Ενα παραλήρημα ταξικής συνεργασίας ήταν η εμφάνιση του Στ. Κασσελάκη στη Γενική Συνέλευση του ΣΕΒ, με μια ομιλία που με ευκολία θα προσυπέγραφε οποιοδήποτε από τα υπόλοιπα αστικά κόμματα, με πρώτη τη ΝΔ, μαζί με τον ΣΥΡΙΖΑ, που «περνάει στο επόμενο στάδιο της ιστορικής του πορείας, μιας σύγχρονης αριστεράς που δεν δαιμονοποιεί τη λέξη "κεφάλαιο"» και καταθέτει «εποικοδομητικές» προτάσεις ώστε οι εργαζόμενοι να «ευθυγραμμίζονται με την επιτυχία της επιχείρησης».

Τέτοιες προτάσεις κατέθεσε και με το παραπάνω ο Κασσελάκης:

• Για πληρωμή των εργαζομένων με μετοχές (stock options - «δικαιώματα προαίρεσης απόκτησης μετοχών»), ένα ακόμα εργαλείο για τη μείωση των μισθών, τη σύνδεση των εργαζομένων με την «τύχη» των «συνεργατών» - εκμεταλλευτών τους, την απαλλαγή της εργοδοσίας από «κόστος», την αύξηση των ταμειακών διαθέσιμών της, που έρχονται να προστεθούν στις φοροαπαλλαγές και άλλα κίνητρα τα οποία έταξε στην ομιλία του ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ. Σημειωτέον, πρόκειται για ένα εργαλείο που από το ίδιο βήμα διαφήμιζε προ ετών ο Κυρ. Μητσοτάκης, κι ενώ ήδη από το 2020 επί της ουσίας βρίσκεται σε ισχύ.
• Για διατήρηση, διά του «εξορθολογισμού», των δουλεμπορικών γραφείων που πρωταγωνιστούν στις «εργολαβίες», ώστε να συνεχίζει να υπηρετείται η ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων.
• Με τις υποσχέσεις χωρίς αντίκρισμα για «ένταξη στην οικεία κλαδική σύμβαση όλων των εργαζομένων με όποια σχέση εργασίας και αν εργάζονται», τη στιγμή που το 75% των μισθωτών έτσι κι αλλιώς δεν έχουν κλαδική ή επιχειρησιακή σύμβαση, πραγματικότητα στην οποία ο ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση συνέβαλε αποφασιστικά διατηρώντας και ενισχύοντας τους αντεργατικούς μνημονιακούς νόμους.
• Με την «εύγλωττη σιωπή» του για κάθε διεκδίκηση των συνδικάτων για πραγματική προστασία των εργαζομένων από τις απολύσεις, για σταθερή και πλήρη εργασία, για ουσιαστικές αυξήσεις των μισθών, Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας και κατάργηση όλου του αντεργατικού μνημονιακού πλαισίου.

Κυρίως με την ανανέωση της δέσμευσης ότι ως βασική σοσιαλδημοκρατική δύναμη, ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί καλύτερα από οποιονδήποτε άλλον να ρυμουλκήσει λαϊκές δυνάμεις στους στόχους του κεφαλαίου, να εγκλωβίσει και να λειτουργήσει ως «αμορτισέρ» για τις νέες αναταράξεις που βρίσκονται μπροστά για την καπιταλιστική οικονομία και το αστικό πολιτικό σύστημα.

Αυτή είναι η ουσία των όσων είπε προχτές ο Στ. Κασσελάκης και γι' αυτό το «επόμενο στάδιο» της διαδρομής του ΣΥΡΙΖΑ είναι μια επέκταση του παλιού, όσων έκανε ως κυβέρνηση των μνημονίων την περίοδο 2015 - 2019, τσακίζοντας τον λαό, και ως ...συμπολιτευόμενη αντιπολίτευση από το 2019 έως σήμερα, στηρίζοντας όλες τις κρίσιμες στρατηγικές αποφάσεις της κυβέρνησης της ΝΔ.

Αλήθεια, τα περί «κεφαλαίου - χρήσιμου εργαλείου για την ευημερία, για μείωση των τεράστιων ανισοτήτων μέσω μιας ισχυρής ανάπτυξης», πόσο απέχουν από το βασικό προεκλογικό «αφήγημα» του ΣΥΡΙΖΑ περί «δίκαιης ανάπτυξης»; Από τις αυταπάτες που καλλιεργεί, όλα αυτά τα χρόνια, ότι γίνεται και ο σκύλος να είναι χορτάτος και η πίτα ολόκληρη, δηλαδή και το κεφάλαιο να πολλαπλασιάζει τα κέρδη του και οι εργαζόμενοι να απολαμβάνουν σύγχρονα δικαιώματα; Από τα περί «μείωσης των ανισοτήτων» στο πλαίσιο του εκμεταλλευτικού συστήματος, την προσπάθεια να κρυφτεί ότι η βασική πηγή των ανισοτήτων και όλων των δεινών για τον λαό είναι ακριβώς το κεφάλαιο και η εξουσία του, ότι προϋπόθεση για την «ευημερία» των κερδών είναι η ολοένα μεγαλύτερη εκμετάλλευση των εργαζομένων; Καθόλου λοιπόν «ξένα» στον ΣΥΡΙΖΑ είναι τα όσα είπε ο Κασσελάκης στον ΣΕΒ, αποπνέοντας σοσιαλδημοκρατική «μούχλα» ενός και βάλε αιώνα.

Την ίδια ώρα, η ομιλία Κασσελάκη επιβεβαιώνει ότι οι «διαχωριστικές γραμμές» που τα αστικά κόμματα επιστρατεύουν για να εγκλωβίζουν τμήματα του λαού σε κάλπικα διλήμματα, αξιοποιώντας και επιμέρους διαφορές ή ιστορικές καταβολές, έχουν γίνει προ πολλού «γραμμές στο χιόνι» της κοινής στρατηγικής που υπηρετούν προς όφελος του κεφαλαίου, είτε από κυβερνητικές θέσεις είτε από θέσεις αντιπολίτευσης.

Η ομοφωνία αυτή αποκαλύπτει πόσο ψεύτικο είναι και το χιλιοπαιγμένο έργο που ανεβάζουν τις μέρες αυτές ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ, ενόψει του δεύτερου γύρου των τοπικών εκλογών, περί δήθεν «προοδευτικών μετώπων» και υποψηφίων, που τάχα πρέπει να στηρίξουν κι όσοι στον πρώτο γύρο έκαναν... ακριβώς το αντίθετο: Στήριξαν και με την ψήφο τους το μόνο αντίπαλο δέος αυτής της πολιτικής, που τους ενώνει όλους, ενισχύοντας το ΚΚΕ και τους συνδυασμούς της «Λαϊκής Συσπείρωσης».

Δικαιώνει έτσι και τους χιλιάδες προοδευτικούς ανθρώπους, που έκαναν το βήμα να εγκαταλείψουν τον ΣΥΡΙΖΑ και την ανεπίστρεπτη πορεία του επί το αντιδραστικότερο, επιλέγοντας τη συμπόρευση με τους κομμουνιστές στον δρόμο του αγώνα και της διεκδίκησης για τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες. Για να μπουν εμπόδια στην αντιλαϊκή πολιτική, να περάσει ο λαός στην αντεπίθεση με τη σημαία των αναγκών του. Τον ίδιο δρόμο μπορούν τώρα να βαδίσουν ακόμη περισσότεροι. Χρόνος για αναμονή και άλλες αυταπάτες δεν υπάρχει, κανείς δεν περισσεύει απ' τον αγώνα ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική που κλιμακώνεται.