Αλλο ένα «πύρινο» Σαββατοκύριακο και χθες όλη μέρα, έζησαν οι κάτοικοι σχεδόν σε όλη τη χώρα, με πολλές δασικές πυρκαγιές κοντά σε οικισμούς και βιομηχανικές μονάδες.

Φωτιές ξέσπασαν στη Βορειανατολική Αττική, στο Κρυονέρι και τη Δροσοπηγή, δίπλα σε σπίτια και εργοστάσια, στου Ζωγράφου στους πρόποδες του Υμηττού, στον λόφο του Κερατσινίου, στην πολύπαθη Εύβοια (στο κεντρικό της τμήμα που είχε γλυτώσει από τις καταστροφικές πυρκαγιές προηγούμενων χρόνων), στη Μεσσηνία, στα κατάφυτα Κύθηρα, στα Χανιά, στην Εορδαία, στα Γιάννενα - και ο κατάλογος δεν έχει τέλος.

Ο «Ριζοσπάστης», μαζί με κλιμάκια του ΚΚΕ, βρέθηκε σε πολλά από τα πύρινα μέτωπα. Χιλιάδες είναι τα καμμένα στρέμματα (πάνω από 42.000 με βάση τις πρώτες εκτιμήσεις), με την κυβέρνηση και τους προπαγανδιστές της να προκαλούν τον λαό μας, φορτώνοντάς του από τη μία την «ατομική ευθύνη» και από την άλλη λέγοντάς του ότι παρά «την καλύτερη φετινή προετοιμασία» θα έχουμε πυρκαγιές γιατί «αντιμετωπίζουμε ακραίες κλιματικές καταστάσεις», «ισχυρούς ανέμους» κ.ο.κ.

Χιλιάδες είναι και από αυτή την καταστροφή τα θύματα της επιλεκτικής ανικανότητας του αστικού κράτους.

Της πολιτικής που στο όνομα του «κόστους» θυσιάζει την ουσιαστική πρόληψη, αφήνοντας δάση ακαθάριστα, δρόμους μη προσβάσιμους, ακόμα και κρουνούς που δεν λειτουργούν. Μια πολιτική που αφήνει το αποτύπωμά της στις διαλυμένες δασικές υπηρεσίες, στα δασαρχεία είναι χωρίς δασεργάτες, στην απόρριψη του δίκαιου αιτήματος για υπογειοποίηση του δικτύου υπερύψηλης τάσης αφού θεωρείται «απαγορευτικού κόστους».

Την ίδια στιγμή λοιπόν που τα παραπάνω είναι «κόστος», υπάρχει και το «όφελος» με το πάρτι των εργολάβων στα διάφορα προγράμματα «καθαρισμών», όπου οι συμβάσεις με Περιφέρειες (π.χ. πρόγραμμα AntiNero) έχουν ως αποτέλεσμα οι όποιοι καθαρισμοί των δασών να καταλήγουν στις παρυφές των δασικών δρόμων, προσάναμμα για την επόμενη πυρκαγιά.

Σε ένα τέτοιο εγκληματικό φόντο, στο ίδιο το πεδίο της κατάσβεσης αποδεικνύεται ότι παρά την αυτοθυσία των πυροσβεστών και τα ατέλειωτα ωράριά τους, αυτά που τελικά βάζουν τη «σφραγίδα» τους είναι οι τεράστιες ελλείψεις σε προσωπικό και μέσα, η αδυναμία να αντιμετωπιστεί η πυρκαγιά στη γέννησή της. Γι'αυτό και όπως αποδείχθηκε για μια ακόμα φορά οι όποιες ελπίδες εναποτίθενται στα εναέρια μέσα που επιστρατεύονται όταν πια είναι αργά, όταν πια η μάχη είναι ήδη άνιση σε ένα πεδίο με τεράστια καύσιμη ύλη. Ετσι μετράμε νέες καταστροφές, ο λαός κάθε καλοκαίρι χάνει και άλλους «πνεύμονες» πρασίνου, οξυγόνο για τη ζωή του.

Με αυτή την «επιλεκτική ανικανότητα» κράτους και κυβερνήσεων έχει να αναμετρηθεί ο λαός για μια ακόμα χρονιά. Μια «ανικανότητα» που την ίδια στιγμή μετατρέπεται στο πεδίο εκείνο που το κράτος ξεδιπλώνει όλη του την «ικανότητα» για την ένταση της εμπορευματοποίησης της γης, της πρόληψης, της διαχείρισης των δασών, με τα γνωστά πια ολέθρια αποτελέσματα.

Οι νέες καταστροφές φέρνουν ξανά στην επιφάνεια την ανάγκη της αγωνιστικής διεκδίκησης μέσα από τους φορείς του εργατικού - λαϊκού κινήματος, της σύγκρουσης με την πολιτική του «κόστους - οφέλους» που για τα κέρδη θυσιάζει κάθε μέτρο ουσιαστικής προστασίας. Που την ίδια στιγμή που «δεν υπάρχει σάλιο» για την πρόληψη, η κυβέρνηση ανακοινώνει τα επόμενα πακέτα της πολεμικής οικονομίας και τις σχετικές επενδύσεις.

Και αυτή τη μάχη, της υπεράσπισης του φυσικού περιβάλλοντος και της λαϊκής περιουσίας ο λαός τη δίνει στηριγμένος στις δικές του δυνάμεις, μαζί με τους πυροσβέστες που υποφέρουν από την ίδια πολιτική. Εκεί, στην πρώτη γραμμή βρέθηκαν για μια ακόμα φορά οι Οργανώσεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, για να σωθεί το βιος του λαού, για να οργανωθεί η αλληλεγγύη και η διεκδίκηση, η αναμέτρηση με την πολιτική που αφήνει παντού στάχτες, αποκαΐδια και καταστροφή.