Την αταλάντευτη στάση του Κώστα Καζάκου απέναντι στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, ανταγωνισμούς, πολέμους και απέναντι στη συμμετοχή της χώρας μας σε αυτούς θυμίζει στην αποχαιρετιστήρια ανακοίνωσή της για τον θάνατό του η ΕΕΔΥΕ.

Στην ανακοίνωση τονίζει μεταξύ άλλων τα εξής:

«Η Ελληνική Επιτροπή για τη Διεθνή Υφεση και Ειρήνη (ΕΕΔΥΕ), οι αγωνίστριες και οι αγωνιστές του αντιπολεμικού - αντιιμπεριαλιστικού κινήματος αποχαιρετάμε με βαθιά θλίψη και σεβασμό τον Κώστα Καζάκο.

Από νεαρή κιόλας ηλικία συνειδητοποίησε ότι η θέση του δεν ήταν πουθενά αλλού εκτός από το πλευρό των εργαζομένων, του λαού. Με τη στάση ζωής του έγινε παράδειγμα. Δεν έσκυψε το κεφάλι. Κόντρα στις δυσκολίες, ακόμη κι όταν τον κυνηγούσε η Χούντα, ανέπτυξε πλούσια αντιδικτατορική δράση. Με το "Μεγάλο μας Τσίρκο", εκείνος και οι συνάδελφοί του όργωναν την Αθήνα δίνοντας κουράγιο κι ανάταση στον λαό, βοηθώντας με τον δικό τους τρόπο να συντηρηθούν πολλές "φωλιές νερού μέσα στις φλόγες".

Μέχρι την τελευταία στιγμή και με βαθιά πίστη στο δίκιο του αγώνα, έδωσε αταλάντευτα όλες του τις δυνάμεις κι απ' όποιο πόστο του ζητήθηκε για τη μεγάλη υπόθεση της πάλης για την κοινωνική απελευθέρωση. Περπάτησε μαζί μας στις πορείες και στις κινητοποιήσεις. Με τη στεντόρεια φωνή του εξέφρασε τις καθημερινές αγωνίες και δυσκολίες καθενός μας. Κόντρα στα σκοτάδια του συστήματος της εκμετάλλευσης συνέβαλλε κι εκείνος ώστε ο λαός μας να γίνει ο ίδιος σκηνοθέτης του φωτεινού μέλλοντος που του αξίζει».

Η ΕΕΔΥΕ αναφέρεται στο τεράστιο έργο του Κώστα Καζάκου ως ηθοποιού και σκηνοθέτη και προσθέτει για τη σχέση του με το αντιιμπεριαλιστικό κίνημα:

«Ιδιαίτερη και σημαντική ήταν, επίσης, η σχέση του Κώστα Καζάκου με την ΕΕΔΥΕ και το αντιπολεμικό - αντιιμπεριαλιστικό κίνημα. Διετέλεσε για αρκετά χρόνια μέλος του Εθνικού Συμβουλίου της ΕΕΔΥΕ. Συμμετείχε σε Μαραθώνιες Πορείες Ειρήνης άλλοτε ως Μαραθωνοδρόμος κι άλλοτε έχοντας την επιμέλεια εκδηλώσεων στο πλαίσιό τους. Στάθηκε στο πλευρό των αγωνιζόμενων λαών. Κατήγγειλε με κάθε τρόπο τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ, την ΕΕ, όλους όσοι καταδικάζουν στη φτώχεια και μακελεύουν τους λαούς. Πάλευε σταθερά ενάντια στην εμπλοκή της χώρας μας στους πολεμικούς σχεδιασμούς και στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις. Μέχρι το τέλος στήριζε με κάθε τρόπο τη δράση της ΕΕΔΥΕ, των Επιτροπών Ειρήνης.

Ξεχωρίζει, όμως, η εμβληματική του παρουσία στις 8 Νοέμβρη του 1999, όταν στην πλατεία Συντάγματος πραγματοποιήθηκε το "Δικαστήριο των Λαών" για να δικάσει τους υπεύθυνους του πολέμου στη Γιουγκοσλαβία, τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ, την ΕΕ. Κατηγορούμενοι ήταν ο Πρόεδρος των ΗΠΑ, Μπιλ Κλίντον, ο γγ του ΟΗΕ Κόφι Ανάν, ο γγ του ΝΑΤΟ Χαβιέ Σολάνα και οι 18 ηγέτες των κρατών που πήραν μέρος στην επέμβαση στη Γιουγκοσλαβία. Ο Κώστας Καζάκος ήταν εκείνος που ως Πρόεδρος στο "Δικαστήριο των Λαών" ανακοίνωσε εν μέσω θερμής υποδοχής χιλιάδων διαδηλωτών την απόφαση του δικαστηρίου, καταδικάζοντας τους ενόχους "στην ανατρεπτική οργή, στην αγωνιστική αποδοκιμασία των λαών και στη χλεύη της Ιστορίας".

Ο Κώστας Καζάκος αφήνει πίσω του μια πραγματικά πλούσια και σπουδαία παρακαταθήκη.

Να είσαι σίγουρος σύντροφε και συναγωνιστή μας ότι στον ίδιο δρόμο θα συνεχίσουμε να περπατάμε, να αγωνιζόμαστε, να διεκδικούμε, μέχρι που "να γίνουν τα σκοτάδια φως". Μέχρι να νικήσουν οι λαοί, που δεν έχουν πει ακόμη την τελευταία τους λέξη!

Η ΕΕΔΥΕ εκφράζει τα βαθιά συλλυπητήρια στην σύντροφό του Τζένη, στα παιδιά, στα εγγόνια και σε όλους τους οικείους του».

Αξίζει να θυμηθούμε λίγο την περίοδο εκείνη του 1999.

Η χρονιά σημαδεύεται από την παράδοση του Κούρδου ηγέτη Αμπντουλάχ Οτσαλάν στην Τουρκία, αλλά και από τον πόλεμο στη Γιουγκοσλαβία, τους ΝΑΤΟικούς βομβαρδισμούς στη γειτονική μας χώρα, με τη συμμετοχή της ελληνικής κυβέρνησης και κάποιους μήνες μετά, από την προκλητική επίσκεψη του Αμερικανού Προέδρου Μπιλ Κλίντον στην Αθήνα και το όργιο καταστολής απέναντι στις παλλαϊκές κινητοποιήσεις.

Χιλιάδες λαού και νεολαίας βρίσκονται από την πρώτη στιγμή στους δρόμους, διαδηλώνοντας και καταδικάζοντας τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς. Στους μήνες που διαρκεί ο πόλεμος στη Γιουγκοσλαβία, οι διαδηλώσεις από το Σύνταγμα και τα Προπύλαια στη σιδερόφρακτη από τις δυνάμεις καταστολής αμερικάνικη πρεσβεία είναι αλλεπάλληλες. Και οι καλλιτέχνες δίνουν από την πρώτη στιγμή το αγωνιστικό «παρών» σ' αυτήν τη λαϊκή κινητοποίηση.

Στα τέλη του Απρίλη, μια πρωτοβουλία που συσπειρώνει πάρα πολλούς καλλιτέχνες διοργανώνει μουσικό αντιπολεμικό συλλαλητήριο στο Σύνταγμα, την ίδια ώρα που στην πλατεία Δημοκρατίας, στο Βελιγράδι, και τη Ρώμη πραγματοποιούνταν ανάλογες συναυλίες. Αμέτρητα τα ονόματα συγκροτημάτων, μουσικών και ηθοποιών που ενώνουν τη φωνή τους ενάντια στους αμερικανοΝΑΤΟικούς φονιάδες και φυσικά το «παρών» ανάμεσά τους δίνει και ο Κώστας Καζάκος. Είναι εκεί στις συναυλίες, στις διαδηλώσεις, ενώνει τη φωνή και το παράστημά του με τον λαό μας.

Τον Νοέμβρη του ίδιου χρόνου, μπροστά στην προκλητική επίσκεψη Κλίντον, διακόσιοι ηθοποιοί συνυπογράφουν κείμενο καταδίκης της επίσκεψης, φωνάζουν «Εξω ο δολοφόνος των Βαλκανίων!» και διοργανώνουν ένα «Δικαστήριο των Λαών» στο Σύνταγμα, που καταδίκασε τους ΝΑΤΟικούς ηγέτες που μακέλεψαν τον γειτονικό λαό. Το Σύνταγμα πλημμυρίζει από κόσμο. Ο Κώστας Καζάκος έχει τον ρόλο του προέδρου και δεκάδες άλλοι ηθοποιοί αναβιώνουν μαρτυρίες Σέρβων, Αλβανόφωνων και Ελλήνων, για όσα είδε κι έζησε ο γειτονικός λαός, για τους νεκρούς του που το αίμα τους «δεν είχε στεγνώσει ακόμα», για πόλεις και υποδομές που ισοπεδώθηκαν, για την οικολογική καταστροφή και τις ουσίες που τους δηλητηρίαζαν... Μετά την ετυμηγορία, μια μεγάλη πορεία φτάνει στην αμερικάνικη πρεσβεία και αντιπροσωπεία θυροκολλεί την απόφαση του παλλαϊκού δικαστηρίου.

Η κίνηση αυτή των καλλιτεχνών συγκέντρωσε πολύ έντονα τα πυρά των απολογητών των ιμπεριαλιστικών εγκλημάτων, που επικεντρώθηκαν στο πρόσωπο του Κώστα Καζάκου, με επιθέσεις και λιβελογραφήματα του αστικού Τύπου, αλλά και με οικονομικές πιέσεις, με κλειστές τις πόρτες της δουλειάς για πολλούς από τους καλλιτέχνες που πρωτοστάτησαν.

Ο Κώστας Καζάκος απαντά στους επικριτές του καλλιτεχνικού κόσμου, τονίζοντας μεταξύ άλλων: «Ο ηθοποιός εξασκείται να αντιλαμβάνεται όσο πιο ευαίσθητα μπορεί τις ανάγκες του κόσμου. Δεν παλεύει για την υστεροφημία του, αλλά για να ενεργοποιήσει τη συνείδηση του παρόντος. Εξασκούμαστε, λοιπόν, να συλλαμβάνουμε τις ανάγκες του κοινού και όταν τα πράγματα είναι ομαλά το κάνουμε μέσα απ' τα έργα που ανεβάζουμε. Οταν όμως το επιβάλλουν οι συγκυρίες, είναι χρέος του ηθοποιού να βγει και στον δρόμο. (...) Πριν λίγους μήνες εκφράστηκε μια καθολική σχεδόν αντίθεση του ελληνικού λαού με τα όσα διέπρατταν στη Γιουγκοσλαβία. (...) Η κυβερνητική πολιτική έκανε τον λαό μας να αισθάνεται συναυτουργός στο έγκλημα. Πώς, λοιπόν, να εκφράσουμε αυτό το επαναστατημένο φιλότιμο του Ελληνα, αυτή την επαναστατημένη και θιγμένη μας αξιοπρέπεια, αν δε διατρανώσουμε την αντίθεσή μας. Και αν θεωρούν ότι όλες αυτές οι αντιδράσεις του κόσμου γίνονται με παρότρυνση του ΚΚΕ, αν πιστεύουν ότι το ΚΚΕ μπορεί να κινητοποιήσει τόσο κόσμο, τότε τι να πούμε, μπράβο του».