Γιορτάζοντας τα 200 χρόνια από τη γέννηση του «Τιτάνα» της ευρωπαϊκής λογοτεχνίας στον 19ο αιώνα, Βίκτορα Ουγκώ, το Γαλλικό Ινστιτούτο Αθήνας διοργάνωσε (15/4) μια ενδιαφέρουσα εκδήλωση. Η εκδήλωση περιλάμβανε παρουσίαση της εντελέστατα εμπεριστατωμένης μελέτης του προέδρου της γαλλικής επιτροπής του γιορτασμού, Ζαν-Φρανσουά Καν «VICTOR HUGO- Un revolutionnaire (suivi de l'extraordinaire metamorphose» (διατίθεται στο βιβλιοπωλείο «Κάουφμαν», Σταδίου 28) και διάλεξή του ίδιου με θέμα την ιδεολογο-πολιτική μεταμόρφωση του φιλομοναρχικού Ουγκώ σε αταλάντευτο, αν και διωκόμενο, επαναστάτη, υπερασπιστή των απελευθερωτικών και λαϊκών κινημάτων των λαών ενάντια σε κάθε τύραννο (κατακτητή ή μονάρχη). Στην εκδήλωση παρουσιάστηκε και μια αξιέπαινη εκδοτική συνεργασία του Γαλλικού Ινστιτούτου και του βιβλιοπωλείου «Κάουφμαν». Το αφιερωματικό δίγλωσσο (ελληνικά - γαλλικά) βιβλίο «Ο Βίκτωρ Ουγκώ και η Ελλάδα», με έξοχα γραμμένο πρόλογο του Ζαν-Φρανσουά Καν. Την, επίσης, έξοχη μετάφραση του προλόγου, την εισαγωγή (για το φιλελληνισμό του Ουγκώ και τη μεγάλη απήχηση του έργου του στη μετεπαναστατική Ελλάδα) και την επιλογή των κειμένων υπογράφει ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών Δημήτρης Παντελοδήμος. Το καλόγουστα επιμελημένο (εικονογραφημένο με πορτρέτα του Ουγκώ) από την Τέτη Καμούτση βιβλίο συμπληρώνεται με βιο-εργογραφικό χρονολόγιο και επιλογή βιβλιογραφίας και ελληνικών μεταφράσεων έργων του Ουγκώ.

Ο αναγνώστης, ειδικά οι νέοι που αγνοούν το επαναστατικό και το λογοτεχνικό μεγαλείο του Ουγκώ (ας όψονται οι άθλιοι... του εκπαιδευτικού μας συστήματος), θα διαβάσει δημοσιευμένες στην αθηναϊκή εφημερίδα «Εθνοφύλαξ» επιστολές του υπέρ της Κρητικής Επανάστασης, άλλα φιλελληνικά κείμενά του, μια μελέτη του Ροζέ Μιλιέξ, ποίημα, δημοσιευμένα κείμενα και πρόλογο του Παλαμά (αδημοσίευτος μέχρι σήμερα) για τα φιλελληνικά ποιήματα του Ουγκώ «Ανατολικοί», σε μετάφραση σπουδαίων Ελλήνων ποιητών (Παλαμάς, Π. Κωνσταντινίδης - Ξενάκης, Αρ. Προβελέγγιος, Π. Νιρβάνας, Μ. Μαλακάσης). Αξίζει να παραθέσουμε μερικές φιλελληνικές στιχουργικές «πνοές» του από το ποίημα «Ναυαρίνο»: «Οι λαοί, τώρα και χρόνια, σε θρηνούσανε μονάχοι:/ Κρίμα Ελλάδα! Ελλάδα κρίμα! Δε σου μένει πια πνοή,/ κάθε μέρα αδυνατίζεις, απ' τις φλόγες και απ' τη μάχη/ (...) Κουφοί πάντα οι βασιλιάδες, οι άμβωνες δεν αντηχούνε,/ στ' όνομα και στα δεινά σου μόνο οι ποιηταί πονούνε./ Τους ζητούσαμε τη δόξα, την παληκαριά να ντύσουν/ μέσ' σε λευθεριάς πορφύρα και ορφανή να μη σ' αφήσουν/ να πεθάνεις στο σταυρό σου. Κάποιο σταύρωσαν λαό.../ Τι τους μέλει σε ποιο πάνω τον εσταύρωσαν σταυρό;»