Το Ισραήλ διαχρονικά γράφει στα παλιά του τα παπούτσια κάθε δικαίωμα του λαού της Παλαιστίνης και κινείται όλα αυτά τα χρόνια ενάντια σε κάθε ενδεχόμενο συγκρότησης παλαιστινιακού κράτους δίπλα του, όπως προβλέπουν οι αποφάσεις του ΟΗΕ. Πρόσφατη είναι η παρουσία του Νετανιάχου στο βήμα της ΓΣ του ΟΗΕ, κραδαίνοντας μελλοντικό χάρτη της «Νέας Μέσης Ανατολής», χωρίς βέβαια το κράτος της Παλαιστίνης.

Επιπλέον, όλα αυτά τα χρόνια το Ισραήλ περνά νομοθετικά μέτρα καθιέρωσής του ως «εβραϊκού κράτους», ποδοπατώντας κάθε δικαίωμα εκατομμυρίων άλλων ανθρώπων που ζούνε εκεί και έχουν άλλη εθνοτική καταγωγή, άλλες θρησκευτικές και πολιτιστικές παραδόσεις. Επιδιώκει την καταπίεση, την εξόντωση και τον εξοβελισμό τους.

Είναι χαρακτηριστικό ότι η Λωρίδα της Γάζας είναι αποκλεισμένη από το 2007 και μόνο την περίοδο 2008 - 2022 έχει δεχτεί για 93 μέρες θανατηφόρους ισραηλινούς βομβαρδισμούς με τραγικά αποτελέσματα, 4.240 νεκρούς και 22.902 τραυματίες, με βάση τα επίσημα στοιχεία. Οχι τυχαία, ακόμα και στη χώρα μας τα στοιχεία δείχνουν ότι ο μεγαλύτερος αριθμός κατατρεγμένων ανθρώπων που έρχονται ως μετανάστες είναι από την Παλαιστίνη.

Αξίζει να αναρωτηθούμε: Γιατί συμβαίνει αυτό; Κάποιοι προτιμούν την απλοϊκή και πέρα για πέρα αποπροσανατολιστική θεωρία του «πολέμου των θρησκειών» ή αλλιώς του «πολέμου των πολιτισμών», σύμφωνα με την οποία όλα τα παραπάνω οφείλονται στη διαπάλη του εβραϊκού ή ακόμη και του εβραιοχριστιανικού πολιτισμού με τον μουσουλμανικό. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη απάτη, μιας και αυτή η προσέγγιση σβήνει τις πραγματικές ταξικές αντιθέσεις, την πάλη των τάξεων, που είναι η πραγματική κινητήρια δύναμη της Ιστορίας.

Οι διάφορες «Συμφωνίες του Αβραάμ», που υπέγραψαν τα τελευταία χρόνια μια σειρά αραβικές και μουσουλμανικές χώρες με το Ισραήλ, για να αυξηθούν τα κέρδη των καπιταλιστών (Αράβων και Εβραίων), υπογραμμίζουν τη σκόπιμη αφέλεια τέτοιων προσεγγίσεων, το ίδιο και η πρόσφατη βοήθεια που έδωσε το εβραϊκό Ισραήλ στο μουσουλμανικό Αζερμπαϊτζάν για να κατατροπώσει τους χριστιανούς Αρμένιους στο Ναγκόρνο Καραμπάχ...

Αν τραβήξουμε το «πέπλο» των αποπροσανατολιστικών τοποθετήσεων, που προσπαθούν να ενοχοποιήσουν τους διαφορετικούς πολιτισμούς, τις διαφορετικές θρησκείες ή την προσφιλή κατηγορία τους στην ισλαμική τρομοκρατία, τότε θα δούμε ότι η αιτία όλων των παραπάνω είναι και πάλι ο καπιταλισμός!

Ναι, αυτό το βάρβαρο, εκμεταλλευτικό σύστημα, στο σημερινό του στάδιο, το μονοπωλιακό. Οταν πια ανάμεσα στα μονοπώλια, στις αστικές τάξεις εντείνεται η διαπάλη και διεξάγεται με κάθε μέσο για την εκμετάλλευση όχι μόνο των εργαζομένων των χωρών τους αλλά και άλλων χωρών, η διαπάλη για πρώτες ύλες, για δρόμους μεταφοράς εμπορευμάτων, για γεωπολιτικά στηρίγματα και μερίδια των αγορών.

Ετσι, μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο οι ΗΠΑ, εκείνη η καπιταλιστική δύναμη που βγήκε κερδισμένη και ενισχυμένη, επέλεξαν να έχουν ένα ισχυρό γεωπολιτικό στήριγμα στην περιοχή, έναν «χωροφύλακα» και «τοποτηρητή» που θα μπορούσε να συνδιαλέγεται και με τη βία, εφόσον χρειαζόταν, με τις άλλες αστικές τάξεις, των χωρών που διαμορφώθηκαν μετά την πτώση της αποικιοκρατίας, κάτω και από τη συμβολή της Νίκης της Σοβιετικής Ενωσης στον Β' ΠΠ κατά του φασισμού, ο οποίος είναι «σάρκα από τη σάρκα» του καπιταλισμού.

Ετσι, οι ΗΠΑ και από κοντά και η ΕΕ βρήκαν στο Ισραήλ εκείνον τον «σύμμαχο» που χρειάζονταν και που τους έδινε το δικαίωμα της επιδιαιτησίας με τις άλλες αστικές τάξεις της περιοχής, που κι αυτές επεδίωκαν την αναβάθμιση της θέσης τους. Και αυτό το γεωπολιτικό «γαϊτανάκι», που παίζεται με ακόμα πιο άσχημο τρόπο μετά την ανατροπή του σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ, έχει ως θύμα του έναν ολόκληρο λαό, τον λαό της Παλαιστίνης, που όλα αυτά τα χρόνια τού υπόσχονταν μια πατρίδα, αλλά το όνειρό του μένει ανεκπλήρωτο.

Το «μάρμαρο» το πληρώνει και ο λαός του Ισραήλ, που είναι κι αυτός θύμα των πολιτικών που ακολουθούν η αστική τάξη του Ισραήλ και το κράτος της. Γι' αυτό εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας στο ΚΚ Ισραήλ, στους κομμουνιστές του Ισραήλ, Εβραίους και Αραβες, που παλεύουν αυτήν την ώρα μέσα στο «στόμα του λύκου» και υψώνουν φωνή αντίστασης στη βαρβαρότητα κατά του λαού της Παλαιστίνης.

Γνωρίζουμε ότι οι διεθνείς εξελίξεις, ειδικά στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, του Περσικού, της Κασπίας, του Καυκάσου, των Βαλκανίων, είναι όπως εκείνο το ντόμινο που πέφτει και συμπαρασύρει τα υπόλοιπα κομμάτια.

Δεν μας διαφεύγει επίσης η σύγκρουση για την πρωτοκαθεδρία στο παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό σύστημα, ανάμεσα στις δύο μεγάλες καπιταλιστικές δυνάμεις (ΗΠΑ και Κίνα), όπως και το γεγονός ότι αξιοποιούνται γεγονότα ή διαμορφώνονται καταστάσεις για την εξυπηρέτηση του ενός ή του άλλου σχεδιασμού.

Είναι φανερό ότι οι ΗΠΑ έδειχναν ιδιαίτερη προσοχή στις λεγόμενες «Συμφωνίες του Αβραάμ» ανάμεσα στο ισραηλινό κράτος, στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, στο Μπαχρέιν, στο Μαρόκο, στο Σουδάν, που προωθούνταν και με τη Σαουδική Αραβία το τελευταίο διάστημα.

Και αυτό όχι μόνο γιατί οι συμφωνίες αυτές οδηγούσαν στην ενίσχυση της θέσης του Ισραήλ ως παραδοσιακού στηρίγματος των ΗΠΑ στην περιοχή, που ήδη έχει σχετικές συμφωνίες με Αίγυπτο και Ιορδανία, αλλά και γιατί οι Συμφωνίες του Αβραάμ συνδέονταν με τους ευρύτερους σχεδιασμούς τους στην αντιπαράθεση με την Κίνα, στη μάχη για τα μερίδια των αγορών σε Μέση Ανατολή και Ευρώπη και στην οποία εμπλέκεται ο λεγόμενος «Ινδικός Δρόμος», που ακουμπά σε ΗΑΕ, Σαουδική Αραβία, Ιορδανία και Ισραήλ, σε ανταγωνισμό με τον κινεζικό «Δρόμο του Μεταξιού».

Την ίδια ώρα μια τέτοια εξέλιξη, που συνδυαζόταν με τον «ενταφιασμό» της επίλυσης του Παλαιστινιακού ζητήματος, προκάλεσε σοβαρές αντιδράσεις στους λαούς της περιοχής και βέβαια τόσο η επίθεση της Χαμάς όσο η συνεχιζόμενη βαρβαρότητα του κράτους - δολοφόνου Ισραήλ στη Λωρίδα της Γάζας οδηγούν σε αναστολή της παραπέρα αραβο-ισραηλινής προσέγγισης, ή της τουρκο-ισραηλινής προσέγγισης, και των σχεδιασμών τροφοδότησης της Ευρώπης με ισραηλινό φυσικό αέριο, που αντικειμενικά θα μείωνε τον ρόλο της ρωσικής «Γκαζπρόμ», η οποία και τώρα στέλνει ημερησίως στην ΕΕ πάνω από 40 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα.

Δεν υπάρχει αμφιβολία πως και εδώ, στην περίπτωση των εξελίξεων στη Μέση Ανατολή, θα υπάρξουν και «καλοθελητές» που θα επιδιώξουν να αξιοποιήσουν για δικούς τους λόγους την πάλη του λαού της Παλαιστίνης, όπως π.χ. πριν δύο χρόνια έκαναν και με την εργατική εξέγερση στο Καζακστάν.

Είναι κάτι νέο αυτό; Οχι! Πάντα θα υπάρχουν αστικές δυνάμεις που θα κοιτάνε να επωφεληθούν από λαϊκά ξεσπάσματα, από εργατικούς - λαϊκούς αγώνες, για να προωθήσουν τα δικά τους συμφέροντα.

Να γιατί τονίζουμε πως είναι αναγκαιότητα οι λαοί να οργανώνουν την αυτοτελή τους πάλη, μακριά από τους σχεδιασμούς των αστικών τάξεων και των συμμαχιών τους, αξιοποιώντας και τις διάφορες αντιθέσεις τους. Τα παραπάνω κάνουν πιο επιτακτικό το δικό μας καθήκον να σταθούμε αλληλέγγυοι στην πάλη των λαών, στη δίκαιη πάλη του λαού της Παλαιστίνης!

(Το κείμενο βασίζεται σε απόσπασμα από την ομιλία του Γ. Μαρίνου, μέλους του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, στην εκδήλωση που πραγματοποίησε η Περιφερειακή Οργάνωση Σπουδάζουσας Αθήνας της ΚΝΕ στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο την περασμένη Τρίτη)