«Θα πρέπει να αναρωτηθεί η ΕΕ πού θα βρισκόμασταν αυτήν τη στιγμή αν δεν υπήρχε η Συμφωνία των Πρεσπών, που δημιούργησε μια πολύ σημαντική δυναμική η οποία χάθηκε στη συνέχεια...», περηφανεύτηκε ο Ευ. Καλπαδάκης, μιλώντας σε φόρουμ στις Βρυξέλλες για την Ανατολική Μεσόγειο και τη Νοτιοανατολική Ευρώπη. Στο ίδιο πλαίσιο, επέκρινε τον Τούρκο υφυπουργό Εξωτερικών και διευθυντή Ευρωπαϊκών Υποθέσεων, Φαρούκ Καϊμακτσί, ο οποίος είπε ότι Αθήνα και Λευκωσία «δηλητηριάζουν την ευρωπαϊκή πολιτική», και κάλεσε την Αγκυρα «να αλλάξει πολιτική, να προσεγγίσει και να επανέλθει σε ένα νέο πλαίσιο που είδαμε την περίοδο 2015 - 2016, με αφορμή τη θετική ατζέντα που είχε χτιστεί με αφορμή το Προσφυγικό».

Ηταν η περίοδος που μέσα από ένα σκληρό αλισβερίσι στις πλάτες χιλιάδων ξεριζωμένων από τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, η Συμφωνία ΕΕ - Τουρκίας για το Προσφυγικό (Μάρτης 2016) προβαλλόταν ως «πρότυπο» διμερούς συνεργασίας και ως «σήμα» για περαιτέρω σύσφιξη των σχέσεων. Το τι ακολούθησε μέχρι και σήμερα είναι παραπάνω από γνωστό...

Ηταν η περίοδος που η Ενέργεια περιγραφόταν ως θέμα «ειδικού ενδιαφέροντος» για τις σχέσεις των δύο πλευρών, όπως σημείωνε επίσημη Δήλωση μετά τη συνεδρίαση του «Ανώτατου Πολιτικού Διαλόγου» μεταξύ ΕΕ - Τουρκίας (25/1/2016). Μάλιστα, στις 28/1/2026 είχε οργανωθεί ο πρώτος «Ενεργειακός Διάλογος» ΕΕ - Τουρκίας, με οδηγό το διμερές «Μνημόνιο Συνεργασίας» που οι δύο πλευρές είχαν υπογράψει στην Αγκυρα κάποιους μήνες πριν.

Τόνιζε συγκεκριμένα το Κοινό Ανακοινωθέν του «Α' Ανώτατου Ενεργειακού Διαλόγου» τη «σημασία που έχει η Τουρκία ως χώρα - κλειδί για την ενεργειακή ασφάλεια της ΕΕ και ως περιφερειακός ενεργειακός κόμβος». Εστίαζε ειδικά στο σχέδιο «του Νότιου Διαδρόμου Φυσικού Αερίου (σ.σ. Southern Gas Corridor)», για τη μεταφορά φυσικού αερίου από Κασπία και Μέση Ανατολή προς Ευρώπη, που σε όλους τους τόνους από τότε προβαλλόταν ως μεγάλο στοίχημα για την «ενεργειακή απεξάρτηση» από τη Ρωσία... Ακόμα, τονιζόταν ότι συζητήθηκε η ιδέα «για από κοινού και στενότερη εργασία, ώστε να βελτιωθεί η παροχή φυσικού αερίου προς την Τουρκία και μέσω της Τουρκίας προς την ΕΕ, και να βελτιωθούν η αποθήκευση και η δυναμικότητα υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG), που θα συμβάλει στη θέση της Τουρκίας ως περιφερειακού ενεργειακού κόμβου μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα».

Νέα αξία για τον λαό αποκτούν όμως και τα συμπεράσματα από την πορεία της λεγόμενης «θετικής ατζέντας» που διαφημίζει (και) ο ΣΥΡΙΖΑ στα Ελληνοτουρκικά: Αυτή αφορά τα παζάρια και τα συμφέροντα των αστικών τάξεων και των ευρωατλαντικών συμμάχων της, και γι' αυτό όχι μόνο δεν αποτελεί παράγοντα «σταθερότητας», ασφάλειας και ειρήνης, όχι μόνο είναι αντίθετη στα λαϊκά συμφέροντα, αλλά και θέτει με μαθηματική ακρίβεια τις βάσεις για έναν νέο γύρο εντάσεων με θύματα τους λαούς.

Ο φαύλος κύκλος μπορεί να σπάσει μόνο από τον λαό, δυναμώνοντας σε συμπόρευση με το ΚΚΕ την πάλη για απεμπλοκή από τα ιμπεριαλιστικά σχέδια των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ. Σε σύγκρουση με την κυβέρνηση, τον ΣΥΡΙΖΑ και όλους τους υπόλοιπους που παίζουν στα «ζάρια» των ιμπεριαλιστικών παζαριών και των ευρωατλαντικών σχεδιασμών τα κυριαρχικά δικαιώματα, με ανυπολόγιστους κινδύνους για τον λαό.