Τούτη η βδομάδα είναι πραγματικά άγια... Είναι γεμάτη από τους δικούς μας αγίους, τους χιλιάδες εκτελεσμένους για το ψωμί και τη λευτεριά στο πέρασμα των χρόνων. Από το Σικάγο του Σπάις μέχρι τη Θεσσαλονίκη του Τούση και την Καισαριανή του Σουκατζίδη, υφαίνεται εκείνο το ατέλειωτο νήμα που περνάει στα χέρια των επομένων γενιών που θα αγωνιστούν με τη σειρά τους για την αυγή του νέου κόσμου.

Ο κινηματογράφος δεν θα μπορούσε να μην αποτυπώσει κορυφαίες στιγμές της ταξικής πάλης στο σελιλόιντ. Η «Απεργία» του Σεργκέι Αϊζενστάιν, η «Κοινωνική Σαπίλα» του Στέλιου Τατασόπουλου, «Το αλάτι της γης» του Χέρμπερτ Μπίμπερμαν, το «Ζερμινάλ» του Κλοντ Μπερί, το «Ψωμί και τριαντάφυλλα» του Κεν Λόουτς, η «Νόρμα Ρέι» του Μάρτιν Ριτ, η «Ματωμένη Αμερική» του Τζον Σέιλς, «Τα παιδιά του δρόμου» του Κένι Ορτέγκα, «Σε αμφίβολη μάχη» του Τζέιμς Φράνκο, η «Ταξισυνειδησία» του Κώστα Βάκκα, το «Ludlow, οι Ελληνες στους Πολέμους του Ανθρακα» του Λεωνίδα Βαρδαρού, «Το τελευταίο σημείωμα» του Παντελή Βούλγαρη, «Ο αγώνας» της Ομάδας των 6, οι «Συνάδελφοι ηρωικοί οικοδόμοι» του Γιάννη Ξύδα είναι λίγες από εκείνες τις ταινίες που ο προβολέας ρίχνει το φως του, αντί για το πανί, απευθείας στην καρδιά μας.

Ομως αυτή η βδομάδα μάς δίνει την ευκαιρία να ξαναδούμε κι ένα διαφορετικό «θρησκευτικό» σινεμά, εκείνο του «μυστικού δείπνου» στη «Βιριδιάνα» του Λουίς Μπουνιουέλ, του «Σπάρτακου» του Στάνλεϊ Κιούμπρικ που κατακερμάτισε τον μακαρθισμό, του ποιητικού «Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο» του Πιερ Πάολο Παζολίνι, του υπέροχα βλάσφημου «Ενας Προφήτης... Μα τι Προφήτης!» του Τέρι Τζόουνς. Τα δυο τελευταία παίζονται σήμερα κι αύριο στον κινηματογράφο «STUDIO new star art cinema» κι είναι ιδανικά για αυτές τις μέρες. Οπως στον ίδιο κινηματογράφο θα παίζεται και η επανέκδοση της ταινίας του Σεργκέι Παρατζάνοφ, «To Xρώμα του Ροδιού», που αφηγείται με άκρως ποιητικό, συμβολικό, θρησκευτικό και αφαιρετικό τρόπο τη ζωή του Αρμένιου ποιητή Αρουθίν Σαγιαντίν (Σαγιάτ Νόβα), από τα παιδικά του χρόνια έως τον θάνατό του. Τυχεροί θα είναι και οι θεατές της Θεσσαλονίκης, αφού οι σινεφίλ Δευτέρες στο «Cine Βακούρα» αυτήν τη Δευτέρα 6/5 φιλοξενούν το αριστούργημα των Πάολο και Βιττόριο Ταβιάνι, «Χάος», σε μια επετειακή προβολή από τα 40 χρόνια από τη δημιουργία του.

Αυτή η κινηματογραφική βδομάδα είναι σχεδόν χωρίς ταινίες. Δυο μοναδικά μπλοκμπάστερ «The Garfield Movie» και «The Fall Guy» (από την επόμενη Δευτέρα) και ένα θρίλερ με αράχνες - το οποίο μας συγχωρείτε που δεν το είδαμε, έχει και η κριτική τα όριά της. Με λίγες ταινίες αναμένεται και η επόμενη βδομάδα (9/5), ενώ στις 16/5 θα βγουν τα «σπασμένα» των δύο προηγουμένων εβδομάδων...

Πριν όμως περάσουμε στις ταινίες, να μιλήσουμε για την αγαπημένη μας «Ιριδα», που για ακόμα μια φορά μετά την ψήφιση του νόμου - πλαισίου της ΝΔ για τα πανεπιστήμια το καλοκαίρι του 2022, σύμφωνα με τον οποίο καταργείται η αυτοτελής νομική προσωπικότητα της Λέσχης, έφτασε σε αδιέξοδο επικοινωνίας με τη Διοίκηση του Πανεπιστημίου. Ο Πολιτιστικός Ομιλος των Φοιτητών του Πανεπιστημίου Αθηνών - ΠΟΦΠΑ από το 2022 συνεχίζει αδιάλειπτα την επαφή του με την κοινωνία με την έναρξη του φεστιβάλ «Irida Visions: Μέρες Πολιτισμού Πανεπιστημιακής Λέσχης», που μετράει πάνω από 100 πολιτιστικές εκδηλώσεις, ανάμεσά τους δεκάδες κινηματογραφικές προβολές, κινηματογραφικά και φωτογραφικά masterclasses, εκθέσεις φωτογραφίας, χορευτικές και θεατρικές παραστάσεις και εργαστήρια. Οι φοιτητές εξέδωσαν ανακοίνωση Τύπου, σύμφωνα με την οποία πρόσφατα εγκρίθηκε, από τη διοίκηση, η εκμίσθωση του κινηματοθεάτρου «Ιρις» και του Α' Υπογείου της Πανεπιστημιακής Λέσχης για εξωτερική εκδήλωση, σε ημέρα και ώρα γνωστοποιημένης ομιλίας προσκεκλημένης φωτογράφου, με αποτέλεσμα η εκδήλωση του ομίλου να ματαιωθεί. Με λίγα λόγια, το Πανεπιστήμιο αποδεικνύει έμπρακτα πως θέτει ως πρωταρχικό του σκοπό το οικονομικό όφελος και ως προτεραιότητά του την εκμίσθωση των χώρων για εξωτερικές εκδηλώσεις εις βάρος του προγράμματος της πανεπιστημιακής λέσχης. Οι φοιτητές ζητούν την προσφορά κάποιας μορφής εχέγγυου από τη διοίκηση του ΕΚΠΑ για την αναγνώριση της άρρηκτης συσχέτισης του ΠΟΦΠΑ με τους χώρους δράσης του και τη διασφάλιση της απρόσκοπτης συνέχισης της δραστηριοποίησής του εντός αυτών, θέτοντάς την ως προτεραιότητα και οι δράσεις και εκδηλώσεις του ΕΚΠΑ εντός των χώρων δραστηριοποίησης του ΠΟΦΠΑ να σέβονται την ιστορία και τον χαρακτήρα αυτών των χώρων, καθώς και το πρόγραμμα του Ομίλου. Για να συνεχίσει η «Ιριδα» να αποτελεί κοιτίδα πολιτισμού και όχι άλλον έναν χώρο προς ενοικίαση.

Ας κάνουμε έναν μικρό πρόλογο για τη φετινή 77η διοργάνωση του Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών, το οποίο θα διεξαχθεί από τις 14 έως τις 25 Μαΐου και στο πρόγραμμά της περιλαμβάνει ηχηρά ονόματα του κινηματογράφου: Πάολο Σορεντίνο, Ντέιβιντ Κρόνενμπεργκ, Πολ Σρέιντερ, Ζακ Οντιάρ, Κριστόφ Ονορέ, Γιώργος Λάνθιμος, Λεός Καράξ, Μοχάμαντ Ρασούλοφ, είναι κάποιοι από αυτούς. Ο τιμητικός Χρυσός Φοίνικας θα απονεμηθεί στον Τζορτζ Λούκας στην τελετή λήξης του φεστιβάλ και ο Φράνσις Φορντ Κόπολα θα παρουσιάσει το μεγάλο όνειρό του, το οποίο δουλεύει πάνω από 40 χρόνια, την ταινία επιστημονικής φαντασίας «Megalopolis». Στις ειδικές προβολές συναντάμε τόσο μια ταινία για την Παλαιστίνη, την «La Belle de Gaza» της Γιολάντ Ζαουμπερμάν, όσο και μια ταινία για την Ουκρανία, την τελευταία του Σεργκέι Λόζνιτσα. Επίσης συναντάμε και μια ελληνική συμπαραγωγή, στο Δεκαπενθήμερo των Σκηνοθετών, την ταινία «Το A Land Unknown» του Δανό-Παλαιστίνιου Μαχντί Φλάιφελ, που ζει και εργάζεται στην Ελλάδα, η οποία αναφέρεται σε δύο Παλαιστίνιους φίλους που έχουν δραπετεύσει από το στρατόπεδο του Αΐν Ελ-Χελουέ στον Λίβανο και πρόσφυγες πια στην Αθήνα, ψάχνουν τρόπο να φτάσουν στη Γερμανία, που είναι ο τελικός προορισμός τους. Μένει να δούμε ποια στάση θα κρατήσουν τόσο το ίδιο το φεστιβάλ, όσο και οι δημιουργοί σχετικά με τη γενοκτονία του παλαιστινιακού λαού και τις ίσες αποστάσεις των υπολοίπων φεστιβάλ. Περισσότερα θα πούμε στην επόμενη στήλη.

O Γκάρφιλντ, ο παγκοσμίως διάσημος κατοικίδιος γάτος, πρόκειται να ζήσει την πιο απίθανη περιπέτεια, μετά από μια αναπάντεχη συνάντηση με τον εξαφανισμένο εδώ και καιρό πατέρα του, τον Βικ. Ο Γκάρφιλντ και ο σκυλοφίλος του, Οντι, αναγκάζονται να εγκαταλείψουν την άνετη ζωή τους και να ακολουθήσουν τον Βικ σε μια ξεκαρδιστική, ριψοκίνδυνη ληστεία.

Αναμφισβήτητα η ταινία της βδομάδας στη διανομή, η οποία θα προβάλλεται μεταγλωττισμένη αλλά και με υπότιτλους στην αυθεντική της γλώσσα, για μεγαλύτερα παιδιά όλων των ηλικιών. Ο Γκάρφιλντ είναι απόλυτα διασκεδαστικός και αστείος και αξίζει τη θέασή του στη μεγάλη οθόνη. Με προδιαγραφές χολιγουντιανής ταινίας δράσης, είναι ένα τίμιο, με αρκετά καλό σενάριο, κινούμενο σχέδιο, που έχει και τα διδάγματά του. Η ομαδική προσπάθεια σώζει την παρτίδα, η αγάπη υπάρχει, ακόμα κι όταν εμείς δεν την αντιλαμβανόμαστε, αλλά όταν την αντιληφθούμε, η συγχώρεση και η επανένωση είναι μονόδρομος για όσους αγαπιούνται. Ολες οι ηλικίες θα βρουν τις αναφορές τους, άλλωστε το Χόλιγουντ ξέρει να κάνει καλά τη δουλειά του σε τέτοιες περιπτώσεις, ας μην είμαστε αυστηροί. Εάν θέλουμε πραγματικά καλό ποιοτικό κινηματογράφο για παιδιά, ξέρουμε πού να απευθυνθούμε... μέχρι τότε λίγη διασκέδαση δεν βλάπτει.

Είναι ένας κασκαντέρ, και όπως συμβαίνει σε όλους τους συναδέλφους του, τον ανατινάζουν, τον πυροβολούν, τον χτυπάνε με αυτοκίνητα, τον ρίχνουν από παράθυρα και τον πετάνε από δυσθεώρητα ύψη, όλα στο όνομα της διασκέδασής μας. Και τώρα, έχοντας επιβιώσει από ένα ατύχημα που παραλίγο να του κοστίσει τη ζωή του, αυτός ο ήρωας της εργατικής τάξης πρέπει να εντοπίσει έναν αγνοούμενο κινηματογραφικό αστέρα, να λύσει μία σκοτεινή υπόθεση συνωμοσίας και να κερδίσει ξανά τον έρωτα της ζωής του, ενώ συνεχίζει να εργάζεται σαν κασκαντέρ. Τι μπορεί να πάει καλά;

Αυτή η φράση («ο ήρωας της εργατικής τάξης») ήταν πολύ ιντριγκαδόρικη για τη θέασή της, γιατί πραγματικά οι κασκαντέρ είναι οι αναλώσιμοι, οι πρώτοι που τραυματίζονται και αντικαθίστανται, όπως συνέβη και στη χώρα μας σε ταινία που γυριζόταν εδώ, αφανείς ήρωες στις ορέξεις και τις επιταγές της κινηματογραφικής βιομηχανίας της δράσης. Ολοι μας γνωρίζουμε τους σταρ, αλλά όχι αυτούς που τους αντικαθιστούν στις δύσκολες σκηνές, οι οποίοι συνήθως είναι πολύ περισσότεροι από έναν... Ούτε βραβείο δεν υπάρχει στα Οσκαρ για αυτούς τους ανθρώπους, που βγάζουν τη δύσκολη δουλειά. Αυτή η ταινία γυρίστηκε από έναν άνθρωπο που είναι διάσημος κασκαντέρ για πολλά χρόνια, αλλά παράλληλα έχει σκηνοθετήσει μια σειρά από μπλοκμπάστερ όπως «Deadpool», «Bullet Train», «Fast & Furious» κ.λπ. Ετσι η ταινία έχει ναι μεν πολλή δράση και πολύ σκηνοθετημένο παρασκήνιο, αλλά δεν ξεφεύγει από τη χολιγουντιανή σούπα. Ο Ράιαν Γκόσλινγκ έχει τελικά προδιαγραφές κωμικού ηθοποιού, το απέδειξε και στην «Μπάρμπι», όσο κι αν ενσαρκώνει σκληρούς χαρακτήρες. Ομως αν κάποιος πραγματικά θέλει να θαυμάσει τη δουλειά των κασκαντέρ, ας δει ντοκιμαντέρ ή αντίστοιχες σειρές για να καταλάβει πόσο επικίνδυνη δουλειά είναι... Αλλωστε, ο ίδιος σκηνοθέτης ετοιμάζει σειρά ντοκιμαντέρ για το αντικείμενό του...