Παρά λοιπόν το γεγονός ότι η επικινδυνότητα αυτών των υλικών ήταν γνωστή (τόσο που η ΕΕ αναγκάστηκε να αλλάξει τον κανονισμό για τη χρησιμοποίησή τους μετά την τραγωδία στη Βρετανία), καμιά πρόνοια δεν υπάρχει για τα κτίρια που έχουν ήδη χτιστεί με αυτές τις επικίνδυνες προδιαγραφές και αποδεικνύονται ωρολογιακές βόμβες σε περίπτωση πυρκαγιάς. Στην Ισπανία, μάλιστα, η συγκεκριμένη οικοδομή δεν διέθετε ούτε το απαραίτητο σύστημα πυρόσβεσης, που θα μπορούσε να καθυστερήσει τη φωτιά. Η κατασκευαστική παρέδωσε το κτίριο το 2009 και έναν χρόνο μετά χρεοκόπησε, μαζί με χιλιάδες άλλες του κλάδου. Οι πρώτοι ένοικοι μπήκαν στην πολυκατοικία το 2014 και δέκα χρόνια μετά έχουν μείνει μόνο αποκαΐδια. Χιλιάδες ακόμα κτίρια υπολογίζεται ότι έχουν τα ίδια εύφλεκτα υλικά στην Ισπανία, αλλά η αντικατάστασή τους στοιχίζει και καμιά προοπτική δεν υπάρχει στον ορίζοντα. Οπότε, «πάμε κι όπου βγει» με τη στέγη - εμπόρευμα, μέχρι την επόμενη προδιαγεγραμμένη τραγωδία.