοπτη παραγωγή για τα κέρδη τους και την πολεμική τους οικονομία, σημαίνει «τα κεφάλια μέσα», σημαίνει ιδεολογική επίθεση και καταστολή, σημαίνει ότι ένα μεγάλο βάρος και τη λυσσαλέα επίθεση από το κεφάλαιο θα τη δεχτούν οι γυναίκες εργαζόμενες για να συνεχίσουν την παραγωγή τους, για τα κέρδη τους.

Τι προκύπτει από την πείρα μας στην προσπάθεια οικοδόμησης δεσμών με γυναίκες που ανήκουν στην εργατική τάξη, την προσπάθεια στρατολογίας και συζήτησης μαζί τους το προηγούμενο διάστημα;

Επιβεβαιώνεται αυτό που έχουμε εκτιμήσει, ότι τις απασχολεί η σχέση τους με τα παιδιά τους και αντιλαμβάνονται την ένταξή τους στο Κόμμα σαν εμπόδιο στον ρόλο τους ως μητέρες. Γυναίκες εργάτριες, όταν τους προτείνουμε να οργανωθούν στο Κόμμα, μας απαντάνε: «Πώς τα καταφέρνεις με τα παιδιά να είσαι στο Κόμμα;», «εδώ τώρα και δεν προλαβαίνω να τα βλέπω».

Πρέπει αποφασιστικά να σκύψουμε, ειδικά σε κλάδους όπου οι γυναίκες είναι περισσότερες ή τουλάχιστον πολυπληθείς, όπως στις φαρμακοβιομηχανίες, στις Τηλεπικοινωνίες, στο Εμπόριο, σε ορισμένους κλάδους της μεταποίησης, στην Υγεία, στην Εκπαίδευση κ.α.

Και εδώ πρέπει καλύτερα σαν Κόμμα να βελτιωθούμε ώστε να δυναμώσει η ικανότητά μας να διεξάγουμε και να οξύνουμε την αντιπαράθεση με μια σειρά αντιλήψεις και ιδεολογήματα που καλλιεργεί το κεφάλαιο, η εργοδοσία, το κράτος και οι μηχανισμοί τους στη συνείδηση των εργατριών, των νέων μητέρων, των νέων κοριτσιών επιστημόνων στα πανεπιστήμια.

Αντιλήψεις που επιδρούν και στις παρυφές μας, ακόμα και σε δυνάμεις μας, που σε συνδυασμό με τις συνθήκες ζωής, το φόρτωμα στην «ατομική ευθύνη» σε ό,τι έχει να κάνει με την οικογένεια και τα παιδιά, δημιουργούν αναστολές, όχι μόνο σε γυναίκες, αλλά και σε άντρες γονείς σε ορισμένες περιπτώσεις, εμποδίζοντας την ολόπλευρη προσφορά, τη συμμετοχή και συμβολή στη διαμόρφωση και υλοποίηση του σχεδιασμού των ΚΟΒ.

Το σύστημα και η εργοδοσία παρεμβαίνει πολύπλευρα, τις βομβαρδίζει με σεμινάρια, με διάφορες διοργανώσεις. Παρεμβαίνει σε κάθε ζήτημα που την απασχολεί. Από το ότι είναι «ελεύθερη» να κάνει ό,τι θέλει γιατί στο σύστημα που ζούμε «έχει επιλογές και ευκαιρίες», την ανάγκη συμμετοχής της στα κέντρα λήψης αποφάσεων, μέχρι και στα ζητήματα υγείας, τα ζητήματα του καρκίνου του μαστού κ.ά.

Χρειάζεται να οξύνουμε την αντιπαράθεση με την κυρίαρχη αστική αντίληψη περί πατριαρχίας. Εχουμε παραδείγματα συντροφισσών σε συζητήσεις ή διαλέξεις που εξέφρασαν τη γνώμη ότι η καταπίεση σήμερα των γυναικών οφείλεται στην πατριαρχία. Δηλαδή συντρόφισσές μας - κομμουνίστριες - θεωρούν ότι η καταπίεσή τους έρχεται από τους άνδρες γενικά και όχι από το καπιταλιστικό εκμεταλλευτικό σύστημα, ή που δεν το έχουν ολοκληρωμένα και κατασταλαγμένα μέσα τους συνειδητοποιήσει βαθιά. Αυτό εκφράστηκε ενδεχόμενα και με τη στάση ορισμένων συντρόφων όταν συζητάγαμε για τον ρόλο της μητέρας και του πατέρα, που ορισμένες συντρόφισσες δεν αναγνώριζαν τον ρόλο του πατέρα στη σύγχρονη οικογένεια και στη σχέση του με το παιδί.

Πρέπει να φωτίσουμε πιο ολοκληρωμένα το «γυναίκα - μαχήτρια στον δρόμο της ανατροπής». Οτι μπορεί και πρέπει η εργατική τάξη να πάρει την εξουσία στα χέρια της, και εκεί θα απελευθερωθούν όλοι οι οικονομικοί και κοινωνικοί καταναγκασμοί που σήμερα κρατάνε δέσμιο τον εργάτη και την εργάτρια. Γιατί τις αλυσίδες στον εργάτη τις βάζουν οι καπιταλιστικές εκμεταλλευτικές σχέσεις παραγωγής και όχι οι άντρες ή ό,τι άλλο πλασάρει το σύστημα για να του αποκρύπτουν την αλήθεια και τον δρόμο που πρέπει να βαδίσει.

Να δείξουμε φροντίδα ώστε η λειτουργία των ΚΟΒ, η ιδεολογική - πολιτική συζήτηση σε αυτήν, ο σχεδιασμός της, τα μαθήματα σε αυτές να διαμορφώνουν τους όρους ώστε οι συντρόφισσές μας να συμμετέχουν σε αυτές, να βαθαίνει η επαφή τους με την κοσμοθεωρία μας, τα έργα των κλασικών μας, να τις παροτρύνει στη μελέτη και στο διάβασμα των επεξεργασιών μας, να τους δίνει αυτοπεποίθηση. Να κατανοείται και να κατακτιέται καθημερινά ότι στο «κομμουνίστρια μάνα» το προωθητικό στοιχείο είναι το κομμουνίστρια. Να γίνει κτήμα των συντροφισσών και των γυναικών οπαδών μας ότι όσο πιο ολοκληρωμένη κομμουνίστρια - μαχήτρια είσαι, όσο πιο βαθιά αφομοιώνεις τη στρατηγική μας, όσο πιο μαχητικά αντιπαλεύεις αυτό το σάπιο εκμεταλλευτικό σύστημα που γεννά πολέμους, κρίσεις, φτώχεια, ξεριζωμούς και σάπια ιδανικά και πρότυπα ζωής, τόσο θα είσαι και πιο ικανή να διαπαιδαγωγήσεις τα παιδιά σου και τα παιδιά της τάξης μας με τα ιδανικά της αλληλεγγύης, της συντροφικότητας, της συλλογικότητας. Θα τους διαμορφώνεις «αντισώματα» στα σάπια ιδανικά του ατομισμού, της λογικής «ο θάνατός σου - η ζωή μου», της «απροσδιοριστίας» σε όλα, στο φύλο, στην ταξική θέση κ.λπ. Θα μάθουν να αντιπαλεύουν το άδικο. Κι έτσι θα αποκτά πιο βαθύ και ουσιαστικό νόημα ο σκοπός που κάναμε τα παιδιά μας και που καθημερινά συζητάμε μαζί τους, τα διαπαιδαγωγούμε. Και που η μαχητική στάση των γονιών θα έχει πολλαπλασιαστική επίδραση στη συνείδηση και τη στάση των ίδιων των παιδιών. Οτι αυτή η βασανιστική, κοπιαστική δουλειά τελικά σε κάνει πιο ολοκληρωμένη κομμουνίστρια και επαναστάτρια, σε γεμίζει πίστη, πείσμα και θάρρος για τους σκοπούς και τα ιδανικά μας.

Να γίνουμε πιο ικανοί ώστε πιο αποφασιστικά να ανοίγουμε την πολιτική μας πρόταση με τις γυναίκες στους κλάδους, χωρίς δισταγμούς. Η αγανάκτηση που εκτιμάμε ότι υπάρχει σε έναν κόσμο αφορά και μεγάλο τμήμα εργαζόμενων γυναικών να συναντηθεί με τις ανατρεπτικές, επαναστατικές ιδέες του Κόμματός μας.

Τέλος, οφείλουμε όλα τα στελέχη, από την ΚΕ μέχρι τα Γραφεία των ΚΟΒ, να γίνουμε και να προετοιμάσουμε τα στελέχη μας, με εκείνα τα χαρακτηριστικά, των ΚΟΒ που θέλουμε να έχουμε. Μπορούμε να τα καταφέρουμε!