Εργαζόμενοι και συνδικαλιστές από χώρους δουλειάς του ιδιωτικού και του δημόσιου τομέα αλλά και φοιτητές, εκπρόσωποι της νέας γενιάς εργαζομένων, συζήτησαν και αντάλλαξαν συμπεράσματα για το τι εργατικό κίνημα χρειάζεται σήμερα, σε συνθήκες που η επίθεση στα δικαιώματα και σε κάθε πτυχή της καθημερινής ζωής του λαού γίνεται ολοένα και μεγαλύτερη.

Τη σύσκεψη άνοιξε ο Φοίβος Ιακωβίδης, μέλος του Γραφείου της Τομεακής Επιτροπής Φθιώτιδας του ΚΚΕ, ενώ μέσα από την εισαγωγική ομιλία του Ν. Μαυροκέφαλου και τη συζήτηση που ακολούθησε αναδείχθηκε ο καθοριστικός παράγοντας της συλλογικής οργάνωσης, ταυτόχρονα με το να δίνεται πολιτική διέξοδος στον αγώνα των εργαζομένων και του λαού.

Ο Ν. Μαυροκέφαλος είπε αρχικά ότι σε μια εποχή που η επιστήμη και η τεχνολογία παρουσιάζουν τεράστια ανάπτυξη, οι εργαζόμενοι και ο λαός όχι μόνο δεν ζουν καλύτερα, όχι μόνο δεν δουλεύουν λιγότερο και δεν απολαμβάνουν περισσότερα, αλλά αντίθετα «χρόνο με τον χρόνο βλέπουν το "βουνό" που πρέπει να σκαρφαλώσουν να ψηλώνει όλο και περισσότερο».

Επεσήμανε ότι το «δουλεύουμε για να ζούμε ή ζούμε για να δουλεύουμε» δεν αφορά μόνο τους μισθούς αλλά μια συνολικότερη στρατηγική, πολιτική που στηρίζουν όλα τα κόμματα εκτός του ΚΚΕ και αφορά κάθε πτυχή της ζωής των εργαζομένων και του λαού. Στάθηκε στο αντεργατικό νομοθετικό πλαίσιο που έχουν διαμορφώσει όλες οι κυβερνήσεις τα τελευταία 15 χρόνια, τσακίζοντας εργασιακές σχέσεις και δικαιώματα, ενώ κατήγγειλε ότι η κυβέρνηση της ΝΔ την ώρα που πανηγυρίζει για τους ρυθμούς της καπιταλιστικής ανάπτυξης επεξεργάζεται νέο αντεργατικό νομοσχέδιο που προβλέπει μείωση του ύψους των προστίμων στις επιχειρήσεις για τη μη τήρηση των κανόνων υγείας και ασφάλειας.

Χαρακτήρισε τη συγκεκριμένη εξέλιξη μεγάλη πρόκληση όταν στη χώρα μας έχουν καταγραφεί πάνω από 300 νεκροί εργαζόμενοι τα τελευταία 2,5 χρόνια, χωρίς να υπολογίζονται οι χιλιάδες τραυματίες και οι σακατεμένοι από τις επαγγελματικές ασθένειες.

Ιδιαίτερη αναφορά έκανε στην ακόμα πιο βαθιά εμπλοκή της χώρας μας στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς και πολέμους την οποία σχεδιάζει η κυβέρνηση με τη στήριξη όλων των υπόλοιπων αστικών κομμάτων, αλλά και στα δισεκατομμύρια που δίνονται στις επιχειρήσεις της πολεμικής βιομηχανίας. Τόνισε μάλιστα ότι τα 27 δισ. που θα διαθέσει η ελληνική κυβέρνηση για την πολεμική βιομηχανία, μαζί με την αύξηση των δαπανών για τις ανάγκες του ΝΑΤΟ, θα οδηγήσουν σε νέα δυσβάσταχτα βάρη για τους εργαζόμενους και τον λαό: Τα χρήματα αυτά θα βρεθούν μέσα από την ακόμα μεγαλύτερη αύξηση της φοροληστείας, με τα λαϊκά στρώματα να καλούνται να καταβάλουν το 2025 το ποσό - ρεκόρ για τα ελληνικά χρονικά των 70 δισ., καθώς επίσης από την αρπαγή των αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων και την παραπέρα εμπορευματοποίηση και συρρίκνωση της δημόσιας Υγείας, Παιδείας, Πρόνοιας, Κοινωνικής Ασφάλισης κ.λπ.

Συνεχίζοντας ο Ν. Μαυροκεφαλος στάθηκε στις μεγάλες απεργιακές κινητοποιήσεις που αναπτύχθηκαν το τελευταίο διάστημα στη χώρα μας, στις μικρές και μεγάλες διεκδικήσεις που αναπτύσσονται στους χώρους δουλειάς, αλλά και στις αντίστοιχες κινητοποιήσεις σε μια σειρά ισχυρές καπιταλιστικές οικονομίες. Ειδική αναφορά έκανε στη μεγάλη απεργιακή συγκέντρωση στις 28 Φλεβάρη, υπογραμμίζοντας ότι με αφορμή το έγκλημα των Τεμπών και την προσπάθεια συγκάλυψής του από την κυβέρνηση ξεπήδησε και αναδείχθηκε η συσσωρευμένη αγανάκτηση για όλα τα καθημερινά βάσανα που βιώνουν τα λαϊκά στρώματα. Επεσήμανε δε ότι σε απάντηση αυτών που λένε ότι «τίποτα δεν γίνεται», η μεγάλη απεργιακή συγκέντρωση στις 28 Φλεβάρη ανέδειξε τα τεράστια αγωνιστικά αποθέματα που διαθέτουν οι εργαζόμενοι και ο λαός.

Ο Ν. Μαυροκέφαλος χαρακτήρισε ελπιδοφόρες αυτές τις μεγάλες κινητοποιήσεις και αγωνιστικές διεργασίες, συμπληρώνοντας ότι παρά την αναγκαιότητα των διεκδικήσεων για τα καθημερινά προβλήματα που βιώνει ο λαός, τη μεγάλη σημασία και συμβολή τους, οι συνδικαλιστικοί αγώνες δεν αρκούν αν το εργατικό κίνημα δεν δώσει στον αγώνα του πολιτική διέξοδο, αν δεν υπάρξει ουσιαστική μεταβολή του πολιτικού συσχετισμού. Μαζί με την ανάγκη για αδυνάτισμα της ΝΔ και των κομμάτων που υπηρετούν αυτήν την αντιλαϊκή πολιτική, τόνισε, θα πρέπει ταυτόχρονα να υπάρξει ουσιαστική πολιτική ισχυροποίηση του ΚΚΕ, όχι μόνο εκλογικά αλλά και στην καθημερινή πάλη και οργάνωση του αγώνα.

«Μόνο το ΚΚΕ επιδιώκει να είναι ο λαός οργανωμένος και πρωταγωνιστής, ενώ όλα τα άλλα κόμματα θέλουν τον λαό ψηφοφόρο και στο σπίτι του, ανοργάνωτο», είπε χαρακτηριστικά. Καταλήγοντας, τόνισε την ανάγκη να αντιληφθεί ο εργαζόμενος λαός τη δύναμή του και σε συμπόρευση με το ΚΚΕ να δώσει πολιτική διέξοδο στον αγώνα του απέναντι στην πολιτική που τσακίζει κάθε πτυχή της ζωής του, καθώς μόνο η πρόταση του ΚΚΕ, η πάλη για τον σοσιαλισμό, αποτελεί πραγματική διέξοδο από τη βαρβαρότητα που γεννά η σαπίλα του καπιταλισμού.