Καθώς λοιπόν το παιδί κινδυνεύει να μείνει κυριολεκτικά χωρίς γάλα, εξαιτίας των πενιχρών συντάξεων, οι ασφαλιστικές εταιρίες εμφανίζονται ως ο «από μηχανής θεός» που θα καλύψει το «κενό», πάντα με το αζημίωτο! Το ίδιο και στην περίπτωση των φυσικών καταστροφών: Η επιλεκτική ανικανότητα του κράτους να προστατέψει την ανθρώπινη ζωή και περιουσία, σε συνδυασμό με την αποθέωση της ατομικής ευθύνης, αφήνει το πεδίο ελεύθερο στα κάθε είδους αρπακτικά της ιδιωτικής ασφάλισης. Η κυβέρνηση τους έφτιαξε μέχρι και νόμο που προβλέπει ότι στις περιοχές που κινδυνεύουν με πλημμύρες, οι οικοδομικές άδειες θα εκδίδονται μόνο για κτίρια που θα έχουν ασφαλιστεί! Στην περίπτωση αυτή το παιδί δεν κινδυνεύει να μείνει μόνο χωρίς γάλα, αλλά και χωρίς σπίτι! Και πάλι, όμως, ο «σωτήρας» είναι εδώ: Η ιδιωτική ασφάλιση, που πουλάει «προστασία» για κάθε ανθρώπινη ανάγκη και διεκδικεί ακόμα μεγαλύτερο μερτικό από την αγορά της εμπορευματοποιημένης Υγείας, σύνταξης, Πολιτικής Προστασίας, με την απλόχερη στήριξη του κράτους.