Η δραματική κατάσταση στο Νοσοκομείο Σερρών, εξαιτίας της έλλειψης προσωπικού όλων των ειδικοτήτων αλλά και της υποχρηματοδότησης, βρέθηκε στο επίκεντρο της συζήτησης που είχε ο Δ. Κουτσούμπας με εργαζόμενους και εκπροσώπους των σωματείων.

Ο Βαγγέλης Παπαμιχάλης, πρόεδρος της Ενωσης Νοσοκομειακών Ιατρών Σερρών (ΕΝΙΣ), κατήγγειλε ότι από τον περσινό Δεκέμβρη το ιατρικό προσωπικό έχει μειωθεί από τα 163 άτομα στα 143, και επιπλέον 2 ακόμα συνταξιοδοτούνται και 3 έχουν τεθεί σε αναστολή. Με άλλα λόγια, το νοσοκομείο στη φάση κορύφωσης του 4ου κύματος λειτουργεί με τουλάχιστον 25 γιατρούς λιγότερους. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την αναστολή χειρουργείων, τη δημιουργία τεράστιας λίστας αναμονής για τακτικά χειρουργεία (το καλοκαίρι είχαν ξεπεράσει τα 1.000), το κλείσιμο κλινικών όπως η Πνευμονολογική και η Ουρολογική, την προσπάθεια συγχώνευσης κλινικών για την εξοικονόμηση προσωπικού. Η ΜΕΘ λειτουργεί 10 κλίνες, συν 5 στις αίθουσες ανάνηψης, με 5 γιατρούς και μόλις 35 νοσηλευτές.

Η υπεύθυνη του εμβολιαστικού προγράμματος αναφέρθηκε στην παραπέρα επιβάρυνση του ιατρικού προσωπικού, καθώς καλούνται πέρα από τις ανάγκες στις κλινικές και τα Κέντρα Υγείας να καλύψουν και τις ανάγκες στα εμβολιαστικά κέντρα.

Ο Γιάννης Αγοραστός, πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων του Νοσοκομείου, αναφέρθηκε στην έλλειψη νοσηλευτικού και διοικητικού προσωπικού και στην προσπάθεια επανεισόδου των εργολάβων στις υπηρεσίες καθαριότητας, φύλαξης και σίτισης του νοσοκομείου. Οπως είπε, 50 νοσηλευτές συνταξιοδοτήθηκαν το 2021 και 50 έχουν τεθεί σε αναστολή, και οι ανάγκες αυτές δεν καλύφθηκαν παρά σε ελάχιστο ποσοστό, με μετακινήσεις, κυρίως από τα Κέντρα Υγείας.

Η Λουκία Κιοσέ από το Σωματείο Συμβασιούχων του νοσοκομείου αναφέρθηκε στον αγώνα που δίνουν για το δικαίωμα στη μόνιμη και σταθερή δουλειά, μετά από πολύχρονη ομηρία στους εργολάβους, που απομυζούν τους προϋπολογισμούς των νοσοκομείων και εκμεταλλεύονται τους εργαζόμενους με τους μισθούς πείνας. Κατήγγειλε ότι η τρίμηνη παράταση που έδωσε για την παραμονή τους στην εργασία η διοίκηση του νοσοκομείου αποτελεί εμπαιγμό, με στόχο να δώσει τον αναγκαίο χρόνο για την επιστροφή των εργολάβων.

Ο Γιώργος Μπουσμπούκης από το τεχνικό προσωπικό ανέφερε ότι και οι ανάγκες τεχνικής υποστήριξης του νοσοκομείου σταδιακά ανατίθενται στους εργολάβους. Οπως είπε, ενώ θα έπρεπε να απασχολούνται 50 εργαζόμενοι, μετά βίας εργάζονται 25, κι αυτοί στην πλειοψηφία τους είναι συμβασιούχοι ή μέσω εργολάβων.

Η επίσκεψη του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ στο Νοσοκομείο ολοκληρώθηκε με συνάντηση με τον διοικητή Ν. Φαρμάκη.

Παίρνοντας τον λόγο στη σύσκεψη με τους εργαζόμενους στο Νοσοκομείο, ο Δ. Κουτσούμπας τόνισε πως «είναι καθήκον και υποχρέωσή μας να επισκεπτόμαστε τους χώρους που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της μάχης, όπου οι υγειονομικοί καταβάλλουν υπεράνθρωπες προσπάθειες όλο αυτό το διάστημα. Αλλιώς είναι να βλέπεις από κοντά την κατάσταση κι αλλιώς να στην περιγράφει κάποιος άλλος».

Αναφερόμενος στην αναγκαιότητα του εμβολιασμού και στην ανάγκη ενίσχυσης του δημόσιου συστήματος Υγείας, με δεδομένα τα χαμηλά ποσοστά εμβολιασμού στις Σέρρες, επεσήμανε: «Το ΚΚΕ από την πρώτη στιγμή έχει πει ότι πρέπει να ακούμε την επιστημονική κοινότητα, να ακολουθούμε τις οδηγίες των γιατρών και των επιστημονικών ομάδων, ελέγχοντας φυσικά όλα τα ζητήματα. Οτι θα πρέπει να εμβολιαστεί ο πληθυσμός, θα πρέπει να κάνουν τα απαραίτητα τεστ, να παίρνουν τα αναγκαία μέτρα προστασίας, όμως αυτό δεν απαλλάσσει την κυβέρνηση από τις ευθύνες που έχει για την άσκηση της εξουσίας στον τομέα της δημόσιας Υγείας, οι οποίες είναι εγκληματικές.

Ολα αυτά τα χρόνια θα έπρεπε να ενισχυθεί και όχι να απαξιωθεί παραπέρα το δημόσιο σύστημα Υγείας, τα νοσοκομεία, γιατί η βασική γραμμή, η στρατηγική της κυβέρνησης αλλά και των υπόλοιπων αστικών κομμάτων είναι η εμπορευματοποίηση της Υγείας, απαξιώνοντας σταδιακά το δημόσιο σύστημα Υγείας. Ετσι εξηγείται γιατί μπαίνουν εργολαβίες στα νοσοκομεία, γιατί δεν γίνονται προσλήψεις γιατρών, νοσηλευτών, άλλου διοικητικού προσωπικού, όπως και εδώ στις Σέρρες.

Δεν δικαιολογείται δύο χρόνια μετά την έναρξη της πανδημίας, αντί να έχεις περισσότερους γιατρούς και όχι τους 163, όπως είπε ο πρόεδρος της Ενωσης Γιατρών, πριν την πανδημία, να έχεις λιγότερους, ενώ θα έπρεπε να έχεις τουλάχιστον τους διπλάσιους. Δεν γίνεται να έχεις περισσότερους νοσηλευτές πριν και τώρα λιγότερους. Δεν γίνεται να μην έχεις διοικητικό προσωπικό, γιατί ένα σύστημα Υγείας δεν μπορεί να λειτουργήσει χωρίς να έχει καθαριότητα, σίτιση. Δεν μπορεί να λείπουν ειδικευμένοι γιατροί και να κλείνουν κλινικές.

Το ζήτημα, λοιπόν, είναι να καταλήξουμε τι θέλουμε και σε ποια κατεύθυνση πρέπει να παλέψουμε, αφού δούμε τις αιτίες του προβλήματος. Και αν συμφωνήσουμε στις αιτίες, πρέπει να ενώσουμε τη γροθιά, την πάλη μας, τις σκέψεις και προτάσεις μας όλοι εμείς από τα κάτω, και όχι κάποιες κορυφές πάνω. Δεν γίνεται, διότι αν υπηρετείς διαφορετικά συμφέροντα πρέπει να επιλέξεις και τον δρόμο σου. Εχεις διαφορετικό δρόμο να ακολουθήσεις αν υπηρετείς τα συμφέροντα των γιατρών, των νοσηλευτών, των εργαζομένων στην Υγεία ή γενικότερα των εργαζομένων σε άλλους κλάδους, πρέπει να αντιταχθείς στους μεγάλους μονοπωλιακούς ομίλους, στα μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα, να "πατήσεις πόδι" και στην ΕΕ, και να αλλάξεις ριζικά το κράτος. Τέτοια πρόθεση δεν έχουν τα άλλα κόμματα και το είδαμε κατά την περίοδο της διακυβέρνησής τους.

Ενιαία είναι τα προβλήματα και ως τέτοια θα πρέπει να αντιμετωπίζονται, και να οδηγούμαστε στο ότι αυτό το σάπιο σύστημα πρέπει να αλλάξει. Αυτή είναι η πρότασή μας, χωρίς να σημαίνει ότι παραιτούμαστε από τη διεκδίκηση, τον αγώνα, την άσκηση πίεσης ώστε να επιλυθεί το παραμικρό πρόβλημα. Ο,τι μπορεί να μας πάει μπροστά εμείς το παλεύουμε, αλλά έχουμε στο μυαλό μας ότι χρειάζονται αλλαγές εκ βάθρων σε αυτό το κράτος. Χρειάζεται να αναπτύξεις το δημόσιο σύστημα Υγείας, να επιτάξεις τον ιδιωτικό τομέα, αλλά όχι με την "επίταξη" που λέει η κυβέρνηση και τα άλλα κόμματα - να τους δίνουμε λεφτά, να τους πληρώνουμε για να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους είτε σε κρεβάτια είτε σε προσωπικό - αλλά επίταξη κανονική. Απ' αυτήν τη σκοπιά εμείς παλεύουμε για προσλήψεις με σταθερές σχέσεις εργασίας, συμφωνούμε οι συμβάσεις να μετατραπούν σε αορίστου χρόνου, όπως και με τις υπόλοιπες προτάσεις που κάνατε, αλλά πρέπει να ξέρετε ότι τις αντίστοιχες προτάσεις νόμου που έχουμε καταθέσει στη Βουλή για να ψηφιστούν, τα άλλα κόμματα τις αρνούνται. Τι πρέπει να γίνει για να υλοποιηθούν οι προτάσεις μας; Πρέπει να έρθει ο σοσιαλισμός για να γίνει αυτό; Τελικά έτσι είναι. Μάλλον πρέπει να έρθει η εργατική τάξη, ο λαός στην εξουσία για να τα κάνει αυτά, με άλλη κοινωνική οργάνωση, με άλλες κοινωνικές υπηρεσίες, με άλλες δομές, με επιστημονικό κεντρικό σχέδιο για όλη τη χώρα, και στον τομέα της Υγείας, κ.λπ.

Τελικά καταλήγουμε πάλι στο πολιτικό πρόβλημα που έχει η χώρα, και πρέπει όλους να μας προβληματίσει και να αρχίσουμε την κουβέντα μεταξύ μας για το πού πρέπει να πάμε και ποιες πολιτικές επιλογές πρέπει να αφήσουμε πίσω, για να ανοίξει ένας δρόμος για την κοινωνία, τον λαό μας».