«Είστε πολύ περισσότεροι φέτος. Γεια σας για 51η φορά. Βλέπω πολλούς καινούργιους... Ας συστηθώ...».

Με αυτά τα λόγια ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου για 51η φορά χαιρέτησε τους χιλιάδες που κατέκλυσαν την Κεντρική Σκηνή, δίνοντας το έναυσμα για να ακολουθήσει το «Φοβάμαι».

Ο Β. Παπακωνσταντίνου ένωσε τη φωνή του με τον λαό μας και τους λαούς όλου του κόσμου, για να σταματήσει το έγκλημα στη Γάζα. «Πώς γίνονται να σκοτώνονται, να σφάζονται παιδιά; 20.000 παιδιά... Και όσα γλιτώνουν από το σφάξιμο να οδηγούνται στον θάνατο από την πείνα. Πώς γίνεται ο Τραμπ, ο Νετανιάχου και η Ευρώπη να κάνουν αυτό το έγκλημα; Να δούμε τι θα επακολουθήσει μετά από το μεγάλο "μπουμ"».

Στην Κεντρική Σκηνή όλες οι ηλικίες παρούσες... Μέχρι και ένα κοριτσάκι 2 ετών, με τα ακουστικά στο κεφάλι του, στην πρώτη σειρά. Και τα τραγούδια δίνουν ρυθμό, ξεσηκώνουν... Οι γροθιές και οι παλαιστινιακές σημαίες υψώνονται, όπως και οι κόκκινες σημαίες.

«51 χρόνια πριν, με τον Μάνο παρέα, τραγουδήσαμε στο 1ο Φεστιβάλ. Ετσι, ο Μάνος θα είναι πάντα παρών στο Φεστιβάλ». Και έγινε μια φωνή τραγουδώντας τον «Τσε» και τον «Στρατιώτη».

Κάθε τραγούδι και μια ιστορία, κάθε τραγούδι και μια παλιά αλλά και μια νέα ανάμνηση, που γεννιέται από τις μεγάλες συναυλίες, όπως ο Β. Παπακωνσταντίνου ξέρει να κάνει.

«Και του χρόνου πάλι εδώ! Ραντεβού στους δρόμους! Και αυτήν την Τετάρτη! Το παιχνίδι παίζεται ακόμα... Πάρτε την μπάλα!».

Με αυτά τα λόγια αποχαιρέτησε, ανανεώνοντας το ραντεβού στους δρόμους αλλά και στην τελευταία μέρα των εκδηλώσεων του 51ου Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή».

«Κάποτε γνώρισα μια λίμνη, μάτια μου, μάτια μου, κάποτε γνώρισα μια λίμνη που 'θελε να 'ταν θάλασσα...». Με ένα παραμύθι που ξεκινάει κάπως έτσι, ένα «Παραμύθι με λυπημένο τέλος», που αποτελεί ταυτότητα και σήμα κατατεθέν για τα 30 χρόνια της υπέροχης πορείας του στο ελληνικό τραγούδι, ανέβηκε στην Κεντρική Σκηνή του Φεστιβάλ το βράδυ του Σαββάτου ο Μίλτος Πασχαλίδης και το κοινό τον αποθέωσε!

«Πώς τα καταφέρνετε και κάθε χρόνο είμαστε περισσότεροι, τι ωραία!», είπε από σκηνής, σχολιάζοντας όμως και την οδυνηρή πραγματικότητα που ζούμε και είναι κάθε χρόνο και χειρότερη, κι έπειτα γύρισε στις υπέροχες μουσικές του. Και η νύχτα έγινε μέρα όταν όλοι οι φακοί των κινητών άναψαν στις «Κακές συνήθειες», και όλα τα χέρια άνοιξαν ψηλά αμέσως μετά, σαν για να υποδεχτούν τις «Περσίδες» του!

«Αυτό είναι για τον Θάνο μου», αφιέρωσε αμέσως μετά τον «Τυμβωρύχο», ενώ στο επικό ζεϊμπέκικο «Ερωτας αρχάγγελος» αποδείξαμε για άλλη μια φορά ότι «είναι τα τραγούδια μας ηφαίστεια που καίνε»!

«Στα 35 χρόνια που τραγουδάω στα Φεστιβάλ της ΚΝΕ είναι ένα τραγούδι που το αγαπήσατε, και με κάνετε περήφανο γι' αυτό», είπε, και το έπαιξε, γιατί εξάλλου είναι γνωστό ότι το Φεστιβάλ της ΚΝΕ είναι «Αγύριστο κεφάλι»!

Σειρά είχε το υπέροχο ποτ πουρί του φινάλε του, που ζήτησε μια κεφίγια για να το κάνει, και το «Λευτεριά στην Παλαιστίνη» ακούστηκε για άλλη μια φορά δυνατά, ενώ ο καλλιτέχνης μάς ταξίδευσε από τον «Ερωτόκριτο» και το «Αν δεν βρω το τέρμα» μέχρι τις «ντομάτες μαζί με το μανάβικο του κυρ Αντώνη», τον ύμνο του ΕΑΜ και «τα ανοιχτά του κόσμου τα καμιόνια να ξεφορτώνουν στην Καισαριανή»...

Αλλη μια αξέχαστη συναυλία έκλεισε το πρόγραμμα της Κεντρικής Σκηνής του 51ου Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή»!