Εκατό Νοέμβρηδες πριν, τέτοιες μέρες, το 1922, σε αυτά τα χώματα που πατάμε εμείς σήμερα, πρωτοπόροι νέοι κομμουνιστές από όλη την Ελλάδα συγκεντρώθηκαν εδώ, στη Θεσσαλονίκη, και φύτεψαν τον σπόρο του σοσιαλισμού - κομμουνισμού στη νέα γενιά.

Από εδώ, που έγινε πράξη το πρώτο νεανικό σκίρτημα οργάνωσης για την επαναστατική ανατροπή της εξουσίας των εκμεταλλευτών, τιμάμε σήμερα τις θυσίες τους, θυμόμαστε τους αγώνες τους και σηκώνουμε ψηλά τη σημαία για να βαδίσουμε περήφανοι στα μονοπάτια που χάραξαν. Ακολουθούμε τα βήματά τους υιοθετώντας την ακλόνητη πίστη τους, αυτή που τους κράτησε όρθιους και τους βοήθησε να γράψουν λαμπρές σελίδες Ιστορίας στους αγώνες του λαού και της νεολαίας. Υποσχόμαστε, εμπνευσμένοι από την ίδια κοσμοθεωρία, τα ίδια όνειρα για μία φωτεινή κοινωνία, μακριά από τη σήψη της σημερινής, ότι οι θυσίες τους δεν θα πάνε χαμένες, οι αγώνες τους θα βρουν δικαίωση και θα φροντίσουμε εμείς γι' αυτό.

Η Ομοσπονδία Κομμουνιστικών Νεολαιών Ελλάδας, η ΟΚΝΕ, ιδρύθηκε στις 28 Νοέμβρη του 1922, εδώ, στη Θεσσαλονίκη, ακολουθώντας τη γέννηση του ΣΕΚΕ, τότε το 1918, μετέπειτα ΚΚΕ. Μετά τη λήξη των εργασιών του ιδρυτικού Συνεδρίου, η εκλεγείσα Κεντρική Επιτροπή της ΟΚΝΕ δημοσιεύει ανακοίνωση με την οποία προτρέπει τα μέλη της σε όλη την Ελλάδα να δώσουν τον καλύτερό τους εαυτό για την ισχυροποίηση της ΟΚΝΕ.

Η ανακοίνωση έκλεινε με τα εξής: «Εμπρός λοιπόν με την σιδηράν πειθαρχίαν και με την στενώτατην συνεργασίαν με το Κόμμα, προς την μεταβολή της Ομοσπονδίας μας σε μια πραγματική οργάνωση μαζών. Ζήτω η Ομοσπονδία των Κομμουνιστικών Νεολαιών της Ελλάδος!».

Αυτό το σύνθημα έγινε πράξη. Στα 21 χρόνια της δράσης της, η ΟΚΝΕ έγραψε ηρωικές σελίδες στην Ιστορία των αγώνων της νεολαίας στην Ελλάδα και διεθνώς. Ηταν πραγματικά ένα μαχητικό - λενινιστικό σχολείο νέων κομμουνιστών, νέων επαναστατών.

Είναι συγκλονιστικό και ταυτόχρονα διδακτικό να βλέπεις πώς, μέσα σε εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες, η ΟΚΝΕ κατάφερε, στο πλευρό του ΚΚΕ, να κατακτά τα χαρακτηριστικά μιας επαναστατικής οργάνωσης νεολαίας. Είχαν αστείρευτη πίστη ότι το βάρβαρο σύστημα του καπιταλισμού μπορεί να ανατραπεί γιατί αγαπούσαν τη γνώση, μελετούσαν την επιστημονική κοσμοθεωρία του μαρξισμού - λενινισμού, όταν στους τόπους εξορίας και στις φυλακές, που βρίσκονταν μέλη της ΟΚΝΕ, το μοναδικό κείμενο που επιτρεπόταν για ανάγνωση ήταν το «Ευαγγέλιο»... Οταν δεν υπήρχε καν φως, οι νέοι κομμουνιστές δημιουργούσαν ολόκληρες βιβλιοθήκες και οργάνωναν διαλέξεις για την πολιτική οικονομία. Πίστευαν πως οι ιδέες μας είναι ανίκητες, γιατί είναι αληθινές, ό,τι πιο όμορφο δημιούργησε ποτέ η ανθρώπινη σκέψη.

Είχαν εμπιστοσύνη πως με αυτές μπορούν να κερδηθούν χιλιάδες νέοι από την εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα. Γι' αυτό επιστράτευαν κάθε μέσο για να εκδίδουν και να διακινούν τον κομματικό επαναστατικό Τύπο (...) Και τα κατάφεραν! Χιλιάδες προμηθεύονταν τη «Νεολαία», διάβαζαν στις σελίδες της τις προσπάθειες οργάνωσης της πάλης, ανταποκρίσεις από τη δράση των Οργανώσεων σε όλη την Ελλάδα, την αλήθεια για την πρώτη προσπάθεια οικοδόμησης του σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ και τόσα άλλα.

Τα μέλη της ΟΚΝΕ χαρακτηρίζονταν από ανεπτυγμένο το αίσθημα της πρωτοβουλίας και με πείσμα ανέπτυξαν πολύμορφη δράση σε χώρους δουλειάς, σε πανεπιστήμια και σχολεία, σε εργατικές συνοικίες και χωριά της υπαίθρου.

Με τη συμβολή της ΟΚΝΕ οργανώθηκαν αμέτρητες κινητοποιήσεις για να καλυτερέψει έστω και στο ελάχιστο η αδιάκοπα μίζερη ζωή, στην οποία ήταν καταδικασμένα ακόμα και μικρά παιδιά, μέσα στα εργοστάσια καπνού και της υφαντουργίας. Σε διαρκή σύγκρουση με τις δυνάμεις καταστολής, με φυλακίσεις και δολοφονίες νέων κομμουνιστών, κατάφερναν να έχουν κατακτήσεις. Και δεν ήταν λίγες οι φορές που ξεφτίλισαν τους χωροφύλακες και άλλους μπράβους της εργοδοσίας.

Με την καθοριστική συμβολή της ΟΚΝΕ, πραγματοποιήθηκε το πρώτο συνέδριο φοιτητών και σπουδαστών, τον Μάη του 1936 στη Νομική Σχολή της Αθήνας. Εγιναν μεγάλοι αγώνες, συγκρούσεις με αστυνομία, στρατό και φασίστες, για να κατακτηθεί το πανεπιστημιακό άσυλο, για να δίνεται έστω και ένα πενιχρό συσσίτιο στους φτωχούς φοιτητές, για να μπορούν οι φοιτητές να ιδρύουν και να λειτουργούν τις μαζικές τους οργανώσεις.

Από την πρωτοπόρα δράση που ανέπτυξε η ΟΚΝΕ στις μικρές ηλικίες και τα σχολεία διαπαιδαγωγήθηκαν χιλιάδες μαθητές. Γελοιοποιούσαν και οργάνωναν την παρέμβασή τους στο υποχρεωτικό εκείνα τα χρόνια μάθημα στο σχολείο «Καταπολέμησις του Κομμουνισμού». Συμμετείχαν σε μεγάλους αγώνες, όπου μικρά παιδιά διεκδικούσαν ρούχα, γάλα και συσσίτια, αφού μαστίζονταν από την πείνα. Πάλευαν για την κατάργηση της απάνθρωπης παιδικής εργασίας, μιας και τότε τα μικρά χέρια, ακόμα και 6χρονων παιδιών, γινόντουσαν εργαλεία στα υφαντουργεία για να αυγατίζουν τα κέρδη τους οι καπιταλιστές.

Οι νέες γυναίκες, μέλη και στελέχη της ΟΚΝΕ, αντιπάλευαν σθεναρά την αδικία. Ακούραστα προσπαθούσαν να οργανώσουν τον αγώνα των εργατριών στα εργοστάσια. Οι διαπροσωπικές σχέσεις που δημιουργούσαν ήταν «φύτρα» αγάπης και φιλίας χωρίς οικονομικούς καταναγκασμούς. Γι' αυτό και οι θλιβερές υπάρξεις των δημοσιολόγων της εποχής κατηγορούσαν τις ΟΚΝίτισσες για πόρνες και ανήθικες.

Η δράση των Οργανώσεων της ΟΚΝΕ έβαζε στο επίκεντρο τη διαμόρφωση μιας ακέραιης και ολοκληρωμένης αγωνιστικής προσωπικότητας. Διεκδικούσε, με κάθε τρόπο, το δικαίωμα της νεολαίας στον Αθλητισμό και τον Πολιτισμό, να είναι το μυαλό και η συνείδηση της νέας γενιάς απαλλαγμένα από τη σκλαβιά των ναρκωτικών.

(...) Η ΟΚΝΕ «γέννησε» ανθρώπους - πρότυπα, που τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητάς τους ήταν σε σύγκρουση με όλη τη σαπίλα και τη δυσοσμία της αστικής ηθικής, του συστήματος της εκμετάλλευσης. Ανάμεσά τους ενδεικτικά αναφέρουμε τον Χρήστο Μαλτέζο που αναφέραμε και προηγούμενα, τον Αρη Βελουχιώτη, τον Ναπολέοντα Σουκατζίδη, την Ηλέκτρα Αποστόλου, τον καπετάν Διαμαντή, τον Νίκο Μπελογιάννη, τον Νίκο Ζαχαριάδη που είχε διατελέσει και Γραμματέας της Οργάνωσης, αλλά και εκατοντάδες άλλους που δίδαξαν και ακόμα διδάσκουν τους νέους κομμουνιστές με το παράδειγμά τους.

Ο Αρίστος Βασιλειάδης είχε διατελέσει Γραμματέας της ΟΚΝΕ, έχοντας προηγουμένως αναλάβει τη χρέωση του Γραμματέα στις Οργανώσεις της ΟΚΝΕ σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Πειραιά και Καβάλα. Οντας μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, το 1948, πριν εκτελεστεί στη Θεσσαλονίκη, απευθυνόμενος στους στρατοδίκες είπε: «Δεν αναγνωρίζω κανέναν νόμο σας. Ούτε το κράτος. Γιατί όλα αυτά είναι παράνομα».

Η συγκεκριμένη δήλωση, εκτός του ότι δείχνει το μεγαλείο του κομμουνιστή ήρωα, είναι με έναν τρόπο το νήμα που συνδέει το χτες και το σήμερα. Οντως οι συνθήκες σήμερα δεν είναι ακριβώς ίδιες με τότε. Τις δεκαετίες του 1920 και του 1930 στην Ελλάδα, που έδρασε η ΟΚΝΕ, δεκάδες χιλιάδες παιδιά από 8 έως 14 ετών δούλευαν στα εργοστάσια, πέθαιναν από τη φυματίωση και την πείνα. Τι συμπέρασμα όμως να βγάλει κανείς για το γερασμένο και βάρβαρο σύστημα του καπιταλισμού, που εν έτει 2022 βλέπουμε αντικλεπτικά σε βρεφικά γάλατα και υπάρχουν παιδιά που ζουν στις «Κιβωτούς» του τρόμου; Παιδιά που τους κόβουν το δωρεάν γεύμα στο σχολείο, παιδιά που τα πιο όμορφα χρόνια της ζωής τους τα πέρασαν στο κολαστήριο της Μόριας, στην πολύπαθη Παλαιστίνη και στα καταφύγια της Ουκρανίας;

Εκείνα τα χρόνια, τους νέους στρατευμένους που δήλωναν την εναντίωσή τους στην προσπάθεια των ιμπεριαλιστών να καταπνίξουν το νεαρό σοβιετικό κράτος στέλνοντας στρατιωτικές δυνάμεις και από την Ελλάδα, τους έριχναν μέσα στο παγωμένο νερό μέχρι να γίνουν ετοιμοθάνατοι. Ομως γιατί, μετά από 100 χρόνια, συνεχίζουν οι λαοί να ματώνουν από τους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς και μάλιστα να ζούμε σε φάση επικίνδυνων και απρόβλεπτων εξελίξεων; Γιατί, σήμερα, προσπαθούν να ασκήσουν ποινική δίωξη σε νέο στρατευμένο που δήλωσε πως δεν συμφωνεί με το να υπάρχει εμπλοκή της Ελλάδας στον πόλεμο στην Ουκρανία;

Οι φοιτητές, μέλη της ΟΚΝΕ, πάλευαν ακόμα και για να μην υποσιτίζονται οι πιο φτωχοί από τους συμφοιτητές τους. Εκατό χρόνια μετά, στη Θεσσαλονίκη, πριν από κάποιους μήνες, δίνατε μάχη για να μην παραμείνει κλειστό το εστιατόριο της Λέσχης, επειδή ο εργολάβος δεν έβγαζε όσα ήθελε. Φτάσαμε στο σημείο να παρακολουθούμε με οργή το τραγικό περιστατικό με τον φοιτητή που κινδύνεψε η ζωή του πέφτοντας από το παράθυρο της ΝΟΠΕ επειδή οι αίθουσες είναι ανεπαρκείς.

Τις πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα, εκατομμύρια άνθρωποι στον Πειραιά, στους προσφυγικούς συνοικισμούς της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης έμεναν σε παραπήγματα χειρότερα και από τις σημερινές φαβέλες της Βραζιλίας. Εκατό χρόνια μετά, όταν σπίτια μπορούν να φτιαχτούν ακόμα και από 3d εκτυπωτές, τα «κοράκια» παίρνουν τα σπίτια φτωχών ανθρώπων. Στην πλειοψηφία των άθλιων κτιρίων που λειτουργούν ως φοιτητικές εστίες, από τύχη δεν έχει συμβεί κάποιο σοβαρό ατύχημα.

Τα «προοδευτικά» καθεστώτα εκείνης της περιόδου είχαν κάνει υποχρεωτικό μάθημα την καταπολέμηση του κομμουνισμού. Οι «προοδευτικοί» του σήμερα εξισώνουν τον ναζισμό με τον κομμουνισμό, σε πολλές χώρες του κόσμου απαγορεύονται το σφυροδρέπανο και η διάδοση της κομμουνιστικής ιδεολογίας.

Τότε, μπορεί σε κάθε διαδήλωση να υπήρχαν σφοδρές συγκρούσεις με την αστυνομία, πολλοί νεκροί. Σήμερα, έχουν στρατοπεδεύει τόσους μήνες τα ΜΑΤ μέσα στο ΑΠΘ για να προστατεύσουν δήθεν μία υπό κατασκευή βιβλιοθήκη, τρομάρα τους...

Τότε έβαζαν έναν ασφαλίτη να ακολουθεί σε κάθε βήμα στελέχη και μέλη της ΟΚΝΕ και του ΚΚΕ. Τα τελευταία 10 χρόνια, ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ έχουν βάλει την υπογραφή τους για να παρακολουθηθούν τουλάχιστον 100.000 άνθρωποι στη χώρα μας.

Αρκετά μένουν ίδια, ενώ και όσα μπορεί όντως να έχουν αλλάξει δεν πρέπει να κρύψουν ότι η απόσταση του πώς ζει ο λαός, οι εργαζόμενοι, οι παραγωγοί όλου του πλούτου, σε σχέση με τις δυνατότητες, επιστημονικές, τεχνολογικές, έχει σήμερα μεγαλώσει γιατί, δυστυχώς, μέχρι σήμερα, ο κόσμος που ζούμε στηρίζεται σε μια βασική αρχή:

Οτι από τη μια μεριά θα υπάρχουν οι πολλοί που θα ιδρώνουν, που με τα χέρια και το μυαλό τους θα φτιάχνουν την ομορφιά της ζωής και από την άλλη οι τότε Μποδοσάκηδες και οι σημερινοί βιομήχανοι, τραπεζίτες, εφοπλιστές. Οι μεν πρώτοι θα ζουν σαν σύγχρονοι σκλάβοι, οι δεύτεροι, που τα πλούτη τους αυγατίζουν από τη δουλειά των πολλών, σαν κοινωνικά παράσιτα...

Η ΚΝΕ βαδίζει στο 13ο Συνέδριό της που έχει σύνθημα: «Είμαστε η σπίθα που θα κάνει τα σκοτάδια φως. Με τη δύναμη των επαναστατικών ιδεών. Για τον σοσιαλισμό. Τολμάμε το μεγάλο βήμα στο μέλλον, με το ΚΚΕ. ΚΝΕ δυνατή παντού!». Ευελπιστούμε, μέσα από αυτήν την κορυφαία εσωοργανωτική διαδικασία, να γίνουμε πιο ικανοί για την εκπλήρωση των μεγάλων μας στόχων.

Κάθε νέος και νέα αξίζει να συζητήσει με τα μέλη της ΚΝΕ, να μάθει από πρώτο χέρι ποιες είναι οι θέσεις της ΚΝΕ για το μαθητικό και φοιτητικό κίνημα, για την οργάνωση των νέων εργαζομένων, για την καταπίεση και τους καταναγκασμούς που υφίσταται σήμερα η μεγάλη πλειοψηφία, για το περιβάλλον, τα ναρκωτικά, το πώς πιστεύουμε ότι πρέπει να λειτουργεί μια επαναστατική οργάνωση σήμερα, σε τι παλεύουμε, μέσα από την αυτοκριτική που κάνουμε, να γίνουμε καλύτεροι.

(...) Εμείς πιστεύουμε πως σήμερα είναι ρεαλιστικό ένας μαθητής να αξιοποιεί τα χέρια του όχι μόνο για να γράφει αποστεωμένους τύπους, αλλά να τα αξιοποιεί για να ζωγραφίζει και να παίζει μουσική.

Να μπορεί να μαθαίνει πώς λειτουργούν σύγχρονες μηχανές. Να έχει τα πόδια του όχι για να τρέχει από το σχολείο στο φροντιστήριο, αλλά για να αθλείται, να χορεύει και να βρίσκει τη δική του περπατησιά στον κόσμο. Να έχει ένα μυαλό που δεν θα αποθηκεύει πληροφορίες για παπαγαλία ή για το πώς θα μάθει να ζει με «λίγα», αλλά θα το ακονίζει στην προσπάθεια να κατακτήσει την αληθινή γνώση, θα το αξιοποιεί για να φαντάζεται και να ονειρεύεται ένα μέλλον όμορφο, στο μπόι των πραγματικών του αναγκών.

Εμείς πιστεύουμε πως ένας φοιτητής, με τις δυνατότητες που υπάρχουν σήμερα, μπορεί να κατακτά ολοκληρωμένα το επιστημονικό του αντικείμενο, να έρχεται σε επαφή με όλες τις σύγχρονες ανακαλύψεις. Να βρίσκει δουλειά στο αντικείμενο που σπούδασε και να συμβάλλει με αυτόν τον τρόπο στην απαλοιφή του ανθρώπινου πόνου, στη δημιουργία κατασκευών και εργαλειομηχανών που συμβάλλουν στην κατάκτηση μεγαλύτερης προστασίας της ανθρώπινης ζωής και του περιβάλλοντος, στον εκμηδενισμό της όποιας μονομέρειας και επικινδυνότητας έχει σήμερα η εργασία.

Εμείς, με τα λόγια και τα έργα μας, λέμε πως μόνο ο λαός μπορεί να σώσει τον λαό, βαδίζοντας, με το ΚΚΕ, στον δρόμο της ανατροπής.

(...) Τα μέλη της ΚΝΕ φιλοδοξούμε με την καθημερινή μας δράση, με την πρωτοπόρα και μαχητική στάση ζωής, να φανούμε άξιοι συνεχιστές των ηρώων που δημιούργησαν το ΚΚΕ και η ΟΚΝΕ. Ολων αυτών που αγάπησαν τόσο πολύ τη ζωή, ώστε έδωσαν τη δική τους για να «ανθρωπέψει». Αυτών που στα θαμμένα κάτω από τη γη μπουντρούμια, σε σκοτεινά κελιά, ονειρεύονταν. Κρατούσαν ακλόνητη την πίστη τους στο φωτεινό μέλλον της ανθρωπότητας, στο βασίλειο της ελευθερίας: Τον σοσιαλισμό - κομμουνισμό.

Η ΟΚΝΕ έδρασε σε συνθήκες που η πλειοψηφία του λαού δεν ήταν στους αγώνες. Ολες οι πρωτοβουλίες που έπαιρνε, δεν αγκαλιάζονταν από χιλιάδες κόσμου. Υπήρχε και τότε ο φόβος και η μοιρολατρία. Πολλοί πίστευαν ότι ο αντίπαλος είναι πανίσχυρος, ότι οι νέοι κομμουνιστές απλά χαραμίζουν τα νιάτα τους.

Τα μέλη και τα στελέχη της ΟΚΝΕ δεν ήταν τεμπέληδες που είχαν ελεύθερο χρόνο και είπαν να γίνουν ονειροπόλοι. Ηταν σάρκα από τη σάρκα της εργατικής τάξης. Την αδικία που βίωνε ο λαός την αισθάνονταν πρώτα και κύρια δική τους. Πίστεψαν στη δυνατότητα να «ξεβρωμίσει» η ανθρωπότητα από τη δυσοσμία που αναβλύζει η σήψη του καπιταλισμού, πίστεψαν στη δυνατότητα να οικοδομηθεί ο σοσιαλισμός - κομμουνισμός. Σε αυτό συνέβαλε καθοριστικά η κοσμογονία της επανάστασης του Οκτώβρη του 1917. Ανεξάρτητα από το προσωρινό πισωγύρισμα η ανθρωπότητα μπορεί να περάσει από το βασίλειο της ανάγκης στο βασίλειο της ελευθερίας.

(...) Ο κάθε νέος άνθρωπος έχει τη δική του ορμή, που την αξιοποιεί για να προχωρήσει στη ζωή του μέσα από πραγματικές συμπληγάδες. Του απευθυνόμαστε με ειλικρίνεια και τον καλούμε να στρατευτεί στον πιο όμορφο σκοπό: Την πάλη για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

Η πίστη ότι την Ιστορία την έγραψαν, την γράφουν και θα συνεχίσουν να την γράφουν οι μάζες που συγκρούονται ανειρήνευτα με τους εκμεταλλευτές, σε κάνει να αποβάλλεις το δηλητήριο του ατομισμού.

Η κάθε προσωπική αρετή εξελίσσεται και γιγαντώνεται όταν αφιερώνεται στην υπόθεση της τελικής νίκης της εργατικής τάξης. Η αντοχή ατσαλώνεται όταν δεν μένεις ένας, αλλά γίνεσαι «ένα» με τους χιλιάδες που δεν έπαψαν ποτέ να αγωνίζονται για το δίκιο.

Με αυτές τις σκέψεις καλούμε κάθε νέο και νέα να δυναμώσει την ΚΝΕ σήμερα σε κάθε χώρο. Αυτό θα αποτελεί και τη μεγαλύτερη τιμή σε όλους αυτούς που σήμερα σεμνά αναδείξαμε πλευρές από τη δράση και τη ζωή τους.