Eurokinissi

«Επιδιώκουμε δομημένο διάλογο» επέμεινε ο υπουργός, ενώ σημείωσε ότι «δεν θα μπορούσαν να αναιρεθούν οι αξιώσεις της Τουρκίας», προετοιμάζοντας όχι μόνο για συνέχιση της προκλητικότητας της τουρκικής αστικής τάξης αλλά και για την επί της ουσίας αποδοχή τους στο τραπέζι του «δομημένου» ιμπεριαλιστικού παζαριού. Είπε άλλωστε με αφορμή πρόσφατες δηλώσεις της τουρκικής ηγεσίας που ξαναβάζουν θέματα κυριαρχίας στο τραπέζι, ότι «δουλέψαμε το τελευταίο διάστημα για να εμπεδώσουμε μια λειτουργική σχέση με στοιχειώδη εμπιστοσύνη με την Τουρκία, ωστόσο έχουμε διαφορετικές θέσεις».

Σχετικά δε με το έργο της ηλεκτρικής διασύνδεσης Ελλάδας - Κύπρου (πάγωσε μετά τις αντιδράσεις της Αγκυρας, που θέλει ρόλο και λόγο σε όποιο έργο γίνεται στο Αιγαίο και την Ανατ. Μεσόγειο), ο Γεραπετρίτης ισχυρίστηκε ότι το έργο θα συνεχιστεί, διότι είναι «ευρωπαϊκό», κι αυτό την ώρα που τόσο κεντρικά η ΕΕ όσο και κατά μόνας ισχυρά κράτη - μέλη αναπτύσσουν πολυεπίπεδα σχέσεις με την Αγκυρα. Σε κάθε περίπτωση, υποστήριξε ότι η πρώτη φάση ανάπτυξης της έρευνας για την πόντιση του καλωδίου ολοκληρώθηκε, ενώ ισχυρίστηκε ότι «θα υπάρξουν συνέπειες, σε περίπτωση που παρεμποδιστούν οι εργασίες για την πόντιση του καλωδίου», την ώρα που η Τουρκία, πάνω και στη στροφή στην πολεμική οικονομία, πυκνώνει τις μπίζνες με χώρες της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, ενώ κατέχει τη μισή Κύπρο και απειλεί με πόλεμο την Ελλάδα.

Για να πείσει εξάλλου ότι όλο αυτό το παζάρι για τις μερίδες της καπιταλιστικής λείας στην Ανατ. Μεσόγειο έχει κάποιο αντίκρισμα για τον λαό, παρουσίασε περίπου ως κατόρθωμα το γεγονός ότι την ίδια ώρα έχουν ελαχιστοποιηθεί οι παραβιάσεις του ελληνικού εναέριου χώρου και οι μεταναστευτικές ροές στο Αιγαίο, χάρη στον διάλογο με την Τουρκία, «χωρίς να παραγνωρίζονται οι ουσιαστικές μας διαφορές».

Ερωτηθείς για το τουρκολιβυκό μνημόνιο κι ενώ λέγεται ότι θα επικυρωθεί κι από το καθεστώς Χάφταρ στη Βεγγάζη, ο Γεραπετρίτης ισχυρίστηκε ότι «καταφέραμε να μην έχει κυρωθεί το μνημόνιο από τη Βουλή της Ανατολικής Λιβύης, ενώ η χώρα μας συνομιλεί σε υψηλό επίπεδο και με τις δύο ηγεσίες της χώρας». Υποστήριξε επίσης ότι «με την Αίγυπτο έχουμε εξαιρετική γειτονία, σχέση αδελφική, με κοινά συμφέροντα», όταν η αιγυπτιακή κυβέρνηση εξέφρασε πρόσφατα την αντίθεσή της στον «Θαλάσσιο Χωροταξικό Σχεδιασμό» που ανακοίνωσε η Αθήνα προ μηνών εντείνοντας τις κόντρες για τα μερτικά στις θαλάσσιες ζώνες της Ανατ. Μεσογείου.

Για το Ουκρανικό είπε ότι «σε αυτή τη φάση δεν θα συμμετέχουμε στρατιωτικά στις εγγυήσεις ασφαλείας υπέρ της Ουκρανίας», αφήνοντας ορθάνοικτο το ενδεχόμενο για συμμετοχή σε επόμενη φάση, ενώ σε κάθε περίπτωση και με το μάτι καρφωμένο στο «ψητό» του κεφαλαίου, όπως ετοιμάζεται στη φωτιά του πολέμου, διαβεβαίωσε ντόπια κεφάλαια ότι «θα συμμετέχουμε στην ανασυγκρότηση», αλλά και ότι «θα συμμετέχουμε στις ανθρωπιστικές εκστρατείες», υπό τον μανδύα των οποίων κρύβεται πολυεπίπεδη εμπλοκή.

Τέλος για το Παλαιστινιακό έχυσε εκ μέρους της κυβέρνησης άλλη μια παρτίδα από κροκοδείλια δάκρυα περί «ανθρωπιστικής καταστροφής», με διάφορα προκλητικά πως τάχα μεταφέρουν... μηνύματα αυτοσυγκράτησης στο Ισραήλ «εμείς, που έχουμε μια εξαιρετική σχέση με το Ισραήλ».

Χαρακτηριστική και η απάντησή του στο ζήτημα αναγνώρισης του παλαιστινιακού κράτους από την Ελλάδα, θυμίζοντας από τη μια ότι «καμία κυβέρνηση δεν προχώρησε στην αναγνώριση του παλαιστινιακού κράτους», κι από την άλλη προσθέτοντας ότι «εκείνοι, οι οποίοι προτείνουν την αναγνώριση "εδώ και τώρα", θα πρέπει να σκεφθούν τις ευρύτερες γεωπολιτικές συνέπειες και κατά πόσον θα είναι ωφέλιμο». Πρόκειται για άλλο ένα άθλιο επιχείρημα, που έχει ξεφουρνίσει η στριμωγμένη από την κατακραυγή κυβέρνηση κάνοντας δήθεν παραλληλισμούς με την Κύπρο, «ξεχνώντας» βολικά πως το κατοχικό κράτος στην Παλαιστίνη είναι ο σύμμαχός τους Ισραήλ, αλλά και αναιρώντας όσα οι ίδιοι λένε περί «πολιτικής Αρχών» (στο Ουκρανικό, στο Κυπριακό και αλλού), επιβεβαιώνοντας ότι όλα τα κόβουν με τα μέτρα του κεφαλαίου και των συμφερόντων του, αγνοώντας ακόμα και ομόφωνη απόφαση της ελληνικής Βουλής του 2015 για αναγνώριση Παλαιστινιακού κράτους στα σύνορα του 1967, με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ.