Σ' αυτό το πλαίσιο, την πρώτη επίσημη επίσκεψη ως υπουργός Αμυνας ο Ν. Δένδιας την έκανε στο Ισραήλ, όπου είχε συνάντηση με τον ομόλογό του, Ιώβ Γκάλαντ. Στη συνέχεια οι δυο τους συμμετείχαν στις διμερείς συνομιλίες των αντιπροσωπειών, με θέμα την περαιτέρω ενίσχυση της διμερούς συνεργασίας στον «αμυντικό» τομέα. Επιπλέον, συζητήθηκαν θέματα περιφερειακής συνεργασίας, καθώς και οι προκλήσεις ασφαλείας και σταθερότητας στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου.

Σε δηλώσεις του αμέσως μετά τη συνάντηση ο Ν. Δένδιας επεσήμανε ότι η «πρωτιά» αυτή καταδεικνύει «τη σημασία των διμερών σχέσεων», καθώς όπως είπε «έχουμε δημιουργήσει μια στρατηγική σχέση, η οποία βασίζεται σε πολύ ισχυρούς δεσμούς φιλίας, στο κοινό μας όραμα, στον στόχο να δημιουργηθεί ένα σταθερό, ασφαλές και πρόσφορο περιβάλλον στην ευρύτερη περιοχή μας».

Ολα αυτά ενώ ακόμα είναι νωπή η δολοφονική επίθεση στην Τζενίν... Αυτού του είδους την «ασφάλεια και σταθερότητα» ενάντια στους λαούς όλης της περιοχής εγγυώνται οι «στρατηγικές» σχέσεις της αστικής τάξης με το Ισραήλ, με τη «βούλα» όλων των κομμάτων και υπό την ομπρέλα των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ.

Στο φόντο της ισραηλινής επιθετικότητας, ο Ν. Δένδιας μίλησε για επαναβεβαίωση «του κοινού μας στόχου να επεκτείνουμε και να εμβαθύνουμε τη στρατηγική μας αμυντική εταιρική σχέση». Παραπέρα, προανήγγειλε την εμβάθυνση της κολιγιάς με το Ισραήλ, λέγοντας: «Είμαι αποφασισμένος να εμπλουτίσω την αμυντική βιομηχανική μας συνεργασία, προς κοινό όφελος των χωρών, των κοινωνιών και των οικονομιών μας».

Με ατζέντα υπαγορευμένη από τη στρατηγική της ΕΕ για ενεργειακή αυτονομία και τα συμφέροντα της αστικής τάξης της Ελλάδας, πραγματοποιήθηκε στο Κάιρο και η συνάντηση του Ελληνα ΥΠΕΞ Γ. Γεραπετρίτη με τον Αιγύπτιο ομόλογό του, Σ. Σούκρι. Σε συνέντευξή του στο «Αλ Τζαζίρα» ο Γ. Γεραπετρίτης εξήρε τη συνεργασία των δύο κρατών στον τομέα της Ενέργειας, χαρακτηρίζοντας πολύ σημαντική την «επένδυση στην ηλεκτρική διασύνδεση μεταξύ Αιγύπτου και Ελλάδας», αφού όπως είπε «θα επιτρέψει στην Ελλάδα να εδραιώσει τον ρόλο της ως ενεργειακού κόμβου, δεδομένου ότι αυτή η διασύνδεση θα επιτρέψει τη μεταφορά καθαρής Ενέργειας στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Πρόκειται για μια επένδυση άνω των 3 δισ. ευρώ».

Δεν παρέλειψε να επικροτήσει τις επενδύσεις ελληνικών επιχειρηματικών ομίλων στην Αίγυπτο, λέγοντας ότι «υπάρχουν μερικά πολύ σημαντικά έργα που αναπτύσσονται από Ελληνες επιχειρηματίες στην Αίγυπτο. Για παράδειγμα, αναφέρομαι ιδιαίτερα στην επένδυση του ελληνικού ομίλου στη διώρυγα του Σουέζ, η οποία θα αφορά ουσιαστικά τη διαχείριση στερεών και υγρών αποβλήτων. Επίσης, πραγματοποιούνται πολλές άλλες επενδύσεις, όπως για παράδειγμα η επένδυση της "Energean" σχετικά με την έρευνα και εξόρυξη κοιτασμάτων φυσικού αερίου στην Αίγυπτο».

Επιπρόσθετα ο Τούρκος ΥΠΕΞ Χακάν Φιντάν, μιλώντας κατά την έναρξη της 14ης Συνόδου των πρέσβεων της χώρας του, είπε ότι «θα συνεχίσουμε να προστατεύουμε τα συμφέροντά μας στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο με προσοχή», ότι «θα προσπαθήσουμε να διατηρήσουμε τη θετική ατμόσφαιρα με την Ελλάδα» και ότι «αναμένουμε την ίδια ειλικρίνεια από την Ελλάδα στο Αιγαίο».

Αναφερόμενος στο Κυπριακό, χαρακτήρισε «ξεκάθαρη» τη θέση υπέρ της «καταγραφής της κυριαρχικής ισότητας και του ισότιμου διεθνούς καθεστώτος των Τουρκοκυπρίων», που θα παραμείνει «βασική μας πολιτική».

Ο Φιντάν περιέλαβε και το αλισβερίσι που η Αγκυρα θα προτάξει ακόμα πιο απαιτητικά με τις Βρυξέλλες, εκτιμώντας ότι «η Ευρωπαϊκή Ενωση χωρίς την Τουρκία δεν μπορεί να είναι παγκόσμιος παράγοντας» και μιλώντας για «διαδικασία» που «πρέπει να αναζωογονηθεί με την πλήρη ένταξη» της Τουρκίας στην ΕΕ, οι όροι και ο ρυθμός της οποίας, βέβαια, αποτελούν κι αυτοί αντικείμενο ευρύτερων και σύνθετων διαπραγματεύσεων.

Στο μεταξύ ο τέως Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Πρ. Παυλόπουλος, μιλώντας το Σάββατο στο Συνέδριο Μεσσήνιων Αποδήμων στο «Costa Navarino», τάχθηκε ευθέως υπέρ της άμεσης επέκτασης της αιγιαλίτιδας ζώνης στην ευρύτερη περιοχή της Νοτιοανατολικής Μεσογείου στα 12 ν.μ., ώστε να καταστεί στην πράξη ανενεργό το λεγόμενο τουρκολιβυκό μνημόνιο. Εξέφρασε ακόμα την άποψη πως σε σχέση με τον διάλογο με την Τουρκία όλα ξεκινούν από την αδιαπραγμάτευτη βάση ότι μία και μόνο διαφορά υφίσταται μεταξύ των δύο χωρών: «Η οριοθέτηση της νησιωτικής - άρα όχι οποιασδήποτε άλλης - υφαλοκρηπίδας και της αντίστοιχης Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ) στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο. Διαφορά η οποία μπορεί να λυθεί μόνο ενώπιον του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης (...) Συνεπώς, ο ευκρινής προσδιορισμός της ως άνω διαφοράς συνεπάγεται ότι οιαδήποτε άλλη πτυχή του καθ' ολοκληρίαν αυθαίρετου τουρκικού αναθεωρητισμού είναι και θα είναι, a priori και χωρίς υποχωρήσεις και υπαναχωρήσεις, αυτοδικαίως απορριπτέα εκ μέρους της Ελλάδας».