Οι πλημμυροπαθείς της Θεσσαλίας, που διαδήλωσαν με τις Επιτροπές Αγώνα που έχουν συγκροτήσει, αφού η επιβίωσή τους συνδέεται με την οργανωμένη διεκδίκηση.

Τα δεκάδες τρακτέρ, που διέσχισαν όλη την ηπειρωτική Ελλάδα για να φτάσουν στο Σύνταγμα, πραγματοποιώντας έναν άθλο, για 14 και 15 ώρες στο τιμόνι, οι χιλιάδες αγρότες, κτηνοτρόφοι και μελισσοκόμοι που έφτασαν οδικώς στην Αθήνα, οι Κρητικοί που «ανέβηκαν» με τα βαπόρια, και όλοι μαζί συγκρότησαν το μεγαλειώδες αυτό συλλαλητήριο, έχουν πλέον μια ακόμα πολύτιμη παρακαταθήκη για την ενίσχυση της πάλης τους.

«Ζύγισαν» καλύτερα τη δύναμή τους, είδαν από πρώτο χέρι ότι αυτή η δύναμη βρίσκεται στον κοινό αγώνα, στην αναμέτρηση με μια πολιτική που θυσιάζει τις ζωές του λαού για τα κέρδη μιας χούφτας επιχειρηματικών ομίλων.

Αυτό το κλίμα άλλωστε κυριαρχούσε όλη μέρα την περασμένη Τρίτη:

Από τα ξημερώματα που το κομβόι των τρακτέρ ξεκινούσε για την Αθήνα, όπως και τα πούλμαν, ενώ κορυφώθηκε με τις συγκεντρώσεις των Σωματείων στο κέντρο, που συντεταγμένα συναντήθηκαν με τα μπλοκ των αγροτών για να φτάσουν στο Σύνταγμα.

Από τις επευφημίες, το «είμαστε μαζί σας!», που φώναζαν σε όλη τη διαδρομή εργαζόμενοι και επαγγελματίες αντικρίζοντας τους αγρότες, τα σχόλια για τα «κοινά προβλήματα» και τον «κοινό ένοχο», τις κυβερνήσεις και την ΕΕ, αλλά και για τις διεκδικήσεις για στήριξη του εισοδήματος που ακούστηκαν στο συλλαλητήριο.

«Στα μπλόκα της αγροτιάς σπάει της κυβέρνησης ο τσαμπουκάς», «Εργατιά - αγροτιά μια φωνή και μια γροθιά» ήταν μερικά από όσα ακούστηκαν δυνατά από τους διαδηλωτές.

Αλλωστε, ο αγώνας που δίνεται κοντά έναν μήνα στα μπλόκα και κορυφώθηκε την περασμένη Τρίτη στην Αθήνα είναι αγώνας που αφορά όλο τον λαό, είναι αγώνας για φθηνά και ποιοτικά προϊόντα, αφού οι παραγωγοί ματώνουν με το δυσβάσταχτο κόστος, αλλά ό,τι παράγουν φτάνει στην αγορά σε πολλαπλάσιες τιμές. Η πολιτική λοιπόν που μετατρέπει τη ζωή τους σε αγώνα επιβίωσης, είναι η ίδια με αυτή που πάντα έχει ως «όριό» της τον «πάτο του βαρελιού» όταν πρόκειται για τις ανάγκες των πολλών, αλλά δεν έχει ταβάνι όταν πρόκειται για τα κέρδη των λίγων.

Στον δρόμο αυτόν της διεκδίκησης ενάντια στον κοινό αντίπαλο χτίζεται η συμμαχία της μεγάλης λαϊκής πλειοψηφίας, που μπορεί να αναμετρηθεί με την αντιλαϊκή πολιτική, παλεύοντας για ριζικές αλλαγές. Που θα κάνει πραγματικότητα τη δυνατότητα οι αγρότες να μη ζουν «στην κόψη του ξυραφιού», οι εργαζόμενοι να μην ξεζουμίζονται για ένα κομμάτι ψωμί.

Μια φωνή και μια γροθιά, λοιπόν, ένας αγώνας, ο κοινός, δίκαιος αγώνας όσων πλήττονται από την πολιτική της κερδοφορίας των ομίλων.

Και, σε ένα τέτοιο κλίμα, το συλλαλητήριο που αποφασίστηκε ως το επόμενο βήμα της κλιμάκωσης του αγώνα των αγροτών στη μεγάλη τους πανελλαδική σύσκεψη στη Νίκαια, ύστερα από την κοροϊδία που εισέπραξαν από την κυβέρνηση στη συνάντηση, είχε γίνει πράξη.

Αυτό που σε κάποιους φαινόταν ακατόρθωτο, αυτό που η ίδια η κυβέρνηση είχε επιχειρήσει πρώτα να το υπονομεύσει, ύστερα να το συκοφαντήσει ως «υποκινούμενο» και τελικά να το απαγορεύσει, ήταν ήδη γεγονός, ο «τσαμπουκάς» είχε σπάσει. Τα χαμόγελα ικανοποίησης των ανθρώπων που είναι «ένα με τη γη», που έδειξαν ότι ξέρουν να διεκδικούν με κάθε μέσο το δίκιο τους, αφήνουν πια πολύτιμη παρακαταθήκη, κάτι που ήδη αποτυπώνεται στα μπλόκα, στις συνελεύσεις και τις συσκέψεις για τη συνέχιση της πάλης.

Με την ορμή από τη συγκλονιστική αυτή διαδήλωση, και με επόμενο μεγάλο αγωνιστικό ραντεβού αυτό της απεργίας την Τετάρτη 28 Φλεβάρη, η πάλη συνεχίζεται και δυναμώνει.