«

Αυστηρή ουδετερότητα» διατείνονται ότι τηρούν οι ηγεσίες των δύο μεγάλων κομμάτων απέναντι στη σύγκρουση των επιχειρηματικών συμφερόντων. Οχυρώνονται μάλιστα πίσω από την παρέμβαση των - υποτίθεται ανεξάρτητων - δικαστικών οργάνων (υποθέσεις Κόκκαλη, Αλαφούζου) για «να νίψουν τας χείρας τους» και να δείξουν ότι «δεν ανακατεύονται». Η υποκρισία τους είναι απερίγραπτη.

Τόσο η κυβέρνηση Σημίτη όσο και η ηγεσία της ΝΔ είναι βαθιά διαπλεκόμενες με την οικονομική ολιγαρχία μέχρι τις «λεπτομέρειες». Μαζί φροντίζουν να δημιουργούν το κατάλληλο πλαίσιο (θερμοκήπιο) για να «αναπτυχθούν» τα κέρδη και να γιγαντωθούν τα μονοπώλια. Τις δικές τους επιθυμίες και συμφέροντα αναγορεύουν ως καθημερινή πολιτική δράση. Η κυβέρνηση μοιράζει τις προμήθειες, τις εργολαβίες, τα μεγάλα έργα κ.ο.κ. Κρατικοδίαιτη είναι η εγχώρια πλουτοκρατία. Θέλουν βέβαια οι ηγεσίες του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ να εκφράζουν τα συνολικότερα συμφέροντα της αστικής τάξης. Αποφεύγουν στις άγριες διαμάχες, για τη μοιρασιά της πίτας, να παίρνουν εμφανώς το μέρος της μιας από τις αντιμαχόμενες πλευρές. Επιχειρούν να συμβιβάσουν τα πράγματα, αλλά δεν μπορούν να αποφύγουν το «πικρό ποτήρι». Στο τέλος θα εξαναγκαστούν να πάρουν θέση και θα στοιχηθούν πίσω από τα στρατόπεδα συμφερόντων που έχουν διαμορφωθεί, φυσικά με τη βοήθεια και συμμετοχή τους. Το ευτύχημα γι' αυτούς είναι να έχουν προβλέψει σωστά και να έχουν ποντάρει στο «νικητή».

Εχει φτάσει σε τέτοιο σημείο η διαπλοκή, ώστε ο Κ. Σημίτης εκφράζει φόβους για «αποσταθεροποίηση» (σ.σ. της κυβέρνησής του), όταν ένας ισχυρός επιχειρηματικός όμιλος δέχεται επιθέσεις από ανταγωνιστικά συμφέροντα! Γνωρίζει πολύ καλά τις επιπτώσεις και την αντανάκλαση στο πολιτικό παιχνίδι από τη σύγκρουση των επιχειρηματικών γιγάντων. Ακριβώς γιατί γνωρίζει τα δυνατά εργαλεία πολιτικής επιρροής και ισχύος που έχουν στη διάθεσή τους τα μεγάλα αφεντικά (από ΜΜΕ μέχρι «δικές τους» κοινοβουλευτικές ομάδες). Τα περί «πολιτικής εκτροπής» του πρωθυπουργού απλά επιβεβαιώνουν τη μεγάλη ταραχή του και μεταδίδουν με παραμορφωτικό τρόπο τον πόλεμο που μαίνεται στο παρασκήνιο. Καθόλου τυχαίο δεν είναι πως ελάχιστοι βουλευτές στα δύο μεγάλα κόμματα «εκτέθηκαν» στη διαμάχη οικονομικών συμφερόντων και τα στόματα δεν ανοίγουν ούτε «κατ' ιδίαν». (Είναι ζήτημα προς διερεύνηση πόσο έχει προχωρήσει η «υπαλληλοποίηση» των πολιτικών των δύο μεγάλων κομμάτων).

Θα ήταν πολύ βολικό για την κυβέρνηση να περιοριζόταν η όλη υπόθεση στη μοιρασιά του Γ` ΚΠΣ (17 τρισ. δρχ.). Το παιχνίδι όμως φαίνεται ότι είναι πολύ πιο χοντρό και αγγίζει το σημερινό «στάτους κβο», πράγμα που συνεπάγεται συνολικότερη αναδιάταξη δυνάμεων. Αγνωστο όμως είναι αν αυτός ο γύρος ης σύγκρουσης θα είναι τελικός ή θα δοθεί παράταση. Το σίγουρο πάντως είναι ότι όλοι γνωρίζουμε πολύ καλά ποιοι θα πληρώσουν τη ζημιά.