Ο Ινδός πρωθυπουργός φυσικά και δε δικαιούται να παριστάνει τον έκπληκτο για το ξέσπασμα του θρησκευτικού μίσους που συνταράσσει την Ινδία: Από τότε που το κόμμα του - το Μπαρατίγια Τζανάτα (BJP) - είχε δύο έδρες στη Βουλή, ως και την ανάδειξή του στην εξουσία το 1996, ο πολιτικός του λόγος ήταν φονταμενταλιστικός. Κι από την άνοδό του στην εξουσία, το BJP άρχισε μια εκστρατεία διώξεων των αλλοθρήσκων πολιτών της Ινδίας, «απαρατήρητη» για το δυτικό Τύπο, που ήταν σαφές πού θα οδηγούσε. Η υπόθεση της Αγιόντχα, όπου οι Ινδουιστές φανατικοί θέλουν να αναγείρουν ναό εκεί που βρίσκεται ένα μουσουλμανικό τέμενος που είχε καταστραφεί ολοσχερώς, διαρκεί από το 1992, εξάλλου.

Ενώ οι νεκροί πλησίαζαν τους 300 και το μίσος συνέχιζε να ξεσπά, παρά την επέμβαση των δυνάμεων του ινδικού στρατού, που έλαβαν διαταγή «να πυροβολούν όποιον νομίζουν», ο Αταλ Μπιχάρι Βάτζπαϊ εμφανιζόταν σε ρόλο «ενωτικού» ηγέτη, ο οποίος... θέλει να «επιλυθεί το ζήτημα διαμέσου διαλόγου». Την ίδια στιγμή τα στελέχη του κόμματός του στο Γκουτζαράτ οργάνωσαν ομάδες αντιποίνων για την πυρκαγιά στο τρένο από την Αγιόντχα που κόστισε 58 ζωές.

Το διαμορφούμενο κλίμα είναι εξαιρετικά επικίνδυνο, για έναν παραπάνω λόγο: Διότι επηρεάζει τις ισορροπίες στην κρίσιμη σχέση της κυβέρνησης της Ινδίας με αυτήν του Πακιστάν...