Την ώρα που η κυβέρνηση της ΝΔ ετοιμάζεται να ανακοινώσει τον νέο κατώτατο μισθό, κομπάζοντας ότι θα γράφει μπροστά το 8 (!), τα συνδικάτα, με την ώθηση της μαζικής πανελλαδικής πανεργατικής απεργίας στις 28 Φλεβάρη, ετοιμάζονται για τον επόμενο πανεργατικό απεργιακό σταθμό στις 17 Απρίλη, προβάλλοντας το σύνθημα «Απέναντι στα κέρδη τους προτάσσουμε τη ζωή μας!».

Οπως έχει ήδη ανακοινωθεί, η απεργιακή συγκέντρωση στην Αθήνα θα γίνει στις 10.30 π.μ. στο Σύνταγμα, και στη Θεσσαλονίκη την ίδια ώρα, στο Αγαλμα Βενιζέλου.

Ομοσπονδίες, Εργατικά Κέντρα και σωματεία προτάσσουν μεταξύ άλλων τα αιτήματα για ουσιαστικές αυξήσεις και ρήτρα αναπροσαρμογής των μισθών, απέναντι στην ακρίβεια που ήδη έχει καταβροχθίσει - πριν ακόμα δοθούν - τα ψίχουλα που θα ανακοινώσει η κυβέρνηση και θα είναι λίγο πάνω από τον κατώτατο μισθό στις αρχές της δεκαετίας του 2010.

Εχει όμως καταβροχθίσει και τον μέσο μεικτό μισθό, που είναι μειωμένος σχεδόν κατά 27% συγκριτικά με τον αντίστοιχο μισθό το 2010. Είναι χαρακτηριστικό ότι σήμερα η τιμή του ελαιόλαδου έχει αυξηθεί κατά 135,5% από τον Ιούνη του 2021 και συνολικά οι δαπάνες για διατροφή έχουν αυξηθεί κατά 30,5% σε σχέση με το 2020 και κατά 37% σε σχέση με το 2011. Ακόμα, τα ενοίκια και οι τιμές αγοράς ενός διαμερίσματος έχουν εκτοξευθεί ξεπερνώντας κατά πολύ τους προϋπολογισμούς της λαϊκής οικογένειας.

Παράλληλα, τα συνδικάτα απαιτούν να καταργηθούν οι αντεργατικοί νόμοι, μεταξύ αυτών και ο νόμος Βρούτση - Αχτσιόγλου, που αφαίρεσε τις συλλογικές διαπραγματεύσεις για τον κατώτατο μισθό από τα σωματεία και ανέθεσε στο κράτος, στην εκάστοτε κυβέρνηση, να διαμορφώνει το ύψος του, για λογαριασμό των επιχειρηματικών ομίλων, με κριτήριο πάντα την κερδοφορία τους, σε ευθεία σύγκρουση με τις ανάγκες των εργαζομένων. Να καταργηθούν, επίσης, όλοι οι περιορισμοί που εμποδίζουν να κηρυχτούν υποχρεωτικές οι κλαδικές Συμβάσεις που υπογράφονται.

Ζητούν την καθολική επαναφορά των τριετιών, να «ξεπαγώσουν» οι τριετίες που η κυβέρνηση της ΝΔ διέγραψε με το «έτσι θέλω», από το 2012 μέχρι το 2023. Με άλλα λόγια, διέγραψε μονοκοντυλιά μια 12ετία ζωής και δουλειάς, μαζί και τα δικαιώματα που απορρέουν από αυτή.

Στη μόνιμη επωδό της κυβέρνησης ότι «οι αντοχές της οικονομίας» δεν επιτρέπουν την ικανοποίηση αυτών των αιτημάτων, τα συνδικάτα απαντούν πως κριτήριο μπορούν να είναι μόνο οι ανάγκες των εργαζομένων και πως η κυβέρνηση ενώ δεν βρίσκει χρήματα γι' αυτές, βρίσκει όμως για στρατιωτικούς εξοπλισμούς, για το ΝΑΤΟ, για να φοροαπαλλάξει αλλά και να χρηματοδοτήσει τις μεγάλες επιχειρήσεις.

Ετσι, προτρέπει τους εργαζόμενους που ζητάνε αυξήσεις να βρουν και δεύτερη δουλειά και να δουλεύουν μέχρι και 13 ώρες τη μέρα και τους συνταξιούχους να πιάσουν ξανά δουλειά για να συμπληρώσουν στα ψίχουλα της σύνταξης!

Εκτός από τα αστικά κόμματα και τις προηγούμενες κυβερνήσεις, που στήριξαν και στηρίζουν το αντεργατικό νομοθετικό πλαίσιο στον κατώτατο μισθό, στις κλαδικές συμβάσεις και τον χρόνο εργασίας, κλακαδόρος τους είναι και η θλιβερή ηγεσία της ΓΣΕΕ.

Αρκεί να σκεφτεί κανείς ότι προκήρυξε πανελλαδική απεργία στις 17 Απρίλη, που την προετοιμάζει με ξυλοπόδαρους και αποκριάτικο πνεύμα, την ώρα που η κυβέρνηση θα ανακοινώσει τον κατώτατο μισθό στις 22 Μάρτη!

Η μάχη για την επιτυχία της απεργίας στις 17 Απρίλη, όπως και της απεργίας της 1ης Μάη, θα δοθεί από τις Ομοσπονδίες, τα Εργατικά Κέντρα, τα εκατοντάδες πρωτοβάθμια κλαδικά και επιχειρησιακά σωματεία, τους εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους που βγήκαν στους δρόμους στις 28 Φλεβάρη.

Ολους όσοι βροντοφώναξαν το σύνθημα «`Η τα κέρδη τους ή οι ζωές μας», που αγκαλιάζει όλη τη ζωή των εργαζομένων. Για το μεροκάματο, τα μέτρα υγείας και ασφάλειας, την Υγεία, την Παιδεία, τις ασφαλείς υποδομές στις συγκοινωνίες, για αντιπλημμυρική προστασία και αντισεισμική θωράκιση. Είναι το σύνθημα που απαντάει στην πολιτική τού «πάμε και όπου βγει», ώστε να βγαίνει θωρακισμένη η κερδοφορία των λίγων απέναντι στις ανάγκες των πολλών.