Ενας εκπρόσωπος της κυβέρνησης, τέσσερις εκπρόσωποι της εργοδοσίας και ένας εκπρόσωπος του εργοδοτικού συνδικαλισμού: Δεν πρόκειται για ...ανέκδοτο, αλλά για τη σύνθεση της ομάδας των «κοινωνικών εταίρων» που υποτίθεται ότι από χτες συζητούν στο υπουργείο Εργασίας τον «οδικό χάρτη» για την επαναφορά των Συλλογικών Συμβάσεων.

Δηλαδή, η κυβέρνηση που, μαζί με τους προκατόχους της, ξήλωσε τις συλλογικές διαπραγματεύσεις και ψήφισε τον «αλγόριθμο» για τον καθορισμό του κατώτατου μισθού θα ...συζητήσει με τους εξής: Πρώτον, με εκπροσώπους των βιομηχάνων (ΣΕΒ) και των βιομηχάνων της Βόρειας Ελλάδας (ΣΒΕ), τους οποίους η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ το 2018 ενέταξε στους «κοινωνικούς εταίρους». Πρόκειται για τους μεγαλύτερους εργοδότες, που στους περισσότερους μεγάλους κλάδους αρνούνται εδώ και 15 χρόνια να υπογράψουν ΣΣΕ, συμπιέζοντας όλους τους μισθούς προς τα κάτω. Δεύτερον, με εκπροσώπους της εργοδοσίας της «βαριάς βιομηχανίας» του Τουρισμού (ΣΕΤΕ), εκεί που «πέφτουν κορμιά» σε μια ακόμα σεζόν της εξόντωσης με ήδη δύο νεκρούς εργάτες σε μεγάλους προορισμούς και με τους μισθούς ουσιαστικά παγωμένους από το 2011. Τρίτον, με εκπροσώπους της ΓΣΕΒΕΕ, που από το 2011 έχουν επιβάλει ουσιαστικά μειώσεις μισθών στο λιανικό εμπόριο. Και τέταρτον, το «κερασάκι στην τούρτα» της κοροϊδίας η εκπροσώπηση της ΓΣΕΕ, που έβαλε πλάτη σε κάθε αντεργατικό νόμο όλα αυτά τα χρόνια, ενώ ειδικά για τους εμβληματικούς νόμους Γεωργιάδη και Χατζηδάκη έκανε ό,τι μπορούσε για να υπονομεύσει τις εργατικές κινητοποιήσεις και τις απεργίες.

Αυτοί, λοιπόν, οι «εκδοροσφαγείς» των μισθών και των εργασιακών δικαιωμάτων, των Συλλογικών Συμβάσεων και των διεκδικήσεων των εργαζομένων θα μαζεύονται κάθε βδομάδα μαζί με τους εκπροσώπους του υπουργείου Εργασίας για να συζητούν τον «οδικό χάρτη αποκατάστασης των ΣΣΕ», σύμφωνα με τον εκτρωματικό νόμο που ψηφίστηκε τον περασμένο Δεκέμβρη. Οι εργαζόμενοι ξέρουν καλά ότι ο μόνος «οδικός χάρτης» που ξέρουν οι εκπρόσωποι της εργοδοσίας και τα τσιράκια τους είναι αυτός του ξηλώματος κατακτήσεων των εργαζομένων, της συμπίεσης όλων των μισθών στα κατώτατα επίπεδα. Αυτόν τον «οδικό χάρτη» θα συζητούν, με «πυξίδα» την ανταγωνιστικότητα και την κερδοφορία των ομίλων, τη φθηνή εργατική δύναμη. Οπότε και ο διάλογός τους περισσότερο μοιάζει με επιστροφή στον τόπο του εγκλήματος...