Στην παιδική κατασκήνωση που πραγματοποιείται τα τελευταία 11 χρόνια στο πλαίσιο της Αντιιμπεριαλιστικής Κατασκήνωσης της ΚΝΕ ήταν αφιερωμένη η τελευταία μέρα στο Στέκι του «κόκκινου Αερόστατου» στο 49ο Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή».

Γύρω από τη σκηνή εκστρατείας που είχε στηθεί... αλλιώς, τα παιδιά ψήφιζαν την αγαπημένη στιγμή στη φετινή κατασκήνωση στο Νεστόριο, συμπλήρωναν τον πίνακα «ήμουν και εγώ εκεί» και σχεδίαζαν για του χρόνου!

Ξεχωριστή στιγμή ήταν όταν τα παιδιά από τον Πειραιά ερμήνευσαν το τραγούδι της παιδικής κατασκήνωσης από σκηνής και έγιναν μια φωνή με τα δεκάδες παιδιά από κάτω...

Με απλά και τρυφερά λόγια μετέφεραν μικρούς και μεγάλους 70 χρόνια πίσω, αλλά και μίλησαν για το πώς εμπνεύστηκαν το τραγούδι. Ενα τραγούδι για τους μαχητές του ΔΣΕ που πάλεψαν για τη ζωή, ένα τραγούδι που διαβεβαιώνει ότι για «εμάς το πιο εκπληκτικό, πιο επιβλητικό, πιο μυστηριακό και πιο μεγάλο είναι τα σκοτάδια μας να γίνουν ένα φως, μες στα σκοτάδια αυτά να ρίξουμε μια λάμψη».