Η πόλη μας έζησε δοκιμασία ζωής αυτές τις μέρες, σημείωσε ξεκινώντας την παρέμβασή του ο Κώστας Πελετίδης, δήμαρχος Πατρέων, υπογραμμίζοντας ότι και από αυτή τη δοκιμασία μπορούν να βγουν συμπεράσματα.

Επεσήμανε ότι τώρα χρειάζεται να δούμε τι μέτρα απαιτούνται για να μην ξαναβρεθούμε να κάνουμε αυτήν τη συζήτηση και τόνισε ότι η κυβέρνηση, όπως και οι προηγούμενες κυβερνήσεις, έχουν ένα σχεδιασμό που όπου εφαρμόζεται το αποτέλεσμα είναι να έχει καεί ο τόπος.

«Τι φταίει, τι πρέπει να γίνει;», αναρωτήθηκε και σημείωσε ότι με λεπτομέρειες τέτοια ζητήματα τίθενται στο Υπόμνημα που κατέθεσε η δημοτική αρχή Πάτρας. Αναφέρθηκε ενδεικτικά στη χρηματοδότηση που δίνεται στον Δήμο Πατρέων από το κράτος για να συμπράξει στην Πυροσβεστική, τα οποία είναι 180.000 ευρώ, δηλαδή ποσό που αντιστοιχεί σε 0,9 ευρώ για κάθε κάτοικο...

Αναφέρθηκε ακόμα στις χρονοβόρες διαδικασίες και τις προϋποθέσεις που επιβάλλονται, προκειμένου να δοθούν οι αποζημιώσεις σε βιοπαλαιστές αγρότες και κτηνοτρόφους, γιατί γι' αυτούς δεν ισχύουν οι διαδικασίες fast track...

Επισημαίνοντας ότι όλα αυτά είναι ζητήματα προτεραιοτήτων και επιλέξιμων δαπανών της πολιτικής που υπηρετεί την κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων, σημείωσε χαρακτηριστικά: «Μπορούμε να κάνουμε πρόληψη πυρκαγιών, επέμβαση, αποκατάσταση; Μπορούμε. Ομως δεν τα έχουμε γιατί υπάρχουν εμπόδια. Αυτά τα εμπόδια είναι τα αφεντικά της χώρας μας, οι κεφαλαιοκράτες και το πολιτικό προσωπικό τους».

Εφερε μια σειρά από παραδείγματα που αναδεικνύουν ότι οι ανάγκες του λαού, όπως Υγεία, Παιδεία, υποδομές κ.λπ. δεν αποτελούν «επιλέξιμη δαπάνη» για το σάπιο αστικό κράτος. Σημείωσε δε χαρακτηριστικά ότι η δημοτική αρχή για το διυλιστήριο της πόλης - για το νερό - ζητούσε κρατική χρηματοδότηση 21 εκατ., την οποία δεν έλαβε ο δήμος, όμως την ίδια στιγμή φτιάχτηκε πολυκατάστημα με 25 εκατ. επιδότηση.

«Εμείς μπορούμε να κάνουμε κουμάντο», τόνισε. «Με το 1/10 των χρημάτων, της προσπάθειας, του χρόνου μπορούμε να φέρουμε αποτελέσματα εφόσον υπάρχει κεντρικός σχεδιασμός. Αρα λαϊκή εξουσία, όχι κεφαλαιοκρατική. Να άρουμε την εμπιστοσύνη μας στο σύστημα της εκμετάλλευσης και της αδικίας και τα κόμματα που το υπηρετούν», υπογραμμίζοντας ότι «με λόγια δεν γίνονται αλλαγές. Ο καθένας μας πρέπει να πάρει θέση».