Σιγά που δεν θα το ακούγαμε κι αυτό: «Μπορεί να έχει τα στραβά της η ΕΕ, αλλά τόσα χρόνια δεν είχαμε πόλεμο», λένε ανάμεσα σε άλλα τα προπαγανδιστικά «μηχανάκια» που έχουν πάρει φωτιά. Η διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, η ιμπεριαλιστική επέμβαση στη Σερβία, με τον πρωταγωνιστικό ρόλο των ευρωενωσιακών κυβερνήσεων και μάλιστα των σοσιαλδημοκρατικών, θα ήταν φαίνεται στη φαντασία, τη δικιά μας και των λαών που μακέλεψαν. Ούτε προφανώς μετράνε οι πόλεμοι που έκανε η ΕΕ εκτός των συνόρων της, από τη Συρία, το Αφγανιστάν και το Ιράκ μέχρι τη Λιβύη και το Σαχέλ, οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και παρεμβάσεις, όπως αυτές στην «ευρω-Μεϊντάν» πλατεία της Ουκρανίας, που αποτέλεσε «κρίκο» για τις σημερινές εξελίξεις. Ασχετοι με τον πόλεμο είναι και οι εκατοντάδες χιλιάδες ξεριζωμένοι από τις χώρες αυτές, που η ΕΕ τους εγκλωβίζει στα νησιά - φυλακές με τις κατάπτυστες συμφωνίες, που έχουν την υπογραφή των ελληνικών κυβερνήσεων. Πάντως, και μόνο που ο «πήχης» των κάλπικων προσδοκιών έχει μετακινηθεί από τα «χρυσά κουτάλια» και την «αιώνια ειρήνη» στο «πάλι καλά που δεν πνιγήκαμε», όπως λέει και ένα γνωστό ανέκδοτο, είναι ενδεικτικό του τι «όραμα» και «προοπτική» έχει να δώσει στους λαούς η ιμπεριαλιστική ένωση. Αυτή που η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ και οι άλλοι παρουσιάζουν ως «απάνεμο λιμάνι».