Αλλη μια πλευρά της κάλπικης ευαισθησίας του κεφαλαίου για το περιβάλλον αποκαλύπτουν οι εξελίξεις στην Ενέργεια, στη σκιά του ιμπεριαλιστικού πολέμου στην Ουκρανία. Ο στόχος που επιταχύνεται, για ενεργειακή απεξάρτηση της ΕΕ από το ρωσικό αέριο, προβλέπει μεταξύ άλλων την επαναχρησιμοποίηση του λιθάνθρακα στην ηλεκτροπαραγωγή, αλλά και την ενίσχυση του ενεργειακού μείγματος της Ευρώπης με το αμερικανικό σχιστολιθικό αέριο. Θυμίζουμε ότι το φυσικό αέριο έχει επιλεγεί από την ΕΕ ως «μεταβατικό καύσιμο» στην «πράσινη ανάπτυξη», αντικαθιστώντας και τον λιγνίτη, επειδή θεωρείται ρυπογόνος. Πρόσφατα, μάλιστα, το φυσικό αέριο εντάχθηκε στη «λίστα ταξινομίας» της ΕΕ, που σημαίνει ότι η χρήση του στην ηλεκτροπαραγωγή και συνολικότερα στην οικονομία θα επιδοτείται από το Ταμείο Ανάκαμψης, φορώντας του πράσινο μανδύα. Το αποκορύφωμα όμως είναι το σχιστολιθικό αέριο: Η εξόρυξή του γίνεται με τη μέθοδο της υδραυλικής ρωγμάτωσης (fracking), που απελευθερώνει μεθάνιο και προκαλεί ανεπανόρθωτες ζημιές στον υδροφόρο ορίζοντα. Σύμφωνα μάλιστα με τη Γερμανική Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Περιβάλλοντος, «αν λάβει κανείς υπόψη τις εκπομπές αερίων από την παραγωγή και τις μεταφορές, τότε το LNG είναι σχεδόν το ίδιο επιβλαβές για το κλίμα όσο ο λιθάνθρακας». Αυτό βέβαια σε τίποτα δεν εμποδίζει την ΕΕ και τα μονοπώλιά της να επανασχεδιάζουν την ενεργειακή πολιτική, αυξάνοντας τις εισαγωγές LNG από τις ΗΠΑ. Γιατί να χολοσκάνε άλλωστε; Τα κέρδη και οι ανταγωνισμοί τους είναι ο «κινητήρας» της «πράσινης ανάπτυξης» και τους είναι αδιάφορο τι καύσιμο θα καίει...