Η «Τριλογία των Λήμαν Μπράδερς» του Στέφανο Μασίνι στο Θέατρο «Ιλίσια», από το «Θέατρο του Νέου Κόσμου». Ενα έργο που αξίζει να δει κανείς και μόνο για την εξαιρετική ερμηνεία των Μάκη Παπαδημητρίου, Αργύρη Ξάφη και Μιχάλη Οικονόμου. Κάτω από τις σκηνοθετικές οδηγίες του Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου, με απίστευτη μαεστρία καταφέρνουν και παρασέρνουν τους θεατές σε ένα «ταξίδι» που διαπερνά ενάμιση αιώνα Ιστορίας. Από το εμπόριο υφασμάτων και βάμβακος στην ίδρυση δικής τους τράπεζας και στη δημιουργία ενός οικονομικού κολοσσού, που δέσποσε στις ΗΠΑ και στον κόσμο μέχρι και το 2008, όταν χρεοκόπησε.

Τα βίντεο εποχής του Αποστόλη Κουτσιανικούλη που προβάλλονται στο πίσω μέρος της σκηνής, οι γεωμετρικοί όγκοι του σκηνικού της Ευαγγελίας Θεριανού, η εξαιρετική μουσική του Θοδωρή Οικονόμου «υποτάσσονται» στις δραματουργικές ανάγκες του έργου αλλά και στην οριοθέτηση της εποχής, δίνοντας τη δυνατότητα στους τρεις ηθοποιούς να υποδυθούν όχι μόνο τους τρεις αδερφούς Λήμαν, αλλά και τους απογόνους τους και όλους τους άλλους ρόλους του έργου.

Ο Χεγιούμ Λήμαν, γιος Εβραίου κτηνοτρόφου από τη Βαυαρία, φτάνει στην Αμερική το 1844. Το όνομά του, όπως και την πατρίδα του, τα αφήνει πίσω... Στον νέο κόσμο θα ονομαστεί Χένρι και θα ανοίξει ένα μικρό κατάστημα υφασμάτων, με μαύρο φόντο και κίτρινα φωτεινά γράμματα, στην Αλαμπάμα. «Στην Αμερική όλα αλλάζουν, μέχρι και το όνομά σου...». Τα επόμενα χρόνια θα έρθουν κοντά του οι δύο αδερφοί του, ο Μέντελ - που έγινε Εμάνουελ - και ο Μάγιερ.

Ξεκινώντας από το εμπόριο υφασμάτων, δεν άφησαν τομέα της παραγωγής ή της οικονομίας με τον οποίο δεν ασχολήθηκαν, έχοντας ως κριτήριο πάντα και αποκλειστικά το κέρδος. Ο εμφύλιος πόλεμος στην Αμερική, με τους 600.000 νεκρούς, τις κατεστραμμένες φυτείες και τα κλειστά εργοστάσια, γίνεται το εφαλτήριο για να μεταπηδήσει η «Λήμαν Μπράδερς» και στον τραπεζικό τομέα, χρηματοδοτώντας την ανοικοδόμηση του Νότου, αλλά και για να μετακινηθεί η έδρα της στον τόπο των εξελίξεων πια, τη Νέα Υόρκη. Η τράπεζα όλο και γιγαντώνεται, επενδύοντας στα πάντα (μεταφορές και δημιουργία του σιδηροδρομικού δικτύου, κάρβουνο, καφέ, διώρυγα του Παναμά, βιομηχανία του θεάματος), ενώ εισάγεται και στο χρηματιστήριο. Και, έπειτα, η τράπεζα επενδύει σε χρήμα. «Χρήμα. Το αγοράζουμε, το πουλάμε, το δανείζουμε. Είναι το δικό μας αλεύρι...». Παράλληλα η οικογένεια Λήμαν φροντίζει να απλωθεί και στην πολιτική, εκλέγοντας μάλιστα και κυβερνήτη στη Νέα Υόρκη στις αρχές του περασμένου αιώνα. Και μετά, η «μαύρη Τρίτη» και το κραχ του 1929, ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος και η εμπλοκή τους στην πολεμική βιομηχανία, καινούργιοι κύκλοι αγορών στα επόμενα χρόνια μέχρι και το 2008, που όλα τελειώνουν...

Σίγουρα το έργο δεν έχει μαρξιστική οπτική στα ζητήματα της οικονομίας. Βέβαια δεν το επιδιώκει, ούτε βρίσκεται κάτι τέτοιο στις προθέσεις του συγγραφέα. Παρ' όλα αυτά, είναι ένα έργο που μπορεί να δώσει το έναυσμα για συζήτηση σχετικά με την ανάπτυξη του καπιταλισμού, τη φύση του, τις αντιφάσεις του, ιδίως τις αλλαγές που συντελούνται στην οικονομική και κοινωνική ζωή στο μεταίχμιο του 19ου με τον 20ό αιώνα, με την είσοδο του καπιταλισμού στο ιμπεριαλιστικό του στάδιο. Αλλωστε, τα δύο πρώτα μέρη του έργου είναι πολύ πιο αναλυτικά σε σχέση με το τρίτο, που απλώνεται από το 1929 μέχρι και το τέλος της «Λήμαν Μπράδερς».

Η μετάφραση της Κοραλίας Σωτηριάδου με τη συνεργασία της Αγγελικής Κοκκώνη, τα κοστούμια της Κλαιρ Μπρέισγουελ, η επιμέλεια κίνησης της Σεσίλ Μικρούτσικου, ο σχεδιασμός φωτισμών του Σάκη Μπιρμπίλη συνέβαλαν στην αρτιότητα της παράστασης.

Παραστάσεις: Παρασκευή στις 9 μ.μ., Σάββατο, Κυριακή και Τετάρτη στις 6 μ.μ., Δευτέρα στις 8 μ.μ.

Εισιτήρια: viva.gr