Το Αγρίνιο τίμησε, πανηγυρικά, το περασμένο Σάββατο ένα κορυφαίο «τέκνο» του, τον αξέχαστο γλύπτη Χρήστο Καπράλο, με την ευκαιρία της έκδοσης της «Αυτοβιογραφίας» του, από την «Αγρα». Στην τιμητική εκδήλωση - παρουσίαση του βιβλίου στο Παπαστράτειο Μέγαρο, την οποία οργάνωσαν ο Δήμος Αγρινίου και η Γυμναστική Εταιρία Αγρινίου, σε συνεργασία με το Ιδρυμα Καπράλου και την «Αγρα», μίλησαν ο δήμαρχος Θύμιος Σώκος, ο πρόεδρος της Γυμναστικής Εταιρείας, Γιώργος Πετρούλας, ο εκδότης Σταύρος Πετσόπουλος, η Σούλη Καπράλου και οι φίλοι του γλύπτη και μέλη του Ιδρύματος Καπράλου, Γιάννης Δάλλας και Θάνος Κωνσταντινίδης. Ο καλλιτεχνικός διευθυντής του ΔΗΠΕΘΕ Αγρινίου Θοδωρής Γκόνης διάβασε αποσπάσματα της «Αυτοβιογραφίας», ενώ η ηθοποιός Λουκία Πιτσιόλα διάβασε κείμενο του Κώστα Γεωργουσόπουλου για τον Καπράλο. Στην εκδήλωση προβλήθηκε μια κινηματογραφημένη (από τον Γ. Εμιρζά) συνέντευξη του Καπράλου, ενώ εκτέθηκαν δυο ορειχάλκινα γλυπτά του - μια από τις εννέα «Μάνες» του (ανήκει στο Μουσείο Αγρινίου) και η «Νούλα» - καθώς και φωτογραφίες - σε φυσικό μέγεθος - της «Ζωφόρου» του.

Η Σούλη Καπράλου μεταξύ άλλων τόνισε ότι «και στα πιο δραματικά έργα του Καπράλου ξεχύνεται ένα δροσερό, ελπιδοφόρο αεράκι. Ποτέ δεν καταθλίβουν». Ο Γιάννης Δάλλας χαρακτήρισε την «Αυτοβιογραφία» του Καπράλου «απόδειξη πηγαίου ήθους και αδιατάραχτου δεσμού μεταξύ καλλιτεχνίας και ζωής» και επισήμανε: «Η "Αυτοβιογραφία" εξομολογείται τις συνθήκες των αντίξοων καιρών και του αγώνα να αποδώσει με τα έργα ό,τι οφείλει στη ζωή, στην εποχή και στην ιστορία. Διακρίνεται σ' αυτήν ο απέριττος, λιτός, ακέραιος τεχνίτης, δίπλα στην πληθωρική, τη δωρική, χειμαρρώδη καλλιτεχνική δημιουργία του. Την τιθάσευση των υλικών στα μεγαλοπλαστικά του έργα».

Ο Θάνος Κωνσταντινίδης χαρακτήρισε τον Χρ. Καπράλο «σάρκα εκ της σαρκός της Ρούμελης, με διεθνή αναγνώριση για το έργο του, κέντρο του οποίου είναι ο Ανθρωπος». Ο ομιλητής σημείωσε ότι ο Καπράλος στη Ζωφόρο του «σμιλεύει στίχους του για την πατρίδα, τους αγρότες και εργάτες και υμνεί τη ζωή: "Γλυκός ο πόνος για την πατρίδα/ Σκληρός ο μόχθος για τη ζωή/ Γεωργοί, σκαφτιάδες, αμπελουργοί/ Μανάδες χαροκαμένες/ Γυναίκες λυπημένες/ Τι όμορφη που είναι η ζωή"» και κατέληξε: «Ο γλύπτης Καπράλος με τη μεγάλη τέχνη του ιστορεί μιαν ακόμη ελληνική πράξη του δράματος της Ιστορίας που έχει παιχτεί. Της Ιστορίας, που βέβαια, συνεχίζεται».