Μέσα στον παραπλανητικό μανδύα της «μεσαίας τάξης» επιχειρούν να χωρέσουν όλους τους μισθωτούς και αυτοαπασχολούμενους που δεν βρίσκονται στατιστικά στην επίσημη ζώνη της ακραίας φτώχειας.

Θέλουν να πείσουν έναν μισθωτό με ετήσιο εισόδημα 12.000 ευρώ (1.000 ευρώ τον μήνα) ότι βρίσκεται κάπου στη μέση, ανάμεσα στον άπορο άνεργο και στους τραπεζίτες, εφοπλιστές, μεγαλοβιομηχάνους.

Ασφαλώς στόχος του σημερινού άρθρου δεν είναι η αναλυτική κριτική της αντιεπιστημονικής κατηγοριοποίησης της αστικής προπαγάνδας, που προσπαθεί να συσκοτίσει την πραγματική διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στους θύτες και στα θύματα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, το κεφάλαιο και την εργατική τάξη. Ούτε μια αναλυτική εξέταση της ταξικής διάρθρωσης της ελληνικής κοινωνίας.

Εχει όμως σημασία η αποκάλυψη των επικοινωνιακών σχημάτων παραπλάνησης του συστήματος. Παραπλάνηση που επιχειρεί να κρύψει επίσης τη μεγάλη φοροληστεία του λαού απ' το κράτος του κεφαλαίου, με την οποία σχηματίζονται τα «ματωμένα πλεονάσματα».

Αυτά τα πρωτογενή πλεονάσματα αυξάνονται τα τελευταία χρόνια. Εμφανίζονται υπερπλεονάσματα που ο πρωθυπουργός υπόσχεται ένα μέρος τους να το επιστρέψει ως φοροελαφρύνσεις στον λαό. Το πρωτογενές πλεόνασμα στα κρατικά έσοδα αυξήθηκε το 2024 στο 4,8% του ΑΕΠ, έναντι 2% το 2023. Ξεπέρασε κατά πολύ τις κυβερνητικές προβλέψεις για το 2024 (2,5% ΑΕΠ) και έφτασε τα 11,4 δισ. ευρώ.

Για το 2025 αναμένεται νέα αύξηση, αφού ήδη το πρώτο εξάμηνο τα αποτελέσματα είναι υπερδιπλάσια των κυβερνητικών προβλέψεων, δηλαδή 4,6 δισ. ευρώ έναντι προβλέψεων για 2,2 δισ. ευρώ. Η κυβέρνηση προβάλλει ότι χάρη στην πολιτική της μπορεί να αυξάνει τις φορολογικές ελαφρύνσεις, ενώ ταυτόχρονα κινείται μέσα στο πλαίσιο των περιορισμών και των δεσμεύσεων προς την ΕΕ.

Από πού προέρχεται όμως το ετήσιο πλεόνασμα και το υπερπλεόνασμα που θα χρηματοδοτήσει τα νέα κυβερνητικά μέτρα;

Μα φυσικά από τον ίδιο τον λαό, που καταβάλλει το 95% του συνόλου των φόρων μέσω της έμμεσης και της άμεσης φορολογίας και της περικοπής των κοινωνικών δαπανών. Διόλου τυχαία, την τελευταία τριετία, ενώ τα φορολογικά έσοδα ξεπερνούν κάθε χρόνο τις κυβερνητικές προβλέψεις του προϋπολογισμού, συμβαίνει το αντίθετο με το σκέλος των κρατικών δαπανών. Στις δαπάνες έχουμε περικοπές των προβλεπόμενων κονδυλίων.

Με άλλα λόγια, η κυβέρνηση θα επιστρέψει ελάχιστα ψίχουλα από όσα μας κλέβει και ζητά προκλητικά να τη χειροκροτήσουμε. Η κυβερνητική προπαγάνδα επιχειρεί να συγκαλύψει αυτήν τη μεγάλη αλήθεια, προβάλλοντας ότι δεν αύξησε τους φορολογικούς συντελεστές και τους φόρους της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή της εποχής του 3ου μνημονίου.

Ισχυρίζεται ότι η αύξηση των φορολογικών εσόδων είναι «αναίμακτη» για τον λαό, αφού προέρχεται από την ανάπτυξη - υπεραπόδοση της οικονομίας, την αύξηση των μισθών και των εισοδημάτων και την πάταξη της φοροδιαφυγής.

Εχει λοιπόν σημασία να φωτίσουμε συνοπτικά τους τρεις βασικούς τρόπους με τους οποίους αυξάνει τη φοροληστεία του λαού η σημερινή κυβέρνηση του κεφαλαίου, χωρίς να χρειάζεται να αυξήσει τους φορολογικούς συντελεστές.

Με ευθύνη της σημερινής αλλά και των προηγούμενων κυβερνήσεων, οι έμμεσοι φόροι ξεπερνούν κάθε χρόνο το 60% των συνολικών φορολογικών εσόδων την τελευταία δεκαετία. Πρόκειται για τους πιο άδικους και αντιλαϊκούς φόρους, αφού κατανέμουν ίδια βάρη σε άνισα εισοδήματα. Επιβαρύνουν φορολογικά εξίσου τον άνεργο και τον μεγαλομέτοχο ενός ομίλου όταν αγοράζουν γάλα ή πληρώνουν τον λογαριασμό του ηλεκτρικού ρεύματος.

Ομως αυτή η άδικη αντιλαϊκή επιβάρυνση αυξάνεται όταν αυξάνονται οι τιμές των τροφίμων και της Ενέργειας, όταν αυξάνεται ο πληθωρισμός. Η εκτίναξη του πληθωρισμού τροφίμων και η ενεργειακή ακρίβεια αυξάνουν και τη φοροληστεία των έμμεσων φόρων.

Το 2019 τα κρατικά έσοδα από τον ΦΠΑ δεν ξεπερνούσαν τα 17,7 δισ. ευρώ, ενώ το 2024 έφτασαν τα 26 δισ. ευρώ. Ειδικότερα τα πρόσθετα έσοδα από ΦΠΑ, λόγω του σωρευτικού πληθωρισμού της εξαετίας, προσεγγίζουν τα 3 δισ. ευρώ.

Αντίστροφα, μπορεί να σκεφτεί κανείς τη μείωση των τιμών και της ακρίβειας που θα διασφάλιζε η μείωση των κρατικών έμμεσων φόρων.

Ανάλογη είναι η αύξηση της φοροληστείας στους άμεσους φόρους που πληρώνει ο λαός, λόγω της μη τιμαριθμοποίησης της φορολογικής κλίμακας.

Ο ονομαστικός μισθός μπορεί να αυξηθεί, όμως λόγω της ακρίβειας και του πληθωρισμού η πραγματική αγοραστική δύναμη μειώνεται. Δεν αυξάνεται δηλαδή στον ίδιο βαθμό ο πραγματικός μισθός. Ομως η άμεση φορολογία γίνεται με βάση τον ετήσιο ονομαστικό μισθό. Ετσι, ο μισθωτός μπορεί να φορολογηθεί με ψηλότερη φορολογική κλίμακα, ενώ η ονομαστική αύξηση του μισθού που πήρε δεν καλύπτει ούτε τις πραγματικές απώλειες λόγω ακρίβειας.

Ενας εργαζόμενος σήμερα που λόγω αύξησης του ονομαστικού μισθού πέρασε από ετήσιο εισόδημα 9.500 ευρώ σε 11.000 ευρώ αλλάζει φορολογική κλίμακα και φορολογείται ένα μέρος με συντελεστή 22%, έναντι 9% την προηγούμενη χρονιά.

Αυτό συμβαίνει γιατί η φορολογική κλίμακα παραμένει «παγωμένη», δεν προσαρμόζεται ανάλογα με τις αλλαγές του τιμάριθμου, του πληθωρισμού.

Πρόσφατη μελέτη της Eurobank υπολόγισε ότι μόνο τη διετία 2021 - 2023 η μη τιμαριθμοποίηση της φορολογικής κλίμακας επιβάρυνε με περίπου 1 δισ. ευρώ τα λαϊκά νοικοκυριά. Στην εξαετία η αντίστοιχη επιβάρυνση προσέγγισε τα 3 δισ. ευρώ.

Το πρόβλημα της «φορολογικής διάβρωσης», που αυξάνει τη φορολογική επιβάρυνση χωρίς να αυξάνεται πραγματικά η φοροδοτική ικανότητα του λαού, ομολόγησε στην έκθεσή της τον Ιούνη του 2025 και η Τράπεζα της Ελλάδος.

Τα έσοδα από τον φόρο εισοδήματος αναμένεται να αυξηθούν από 16,6 δισ. ευρώ το 2019 σε 24,9 δισ. ευρώ το 2025, χωρίς να συνυπολογίσουμε τη ληστεία των μικροϊδιοκτητών από τη διατήρηση του ΕΝΦΙΑ (2,2 δισ. ευρώ φέτος).

Ο στόχος «να πληρώνουν όλοι φόρους» αποτελεί ένα από τα βασικά μοτίβα της κυβερνητικής προπαγάνδας. Ολοι; Εξαιρούνται οι εφοπλιστές, οι μεγαλομέτοχοι των τραπεζών, οι ενεργειακοί όμιλοι, οι αλυσίδες των σούπερ μάρκετ, οι «στρατηγικοί επενδυτές», γενικότερα το μονοπωλιακό κεφάλαιο. Γι' αυτούς υπάρχει μόνιμη φοροασυλία, που ενισχύει τη θεαματική αύξηση των κερδών τους.

Το καθεστώς «αναβαλλόμενου φόρου» συνεχίζεται για τους 4 τραπεζικούς ομίλους, που κατέγραψαν κέρδη 2,3 δισ. το 2024, ενώ στο Χρηματιστήριο σημειώνονται ρεκόρ 15ετίας.

Οι μεγάλοι ένοχοι και οι μεγάλοι κερδισμένοι από την ακρίβεια, οι μονοπωλιακοί όμιλοι, τα καρτέλ της Ενέργειας, των Τροφίμων και της Υγείας, μένουν στο απυρόβλητο. Συνολική αύξηση 33,6% είχε ο δείκτης τιμών διατροφής από τον Ιούλη του 2021. Αντίστοιχα θερίζει η ενεργειακή ακρίβεια και αυξάνονται οι ιδιωτικές δαπάνες για την Υγεία.

Ακόμα και στον ανώτατο φορολογικό συντελεστή εισοδήματος, η κυβέρνηση τσουβαλιάζει και επιβαρύνει εξίσου ετήσιο εισόδημα 40.000 ευρώ με εισόδημα 400.000 ευρώ.

Οταν λοιπόν η κυβέρνηση μιλά για αύξηση εσόδων από τη φοροδιαφυγή, εννοεί το κυνήγι και το τσάκισμα των αυτοαπασχολούμενων και των μικρών επιχειρήσεων, προς όφελος του μεγάλου κεφαλαίου.

Από εκεί προήλθαν τα πρόσθετα φορολογικά έσοδα 2 δισ. ευρώ το 2024, και αναμένεται να αυξηθούν επιπλέον κατά 1,3 δισ. ευρώ το 2025.

Το αντιλαϊκό ταξικό πρόσημο της κυβερνητικής πολιτικής δεν αφορά μόνο το «από ποιον παίρνει η κυβέρνηση», αλλά και το «σε ποιον δίνει» στην πραγματικότητα.

Την ώρα που τα παπαγαλάκια του συστήματος επαναλαμβάνουν μονότονα ότι δεν υπάρχουν «λεφτόδεντρα» για την κάλυψη των λαϊκών αναγκών, πακτωλός κρατικού και κοινοτικού χρήματος διοχετεύεται για να στηρίξει τα κέρδη και την ανταγωνιστικότητα των μονοπωλιακών ομίλων.

Αυτοί καρπώνονται τη μερίδα του λέοντος από τα κρατικά έσοδα. Αν συνυπολογίσει κανείς ότι οι κρατικές δαπάνες και τα διαθέσιμα από το Ταμείο Ανάκαμψης και το ΕΣΠΑ φτάνουν τα 120 δισ. ευρώ την τελευταία εξαετία, μπορεί να αντιληφθεί την τεράστια προσφορά της κυβέρνησης προς το μεγάλο κεφάλαιο, την ώρα που η λαϊκή οικογένεια αδυνατεί να καλύψει τις ανάγκες του μήνα.

Αλλά και οι ιεραρχήσεις της κυβέρνησης για την επόμενη μέρα είναι εξίσου αποκαλυπτικές. Ποιες είναι οι προτεραιότητές της, τις οποίες στηρίζουν τα κόμματα της συστημικής αντιπολίτευσης;

α) Η καταβολή 5,3 δισ. ευρώ ετησίως μέχρι το 2031 για την πρόωρη αποπληρωμή των διακρατικών δανείων, του πρώτου προγράμματος στήριξης (GLF), συνολικού ύψους 31 δισ. ευρώ. Αποπληρωμή 10 χρόνια νωρίτερα σε σχέση με τις δεσμεύσεις προς τους δανειστές.

β) Η αύξηση των ετήσιων πολεμικών δαπανών κυρίως για τους σκοπούς του ΝΑΤΟ, που θα ξεπεράσουν το 2025 τα 7 δισ. ευρώ (συγκριτικά με τα 4,5 δισ. ευρώ το 2018), στο πλαίσιο του 12ετούς Μακροπρόθεσμου Προγραμματισμού Αμυντικών Εξοπλισμών, ύψους τουλάχιστον 28 δισ. ευρώ, τα οποία θα καταλήξουν επίσης στους ομίλους που επενδύουν στην πολεμική οικονομία.

γ) Η πολύμορφη ενίσχυση των μεγάλων «στρατηγικών επενδύσεων» των ομίλων (με βάση τον ν. 4864/2021) στον Τουρισμό, στην Ενέργεια, στην καινοτομία κ.λπ.

δ) Πάνω απ' όλα, προτεραιότητα της κυβέρνησης είναι η άμεση αύξηση του βαθμού εκμετάλλευσης, του ξεζουμίσματος των εργαζομένων, με το νομοσχέδιο της γενίκευσης του 13ωρου και της διάλυσης της προσωπικής ζωής των εργαζομένων, το οποίο έχουμε ήδη φωτίσει αναλυτικά από τις σελίδες του «Ριζοσπάστη».

Αν συνυπολογίσουμε όσα προαναφέραμε, μπορούμε εύκολα να αντιληφθούμε το θράσος της κυβέρνησης όταν τολμά να μιλά για μέτρα φοροελάφρυνσης του λαού και αποκατάστασης της κοινωνικής δικαιοσύνης. Η αλήθεια είναι ότι η κυβέρνηση, με τη στήριξη των κομμάτων της συστημικής αντιπολίτευσης, κάνει ό,τι μπορεί για το κεφάλαιο.

Η κυβέρνηση απορρίπτει ακόμα και την τιμαριθμοποίηση της φορολογικής κλίμακας και τη μείωση του ΦΠΑ στον βαθμό που επιτρέπουν οι Κοινοτικές Οδηγίες, και την ίδια ώρα κατεδαφίζει όσα εργασιακά δικαιώματα είχαν απομείνει.

Από τα δεκάδες δισ. ευρώ της φορολογικής αφαίμαξης του λαού αναμένεται να «επιστρέψει» έως 1,7 δισ. ευρώ. Με αυτά θα επιχειρήσει να συγκρατήσει την πτώση της λαϊκής κατανάλωσης, την πίεση του δημογραφικού και πάνω απ' όλα τη λαϊκή δυσαρέσκεια που γεννά η πολιτική της.

Ομως αυτά είναι σταγόνα στον ωκεανό μπροστά στις απώλειες από την εκτίναξη των τιμών για τα τρόφιμα, το ηλεκτρικό ρεύμα, το «καλάθι του μαθητή». Οι αυξήσεις από το 2021 έχουν φτάσει 73% για το λάδι, 53% για το βοδινό κρέας, 35% για το τυρί. Η μηνιαία αύξηση των ενοικίων φτάνει το 9% το τελευταίο τετράμηνο. Στα σχολικά είδη καταγράφονται αυξήσεις 4% έως 54%.

Η ονομαστική αύξηση του κατώτατου μισθού από τα 800 στα 920 ευρώ, που αναμένεται, δεν μπορεί να συγκαλύψει ότι μεταξύ 2009 - 2024 ο μέσος πραγματικός μισθός μειώθηκε κατά 32,8% ενώ οι τιμές απογειώθηκαν. Ούτε ότι παραμένει το αντιδραστικό καθεστώς του καθορισμού του από την κυβέρνηση.

Οι αλλαγές στη φορολογική κλίμακα που θα εξαγγείλει ο πρωθυπουργός αφορούν μια ελάχιστη ανακούφιση των οικογενειών με παιδιά, που δεν μπορεί να αντισταθμίσει τα ασήκωτα βάρη της ακρίβειας, των δαπανών για την Υγεία και τη μόρφωση, τα νοίκια και τα στεγαστικά δάνεια.

Αφορούν επίσης τη διόρθωση του ανορθολογισμού να φορολογείται με τον ίδιο συντελεστή το ετήσιο εισόδημα 11.000 ευρώ μισθωτού με το αντίστοιχο 20.000 ευρώ, ή να υπερδιπλασιάζεται ο συντελεστής φορολόγησης για κάποιον που μεταπήδησε από τα 9.500 στα 10.500 ευρώ.

Για να συγκαλύψει τον βαθιά αντιλαϊκό χαρακτήρα της πολιτικής της, η φιλοκυβερνητική προπαγάνδα κάνει συγκρίσεις με την εποχή της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ 2015 - 2019. Υπενθυμίζει τη μεγάλη αύξηση της φοροληστείας του λαού από την κυβέρνηση Τσίπρα. Υπενθυμίζει την εκτίναξη των έμμεσων φόρων, την αύξηση του ΕΦΚ και του ΦΠΑ (στα τρόφιμα, στο κρασί, στον καφέ, στην κινητή τηλεφωνία, στον καπνό), την αύξηση του ΕΝΦΙΑ και της «εισφοράς αλληλεγγύης». Υπενθυμίζει τον νόμο - λαιμητόμο, του Κατρούγκαλου, και την αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών. Υπενθυμίζει τη μεγάλη αύξηση των φόρων ως ποσοστό του ΑΕΠ.

Υπενθυμίζει στον λαό τις συνέπειες από την εφαρμογή του 3ου μνημονίου και των δύο προηγούμενων, για τα οποία βέβαια η ΝΔ είναι συνένοχη, και επικαλείται ότι μείωσε το ποσοστό των άδικων έμμεσων φόρων από 67% των συνολικών φορολογικών εσόδων το 2019, όταν ανέλαβε, σε 62% το 2024.

Το παράδειγμα της φορολογικής πολιτικής και του Ασφαλιστικού είναι αρκετό για να κατανοήσει κανείς γιατί τόσο η κυβέρνηση όσο και μέρος της αστικής τάξης επιθυμούν και ενισχύουν την προοπτική επανεμφάνισης ενός «κόμματος Τσίπρα».

Διότι θα αποτελεί τον βολικό αντίπαλο της κυβέρνησης και το κατάλληλο δίπολο για τον εγκλωβισμό του λαού, ώστε να συνεχιστούν οι θυσίες του στον βωμό του κέρδους και των στόχων του κεφαλαίου.

Η κυβέρνηση Τσίπρα έστρωσε διάπλατα τον δρόμο για την εκλογική νίκη της ΝΔ και την κλιμάκωση της επίθεσης του κεφαλαίου. Ως βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, στη συνέχεια, ο Αλ. Τσίπρας στήριξε και ψήφισε τις βασικές κυβερνητικές επιλογές που μας έφεραν στη σημερινή κατάσταση.

Η προβολή, από τα παπαγαλάκια του συστήματος, της επιστροφής Τσίπρα ως σωτήρα για την απαλλαγή από την αντιλαϊκή πολιτική, αποτελεί το πιο σύντομο ανέκδοτο.

Αλλά και οι σημερινές ηγεσίες του ΠΑΣΟΚ, του ΣΥΡΙΖΑ και των υπόλοιπων δυνάμεων του αστερισμού της σοσιαλδημοκρατίας είναι συνένοχες για τη σφαγή του εισοδήματος και των δικαιωμάτων μας. Η στάση τους ως αντιπολίτευση όλα αυτά τα χρόνια είναι το μεγάλο στήριγμα της κυβερνητικής πολιτικής.

Αποδέχονται όλες τις μεταμνημονιακές δεσμεύσεις και τις αντιδραστικές Οδηγίες της ΕΕ, τις οποίες προβάλλει η κυβέρνηση για να αποδεχτούν οι εργαζόμενοι την αντιλαϊκή πολιτική της.

Ο ΣΥΡΙΖΑ καμαρώνει για τα ματωμένα πλεονάσματα και το «μαξιλάρι» των 37 δισ. που εξασφάλισε η κυβέρνησή του με την οικονομική σφαγή του λαού.

Το ΠΑΣΟΚ διαβεβαιώνει ότι όλες οι προτάσεις του για ανακούφιση του λαού, όπως ο 13ος μισθός και η μείωση των έμμεσων φόρων, είναι απόλυτα κοστολογημένες και συμβατές με τις δεσμεύσεις της ΕΕ και την αντοχή της κερδοφορίας του κεφαλαίου, και καλεί το εργατικό κίνημα να υποταχθεί στην κατεύθυνση στήριξης της στρατηγικής του κεφαλαίου. Σ' αυτήν την κατεύθυνση δεν χωρά ούτε καν η διεκδίκηση 14ου μισθού και κατάργησης των έμμεσων φόρων σε πολλά προϊόντα.

Γι' αυτό και τα κόμματα της συστημικής αντιπολίτευσης αποτελούν στην ουσία το μεγάλο στήριγμα του κεφαλαίου και της σημερινής κυβέρνησής του. Οταν για παράδειγμα το ΠΑΣΟΚ, ο ΣΥΡΙΖΑ, η Νέα Αριστερά και η Ζωή Κωνσταντοπούλου διαμαρτύρονται υποκριτικά για τις χαμηλές κρατικές δαπάνες κοινωνικής πολιτικής και για τα κενά του ΕΣΥ, η κυβέρνηση τους υπενθυμίζει το νέο δημοσιονομικό πλαίσιο που έχει επιβληθεί και ισχύει από το 2016.

Τους υπενθυμίζει τις υποχρεωτικές «οροφές» κρατικών δαπανών και τον αναγκαστικό κανόνα «1 προς 1» (μία αποχώρηση - μία πρόσληψη), που έχει επιβληθεί για τις κρατικές υπηρεσίες στα κράτη - μέλη και τον έχουν αποδεχτεί τα κόμματα της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας.

Κυβέρνηση και συστημική αντιπολίτευση είναι συνένοχες για την πολιτική που τσακίζει τον λαό όλα αυτά τα χρόνια. Για την πολιτική που διασφαλίζει «λεφτόδεντρα» για την αύξηση των κρατικών δαπανών για τα πολεμικά σχέδια του ΝΑΤΟ, αλλά δεν βρίσκει δεκάρα για την ενίσχυση του ΕΚΑΒ και γενικότερα για την προστασία της υγείας μας.

Πάνω απ' όλα, οι αστέρες της σοσιαλδημοκρατίας, Τσίπρας, Ανδρουλάκης, Φάμελλος, Κωνσταντοπούλου και οι υπόλοιποι, είναι συνένοχοι γιατί προβάλλουν ως λύση την επιστροφή στην «ευρωπαϊκή κανονικότητα», την οποία τάχα παραβιάζει η κυβέρνηση Μητσοτάκη.

Ομως κανονικότητα για την ΕΕ είναι η δημοσιονομική πειθαρχία σε βάρος του λαού, τα ματωμένα πλεονάσματα, τα 13ωρα και οι ελαστικές εργασιακές σχέσεις, οι περικοπές στην κοινωνική πολιτική ώστε να αυξηθούν οι δαπάνες για την πολεμική οικονομία και να θωρακιστεί η ανταγωνιστικότητα των ομίλων.

Γι' αυτό και η κυβέρνηση Μακρόν επιχειρεί να περάσει στη Γαλλία πακέτο περικοπών 44 δισ. ευρώ και κατεδάφιση ασφαλιστικών δικαιωμάτων. Γι' αυτό απαντούν οι Γάλλοι εργαζόμενοι με τη μεγάλη απεργία στις 10 Σεπτέμβρη. Γι' αυτό στην Ισπανία έχουμε τραγωδίες από πλημμύρες και φωτιές από τις μεγάλες ελλείψεις υποδομών και χρηματοδότησης στην Πολιτική Προστασία.

Αυτό το λάβαρο της δημοσιονομικής σταθερότητας και των Οδηγιών της ΕΕ αξιοποιεί η κυβέρνηση της ΝΔ για να περάσει τη λιτότητα.

Δεν υπάρχουν περιθώρια για άλλες αυταπάτες. Για να μη συνεχίσουμε να χάνουμε εμείς, ο λαός, πρέπει να χάσει το κεφάλαιο. Το πολιτικό ερώτημα είναι συγκεκριμένο: Τα κέρδη τους ή οι ζωές μας; Δεν υπάρχει καπιταλιστική ανάπτυξη όπου κερδίζουν και οι θύτες και τα θύματα της εκμετάλλευσης.

Ο λαός πρέπει και μπορεί να οργανώσει την αντεπίθεσή του απέναντι στον πραγματικό αντίπαλο, που υπηρετούν τόσο η σημερινή κυβέρνηση όσο και η συστημική αντιπολίτευση: Την άρχουσα τάξη των μονοπωλιακών ομίλων, του κεφαλαίου, καθώς και το ΝΑΤΟ και την ΕΕ που τη στηρίζουν.

Ο λαός έχει τη δύναμη να διεκδικήσει το μέλλον του έξω από τα όρια του σημερινού σάπιου καπιταλιστικού συστήματος της εκμετάλλευσης, στην κοινωνία της πραγματικής εργατικής - λαϊκής εξουσίας, με αποδέσμευση από το ΝΑΤΟ, την ΕΕ και κάθε ιμπεριαλιστική συμμαχία, στον σοσιαλισμό.

Οι δυνάμεις του ΚΚΕ βρίσκονται καθημερινά μπροστά στην πρώτη γραμμή του αγώνα για να ανοίξει αυτός ο δρόμος της ανατροπής.

Μπαίνουμε μπροστά στον αγώνα για την υπογραφή Συλλογικών Συμβάσεων με ουσιαστικές αυξήσεις μισθών, για 13ο και 14ο μισθό και σύνταξη, για 7ωρο - 5ήμερο - 35ωρο. Για την κατάργηση των έμμεσων φόρων (ΦΠΑ, ΕΦΚ) σε βασικά καταναλωτικά προϊόντα, καύσιμα και Ενέργεια, για την κατάργηση του ΕΝΦΙΑ, για την κατοχύρωση αφορολόγητου ορίου στα 12.000 ευρώ και την αλλαγή - τιμαριθμοποίηση της φορολογικής κλίμακας, με ουσιαστική αύξηση της φορολογίας του μεγάλου κεφαλαίου.

Είμαστε μπροστά στους αγώνες για την προστασία της πρώτης κατοικίας, για αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν Υγεία και Παιδεία, για την κατάργηση των δαπανών για το ΝΑΤΟ, για όλα τα προβλήματα του λαού.

Φωτίζουμε μαχητικά ότι η ικανοποίηση των αναγκών μας δεν χωρά στον στενό κορσέ της κερδοφορίας του κεφαλαίου και των δεσμεύσεων της ΕΕ.

Με τα μεγάλα συλλαλητήρια στη Θεσσαλονίκη το Σάββατο 6 Σεπτέμβρη και την ερχόμενη Δευτέρα στην Αθήνα, με την προετοιμασία της νέας μεγάλης πανελλαδικής απεργίας, οργανώνουμε την αντεπίθεσή μας. Συνεχίζουμε αποφασιστικά και θα τα καταφέρουμε.