Γνωστή για τις αλχημείες και τα μαγειρέματα η κυβέρνηση, διαφημίζει τη δημιουργία «θέσεων εργασίας» και τη μείωση της ανεργίας. Η έρευνα της ΕΛΣΤΑΤ για το εργατικό δυναμικό όμως χαλάει το αφήγημα, καθώς δείχνει ότι το β' τρίμηνο του 2025 το ποσοστό των μακροχρόνια ανέργων είναι 57% επί του συνόλου. Επιπλέον, σχεδόν ένας στους τρεις ανέργους δηλώνει ότι σταμάτησε να εργάζεται λόγω της «περιορισμένης διάρκειας» της απασχόλησης. Δηλαδή εξαιτίας των συμβάσεων με ημερομηνία λήξης, οι οποίες αυξάνονται κατακόρυφα, ειδικά το καλοκαίρι, λόγω του «τουριστικού θαύματος». Υπενθυμίζεται ότι η «Εργάνη» καταγράφει σχεδόν 8.000 απολύσεις τη μέρα, αποτέλεσμα των εργασιακών σχέσεων χωρίς καμία κατοχύρωση, ανάλογα με τις ορέξεις της εργοδοσίας. Αυτή τη ζούγκλα η κυβέρνηση τολμάει να την προβάλλει - με «non paper» που μοιράζει το υπουργείο Εργοδοσίας για να δικαιολογήσει το νομοσχέδιο της 13ωρης σκλαβιάς - ως «αναβάθμιση της θέσης του εργαζόμενου», που έχει τάχα τη δυνατότητα «να αρνηθεί τις υπερωρίες χωρίς φόβο απόλυσης». Οταν λοιπόν εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι ξέρουν ότι η σύμβασή τους λήγει στο τέλος του μήνα, όταν αγωνιούν για το αν θα ανανεωθεί από την εργοδοσία και με τι όρους, πόσο εύκολο είναι να πουν «όχι» στη 13ωρη δουλειά; Πόσο μάλλον που η «μη ανανέωση σύμβασης» δεν θεωρείται απόλυση... Το μόνο που αναβαθμίζεται λοιπόν με το νομοσχέδιο - έκτρωμα είναι η δυνατότητα της εργοδοσίας να τσακίζει τους εργαζόμενους, να ξεχειλώνει τον εργάσιμο χρόνο και να γενικεύει τη δουλειά όσο, όποτε και όπως εξυπηρετεί την κερδοφορία της.