Το ...τραγουδάκι με την μικρή Ελένη που δεν την παίζουν οι φιλενάδες της θυμίζει η ανακοίνωση της ΓΣΕΕ για το νέο αντεργατικό νομοσχέδιο της κυβέρνησης, όπου διαμαρτύρεται ότι το υπουργείο την αγνόησε στη σύνταξη του νόμου! Η «κριτική» που ασκούν οι εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ είναι ότι το νομοσχέδιο εξυπηρετεί κάποια «πολύ συγκεκριμένα εργοδοτικά συμφέροντα», σαν να μην είναι στο σύνολό του άλλη μια παραγγελιά της εργοδοσίας, του ΣΕΒ και συνολικά των επιχειρηματικών ομίλων. Εκεί που ξεπερνάει όμως τον εαυτό της η ηγεσία της ΓΣΕΕ, είναι το εξής: Αντί να ζητήσει την κατάργηση όλων των αρρωστημένων διατάξεων για τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας, όπως απαιτούν τα συνδικάτα, τι βρίσκει να πει; Οτι θα έπρεπε να αποτελεί «βασικό πυλώνα των ΣΣΕ» (!) όπως «συμβαίνει πανευρωπαϊκά». Απαιτεί δηλαδή να γίνονται τα ίδια τα συνδικάτα συνένοχα στο ξεζούμισμα των εργαζομένων, όπως κάνουν ήδη οι εργατοπατέρες, εκεί που ελέγχουν σωματεία (π.χ. στα ξενοδοχεία της Ρόδου, όπου υπέγραψαν τη ΣΣΕ για 16 ώρες δουλειάς την ημέρα!). Λογικό είναι, λοιπόν, την ώρα που οι εργαζόμενοι σε όλη τη χώρα ξεσηκώνονται για την απόσυρση του εκτρώματος και απαιτούν να μην τολμήσει η κυβέρνηση να το φέρει στη Βουλή, οι θλιβεροί εργατοπατέρες να κλαψουρίζουν, ζητώντας «κοινωνική διαπραγμάτευση» όταν ολοκληρωθεί η διαβούλευση. Πιστοί στον ρόλο τους, ρίχνουν ξανά το δηλητήριο της υποταγής στις αξιώσεις της εργοδοσίας, της υπονόμευσης των διεκδικήσεων των εργαζομένων, της στήριξης τελικά των επιχειρηματικών ομίλων και της κυβέρνησης.