«Πλημμύρισε» χτες ο Τύπος με δημοσιεύματα που εκθειάζουν την εξαγορά της Ελληνικής Βιομηχανίας Οχημάτων (ΕΛΒΟ) από ισραηλινά κεφάλαια της πολεμικής βιομηχανίας. Το αφήγημα είναι ότι μια απαξιωμένη επιχείρηση, που κατασκεύαζε στρατιωτικά και πολιτικά οχήματα, ξαναπαίρνει ζωή χάρη στην πολεμική οικονομία και τη στρατηγική σχέση της Ελλάδας με το Ισραήλ. Κανονικό πλυντήριο δηλαδή για τη στροφή στην οικονομία του πολέμου - που οδηγεί τον λαό σε νέες μεγάλες θυσίες - αλλά και για τη στρατηγική σχέση με το Ισραήλ, πίσω από την οποία κρύβεται η εμπλοκή της χώρας στο μακελειό της Μέσης Ανατολής. Πιο κυνικοί οι Ισραηλινοί, λένε ανοιχτά ότι η επένδυση στην ΕΛΒΟ γίνεται για να βάλουν το δάκτυλο στο μέλι των ευρωπαϊκών κονδυλίων του «ReArmEU», εξασφαλίζοντας μεγάλες επιδοτήσεις, προνόμια και κέρδη, ενώ παραμένουν άγνωστες οι λεπτομέρειες της εξαγοράς, κυρίως σε ό,τι αφορά τις εργασιακές σχέσεις κ.ά. Ολα αυτά όμως σε τίποτα δεν αποθαρρύνουν τους προπαγανδιστές της μεγαλύτερης εμπλοκής της χώρας στα ιμπεριαλιστικά σχέδια, να παρουσιάζουν τα πολεμικά κεφάλαια ως διέξοδο για την οικονομία και ως «ευκαιρία» για νέες θέσεις εργασίας στην παραγωγή πολεμικού υλικού, που σήμερα σκοτώνει άλλους λαούς και αύριο θα στραφεί ενάντια στους εργαζόμενους που τώρα το κατασκευάζουν.