Σε μερικά εκατομμύρια υπολογίζονται οι Αμερικανοί που διαδήλωσαν το Σάββατο με σύνθημα «δεν θέλουμε βασιλιάδες». Μπορεί οι διαμαρτυρίες τους να επικεντρώνουν στον «αυταρχισμό της κυβέρνησης Τραμπ», αποτυπώνουν όμως - όπως και η αντίδραση των κυβερνητικών επιτελείων - τη διαίρεση και τον διχασμό που βαθαίνουν στις ΗΠΑ. Το έδαφος είναι οι ενδοαστικές αντιθέσεις για το ποια οικονομική πολιτική και ποιες προσαρμογές στις διεθνείς συμμαχίες είναι αναγκαίες για να υπερασπιστούν οι ΗΠΑ με αξιώσεις την πρωτοκαθεδρία τους στο παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό σύστημα. Δεν είναι τυχαίο ότι τις διαδηλώσεις στήριξαν διακριτικά ή φανερά (με χρηματοδότηση ή και προπαγάνδα) διάφορα επιχειρηματικά κέντρα που θίγονται ή ευνοούνται λιγότερο από την οικονομική πολιτική της κυβέρνησης, κυρίως από τους υψηλούς δασμούς, ή χάνουν την προνομιακή μεταχείριση που είχαν στο παρελθόν από το κράτος (π.χ. «πράσινοι» όμιλοι). Αντίστοιχα, οι κινητοποιήσεις στηρίχτηκαν από ομίλους των ΜΜΕ που συνδέονται με τέτοια συμφέροντα και με το κόμμα των Δημοκρατικών, τροφοδοτώντας την αντιπαράθεση που κλιμακώθηκε πριν τις τελευταίες προεδρικές εκλογές. Η αδυναμία της αμερικανικής οικονομίας να ανακάμψει με υψηλότερους ρυθμούς και η επέκταση της φτώχειας σε μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού, που χάνει ακόμα και την υποτυπώδη κρατική πρόνοια στο όνομα των περικοπών, είναι παράγοντες που οξύνουν τη δυσαρέσκεια και αξιοποιούνται στην ενδοαστική διαπάλη, με την πόλωση να οδηγεί ακόμα και σε πολιτικές δολοφονίες, ανεξάρτητα από το ποιος τις ενορχηστρώνει και ποιος ωφελείται τελικά από αυτές.