Με τις σημερινές αποφάσεις της η κυβέρνηση επιβεβαιώνει, ότι στόχος της είναι η κατεδάφιση του δικαιώματος του λαού στην Κοινωνική Ασφάλιση. Ακόμη και για την πολυθρύλητη κρατική χρηματοδότηση αποδεικνύει, ότι ώδινεν όρος και έτεκε μυν.

• Τα 20 περίπου τρισεκατομμύρια δραχμές, που χρωστάνε στο ΙΚΑ κυβερνήσεις και εργοδοσία, δεν πρόκειται να δοθούν.
• Αυθαίρετα η κυβέρνηση περιορίζει το χρέος προς το ΙΚΑ στο 1 τρισ. 300 δισ. δραχμές, που κάποτε ΘΑ τα δώσει, ενώ και την ερχόμενη χρονιά θα συνεχίσει να δίνει στο ΙΚΑ ελάχιστα χρήματα, αποδεικνύοντας και με αυτό τον τρόπο, ότι η περιβόητη ενισχυμένη χρηματοδότηση είναι μια ακόμη προπαγανδιστική «φούσκα» της κυβέρνησης.

Επιπλέον:

• Δεν καταργεί κανέναν από τους ισχύοντες αντιασφαλιστικούς νόμους, ενώ προχωράει στη λήψη μιας σειράς νέων αντεργατικών μέτρων και με την κάλυψη του «κοινωνικού διαλόγου».
• Μέσω των ελαστικών σχέσεων εργασίας και της ανεργίας θα αυξηθούν τα όρια συνταξιοδότησης.
• Μειώνει τις συντάξεις ακόμη περισσότερο.
• Παραδίνει στις ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρίες τα αποθεματικά των Ταμείων.
• Καταργεί τα βαριά και ανθυγιεινά επαγγέλματα.
• Μέσα από την ενοποίηση των Ταμείων θα προχωρήσει στην αύξηση των ορίων ηλικίας και στη μείωση των συντάξεων, όσων εργαζομένων είχαν κάπως καλύτερα όρια συνταξιοδότησης και σύνταξης.

Εχουν τεράστιες ευθύνες όσοι συνειδητά προσπαθούν να αποπροσανατολίσουν τους εργαζόμενους, περιορίζοντας το πρόβλημα της Κοινωνικής Ασφάλισης στην τριμερή χρηματοδότηση, με τις γνωστές συντάξεις πείνας.

Τα προβλήματα της Κοινωνικής Ασφάλισης δεν είναι οικονομικά, είναι πρωτίστως πολιτικά. Οι εργαζόμενοι παράγουν τεράστιο πλούτο, που τον καρπώνονται οι καπιταλιστές. Οι εργαζόμενοι, όπου και να ανήκουν πολιτικά, πρέπει να αντιτάξουν το δικό τους μέτωπο αγώνα απέναντι στο μέτωπο κυβέρνησης-ΕΕ- καπιταλιστών.

Οσοι συνεχίζουν να πηγαίνουν στον «κοινωνικό διάλογο» αναλαμβάνουν τεράστιες ευθύνες απέναντι στην εργατική τάξη. Ο δρόμος του αγώνα είναι μονόδρομος για τους εργαζόμενους, για να μην περάσουν τα σχέδια της πλουτοκρατίας.

ΑΘΗΝΑ 21/3/2002

ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ