«Επώδυνος συμβιβασμός» χαρακτηρίζεται απ' όλους σχεδόν τους Ευρωπαίους η εμπορική συμφωνία με τις ΗΠΑ, ακόμα και αν οι συνέπειες δεν είναι ίδιες για όλα τα κράτη - μέλη. Αλλοι μιλούν για καταστροφή και άλλοι για το «μικρότερο κακό», ανάλογα με το βάθος και την έκταση των εμπορικών σχέσεων με τις ΗΠΑ. Σε κάθε περίπτωση, η συμφωνία αυτή έρχεται να προσθέσει καύσιμη ύλη στους ανταγωνισμούς τόσο μέσα στην ΕΕ, όσο και με τις ΗΠΑ, παρά την προσπάθεια να παρουσιαστεί ως «κλείσιμο μετώπων» στο ευρωατλαντικό στρατόπεδο. Τόσο οι όροι της συμφωνίας, όσο και οι «ουρές» που παραμένουν, αποτελούν πηγή νέων εντάσεων και προστριβών μεταξύ εταίρων και συμμάχων. Σ' αυτό το φόντο, αναζωπυρώνεται και η συζήτηση για τη «στρατηγική αυτονομία» της ΕΕ, προκειμένου από καλύτερες θέσεις να υπερασπίζεται τα συμφέροντα των μονοπωλίων της απέναντι σε «εχθρούς» και «φίλους». Τόσο η εφαρμογή της συμφωνίας (στον βαθμό που θα προχωρήσει), όσο και η προσπάθεια της ΕΕ να αναβαθμίσει το ρόλο της μέσα στο ευρωατλαντικό στρατόπεδο, προμηνύει νέα δεινά για τους λαούς: Δίπλα στα σπασμένα της πολεμικής οικονομίας, θα φορτωθούν και τον λογαριασμό της χασούρας από τους δασμούς των ΗΠΑ και τις συνέπειες μιας διαφαινόμενης νέας κρίσης στην οικονομία της ΕΕ, που βρίσκεται σε ακόμα πιο δύσκολη θέση μετά τη συμφωνία της περασμένης Κυριακής.