Eurokinissi

Με ιδιαίτερη επιμονή αναμασούσε εκβιασμούς προς τον λαό και τη νεολαία, λέγοντας χαρακτηριστικά ότι η «μπάνκα δεν μπορεί να τιναχτεί στον αέρα» και να θέσει «σε κίνδυνο την δημοσιονομική σταθερότητα». Σε αυτό το πλαίσιο μάλιστα επανέλαβε αρκετές φορές τον ισχυρισμό ότι «τα καλύτερα είναι μπροστά», επιχειρώντας να καλλιεργήσει τον συμβιβασμό με τη βαρβαρότητα του συστήματος.

Η συγκεκριμένη στάση, σε συνδυασμό με την ένταση των καλεσμάτων «συναίνεσης» προς τα κόμματα του συστήματος τα οποία έκανε ξανά στη συνέντευξη ο Μητσοτάκης, δεν γίνεται προφανώς σε «κενό αέρος». Αφορά την ένταση των ενεργειών από πλευράς κυβερνήσεων και ΕΕ ώστε οι λαοί να αποδέχονται παθητικά τη χαμοζωή, για να θωρακίζεται η κερδοφορία των καπιταλιστικών επιχειρήσεων σε περίοδο έντονων αστικών διεργασιών και πολεμικής προετοιμασίας στην Ευρώπη.

Ο πρωθυπουργός, ευρισκόμενος σε διαρκή σύγκρουση με την πραγματικότητα, με αναφορά στις εξαγγελίες συνέχισε προκλητικά να μιλά για «φορολογική επανάσταση» που θα βελτιώσει το διαθέσιμο εισόδημα για τις λαϊκές οικογένειες, για «επιστροφή του μερίσματος της ανάπτυξης στους πολίτες» και άλλα τέτοια.

Θρασύς καθώς είναι, και με την αβάντα που του κάνουν τα κόμματα της βολικής «αντιπολίτευσης», αρκετές φορές αναφέρθηκε στους περιβόητους «μέσους όρους» της ΕΕ, θέλοντας να συγκρίνει την αθλιότητα με την οποία έρχονται αντιμέτωποι οι λαοί σε όλη τη σάπια, πολεμοκάπηλη ΕΕ.

Είναι χαρακτηριστικό ότι με το παραπάνω «επιχείρημα» ισχυρίστηκε πως στην Ελλάδα δεν υπήρχε κακή αντιπυρική περίοδος, αφού με βάση τα στρέμματα που κάηκαν φέτος είναι - όπως είπε αυτολεξεί - «ίσα βάρκα - ίσα νερά» με αυτά που κάηκαν πέρυσι, ενώ σε επίπεδο ΕΕ οι καμένες εκτάσεις φέτος ήταν τετραπλάσιες από τον μέσο όρο των προηγούμενων ετών!

Και ενώ έλεγε αυτές τις αθλιότητες, τόλμησε - τρομάρα του - να επιτεθεί ξανά στον κομμουνιστή δήμαρχο Πάτρας Κώστα Πελετίδη, λέγοντας για τον άνθρωπο που μαζί με τον λαό, τη δημοτική αρχή και τις δυνάμεις του ΚΚΕ έσωσαν την τρίτη μεγαλύτερη πόλη της Ελλάδας από τη φωτιά που έκαιγε για τρεις μέρες στην ...«όχι κακή αντιπυρική περίοδο» πως «πιστεύει ότι μπορεί να κάνει αντάρτικο και να παροτρύνει τους πολίτες να μην ακολουθούν τις οδηγίες της Πολιτικής Προστασίας».

Επειδή σε αυτά τα αίσχη, των εκπροσώπων μιας πολιτικής που γδέρνει και αφήνει απροστάτευτο τον λαό για να υπηρετεί την καπιταλιστική κερδοφορία και τους πολεμικούς σχεδιασμούς της αστικής τάξης, έχουμε απαντήσει πολλές φορές και εμείς αλλά και ο ίδιος ο λαός της Πάτρας, απλά να σημειώσουμε πως ο πρωθυπουργός δεν απάντησε στη σχετική ερώτηση που δέχτηκε από Μέσο της Πάτρας και σε ένα της σκέλος αφορούσε το κατά πόσο για τις φωτιές ευθύνεται το κακοσυντηρημένο δίκτυο του ΔΕΔΔΗΕ.

Απαντώντας σε ερώτηση σχετικά με το τερατούργημα για τη 13ωρη δουλειά στον ίδιο εργοδότη, ο Κυρ. Μητσοτάκης ξεπέρασε τον εαυτό του αλλά και κάθε άλλο κυβερνητικό στέλεχος που υπερασπίζεται αυτήν τη βαρβαρότητα, που φέρει τη σφραγίδα της ΕΕ.

Οπως είπε, υπάρχουν κάποιοι εργαζόμενοι που «επιλέγουν» ή/και «αισθάνονται» (!) ότι πρέπει να κάνουν δύο δουλειές, και το εν λόγω νομοσχέδιο τους δίνει τη δυνατότητα να το κάνουν. «Γιατί είναι αντεργατικό αυτό;», διερωτήθηκε, εκφράζοντας ταυτόχρονα την «επιθυμία» του όλοι «να δούλευαν μόνο 8ωρο»!

Ισχυρίστηκε ότι «κανένας δεν μπορεί να υποχρεώσει κανέναν να δουλέψει 2 δουλειές», και προς επιβεβαίωση των λεγομένων του είπε πως «η ανεργία μειώνεται, άρα οι εργαζόμενοι αποκτούν μεγαλύτερη δύναμη».

Σε αυτό το πλαίσιο, ο πρωθυπουργός σε αρκετές περιπτώσεις εξέφρασε την «περηφάνια» του για το γεγονός ότι πάνω από 250.000 συνταξιούχοι μπορούν να συνεχίσουν να εργάζονται χωρίς να μειώνεται η σύνταξή τους, ενώ παρουσίασε την πολιτική αυτή και ως μέρος της λύσης του «δημογραφικού». Να πεθαίνουν δηλαδή οι εργαζόμενοι στους χώρους δουλειάς, είτε ως συνταξιούχοι είτε επειδή έχει επιμηκυνθεί ο εργάσιμος βίος τους!

Ο πρωθυπουργός για άλλη μια φορά υπερασπίστηκε τη θανάσιμη εμπλοκή της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς και πολέμους. Μιλώντας ουσιαστικά για την οικονομική και στρατιωτική στήριξη της Ελλάδας στο καθεστώς Ζελένσκι, είπε ότι «η στάση μας εξυπηρετεί τα δικά μας εθνικά συμφέροντα». Τα «εθνικά συμφέροντα» για τα οποία μιλά ο Μητσοτάκης είναι οι επιχειρηματικοί όμιλοι που θέλουν να διεκδικήσουν πιο αποφασιστικά μερτικό από τη «λεία» της Ουκρανίας, με επίκεντρο - όπως η ίδια η κυβέρνηση και ο Ζελένσκι έχουν αποκαλύψει - την Οδησσό και διάφορα ενεργειακά και διαμετακομιστικά πρότζεκτ του ευρωατλαντικού κεφαλαίου. Ο Μητσοτάκης είπε επίσης πως δεν συμφωνεί με «την παραχώρηση εδαφών», επιλέγοντας ταυτόχρονα να αναφέρει ότι «δεν θα επέτρεπα τη γεωπολιτική απομόνωση της Ελλάδας από την Ευρώπη».

Για να δικαιολογήσει την εμπλοκή της χώρας στο σφαγείο, είπε πως «δεν θα μπορούσαμε να κάνουμε αλλιώς», αφού «κουβαλάμε το δράμα της Κύπρου» και επιπρόσθετα «στηρίξαμε τον αμυνόμενο έναντι του επιτιθέμενου». Φυσικά, η ελληνική κυβέρνηση συμμετέχει στα παζάρια για το Κυπριακό, που γίνονται με βάση τον ΝΑΤΟικό οδικό χάρτη, και προωθεί λύσεις που διαιωνίζουν και κατοχυρώνουν την τουρκική εισβολή και κατοχή στην Κύπρο.

Σε αυτό το σημείο αξίζει να αναφερθεί ότι ο Μητσοτάκης απαντώντας σε ερώτηση σχετικά με την ενεργειακή διασύνδεση Ελλάδας - Κύπρου - Ισραήλ (το ότι αφορά και το Ισραήλ συχνά δεν αναφέρεται από αστικά ΜΜΕ) και το αν αυτή θα ολοκληρωθεί (ουσιαστικά σταμάτησε μετά από απαράδεκτες τουρκικές ενέργειες στην Κάσο, ενώ υπάρχουν διεργασίες για το ζήτημα και στην κυπριακή κυβέρνηση), αφού ανέφερε διάφορες αόριστες εκτιμήσεις ότι αυτή θα γίνει, επέλεξε να τονίσει πως αυτό το έργο ηλεκτρικής διασύνδεσης δεν είναι τόσο σημαντικό για την Ελλάδα όσο είναι για την Κύπρο... Είπε συγκεκριμένα: «Η διασύνδεση με την Κύπρο είναι σημαντική, αλλά η σημασία της για την Ελλάδα είναι μικρότερη σε σχέση με άλλα έργα που έχουμε σε προτεραιότητα. Είναι εθνικά επωφελής πρωτίστως για την Κύπρο».

Σχετικά τώρα με τα περί «στήριξης στον αμυνόμενο» (την Ουκρανία) από τη ΝΔ, όπως και όλα τα κόμματα και τις κυβερνήσεις στην Ελλάδα που έχουν στηρίξει με κάθε τρόπο κάθε έγκλημα των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ σε βάρος άλλων λαών, θα ήταν απλά γελοία αν δεν ήταν και βουτηγμένα στο αίμα χιλιάδων νεκρών Παλαιστινίων που έχει εκτελέσει ο «στρατηγικός σύμμαχος», το κράτος - δολοφόνος και κατακτητής Ισραήλ.

Απαντώντας σε ερώτηση σχετικά με τη «σύμπλευση της Ελλάδας με το Ισραήλ», ο Μητσοτάκης προφανώς υπερασπίστηκε τη «στρατηγική σχέση» με το κράτος - δολοφόνο (αφού δεν είπε κουβέντα για οποιοδήποτε μέτρο διακοπής αυτής της οικονομικής και στρατιωτικής σχέσης), ενώ κατά τ' άλλα έκανε τον παλικαρά λέγοντας πως η ελληνική κυβέρνηση έχει ασκήσει «δριμύτατη κριτική στο Ισραήλ για τον τρόπο που ασκεί την επιχείρηση στην Γάζα». Είναι επίσης ενδεικτικό ότι λέγοντας πως «η Ελλάδα θα αναγνωρίσει κράτος της Παλαιστίνης» όχι μόνο δεν αναφέρθηκε στο ομόφωνο ψήφισμα της ελληνικής Βουλής, που καθορίζει ότι η αναγνώριση αφορά παλαιστινιακό κράτος στα σύνορα του 1967 με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ, αλλά και ισχυρίστηκε πως η «αναγνώριση» θα γίνει τότε και με τρόπο που θα δίνει «ώθηση για τη λύση των δύο κρατών». Τρέχα γύρευε δηλαδή, σε μια περίοδο που μαζί με τα ανοσιουργήματα του Ισραήλ κλιμακώνονται και τα παζάρια για την «επόμενη μέρα» στην Γάζα.

Τέλος, απαντώντας σε πληθώρα ερωτημάτων σχετικά με την μπόχα του ΟΠΕΚΕΠΕ και τις εγκληματικές οργανώσεις στην Κρήτη, που εμπλέκουν και τον αμερικανικό παράγοντα, ο Κυρ. Μητσοτάκης επιχείρησε να πείσει ότι η κριτική και η οργή που δέχεται η κυβέρνηση δεν ευσταθούν, αφού η κυβέρνηση και οι κρατικοί μηχανισμοί είναι αυτοί που «συγκρούονται με συμφέροντα».

Περιγραφικά παρουσίασε όλη αυτήν τη σαπίλα ως κάτι το «συνηθισμένο» και στην ΕΕ, θέλοντας να απαντήσει στη βολική «αντιπολίτευση» των ευρωλιγούρικων κομμάτων, κάνοντας όμως τελικά την παραδοχή ότι αυτά τα φαινόμενα συμβαίνουν ακριβώς σε όλα τα αστικά κράτη, γιατί κάθε τους «πόρος» υπερασπίζεται το κέρδος.