Την κατάργηση της αρχής της ομοφωνίας και την αντικατάστασή της από την αρχή της «ειδικής πλειοψηφίας», ακόμη και στον πολιτιστικό τομέα, απεργάζεται η Ευρωπαϊκή Ενωση, με την ελληνική κυβέρνηση... να «σφυρίζει» αδιάφορα!

Συγκεκριμένα, η άτυπη Σύνοδος των Υπουργών Πολιτισμού της ΕΕ, που πραγματοποιήθηκε χτες και προχτές στη Σαλαμάνκα της Ισπανίας, με συμμετοχή του υπουργού Πολιτισμού, Ε. Βενιζέλου, είχε βασικό θέμα της την «αξιολόγηση» και «ενδεχόμενη τροποποίηση» του άρθρου 151 της Συνθήκης της ΕΕ που ρυθμίζει «τα σχετικά με την πολιτιστική πολιτική» και, συγκεκριμένα, την κατάργηση της ομοφωνίας στη λήψη των αποφάσεων και την αντικατάστασή της από την «ειδική πλειοψηφία».

Αυτό σημαίνει πως το μοναδικό «όπλο» των λιγότερο ισχυρών χωρών της ΕΕ, αυτό της άσκησης «βέτο» στις αποφάσεις, τείνει να καταργηθεί και στον πολιτισμό. Σε έναν τομέα, που η Ελλάδα οφείλει πρώτη να χρησιμοποιεί προς όφελος της προστασίας της πολιτιστικής μας κληρονομιάς, κάθε προσφερόμενη, σχετική διάταξη, της - έτσι κι αλλιώς - αντιδραστικής συνθήκης. Αν αυτή η διαφαινόμενη τάση για αλλαγή στον τρόπο λήψης αποφάσεων επικρατήσει, τότε οι ισχυροί της ΕΕ θα μπορούν, χωρίς να ρωτούν κανέναν, να λαμβάνουν κάθε απόφαση που αφορά στη διαχείριση της πολιτιστικής κληρονομιάς των κρατών - μελών, κατά πλειοψηφία. Με δεδομένες τις αντιδραστικές διατάξεις της ΕΕ για τον πολιτισμό, είναι φανερό πως αυτή η εξέλιξη σημαίνει και τυπικά την εκχώρηση της πολιτιστικής μας πολιτικής στις επιθυμίες των ισχυρών της ΕΕ.

Παρ' όλα αυτά, ο Ε. Βενιζέλος πρότεινε στους ομολόγους του να «παρέμβουν» στη Συντακτική Συνέλευση της ΕΕ, «προκειμένου να διασφαλιστεί η θέση του πολιτισμού και της πολιτιστικής πολιτικής στο σχέδιο του Ευρωπαϊκού Συντάγματος» (!!!).

Κατά τ' άλλα, οι υπουργοί Πολιτισμού συμφώνησαν στην παράταση του προγράμματος «Πολιτισμός 2000» για το 2005 και 2006, ενώ η επίτροπος Βιβιάν Ρέντινγκ παρουσίασε τον κόμβο «Ευρώπη του Πολιτισμού» στο διαδίκτυο. Ο κόμβος αυτός «θα» παρέχει, υποτίθεται, «δικαιότερη» (όπως αναφέρει ανακοίνωση του ΥΠΠΟ) δυνατότητα πρόσβασης στις πληροφορίες για τις πολιτιστικές εκδηλώσεις και στα χρηματοδοτούμενα από την ΕΕ προγράμματα. Το γιατί η πρόσβαση των ενδιαφερομένων φορέων στα ευρωπαϊκά πολιτιστικά προγράμματα δεν είναι δίκαιη με τον σημερινό, συμβατικό τρόπο, βεβαίως δεν εξηγείται...