Τα επόμενα βήματα των εκπαιδευτικών καθορίζονται αυτές τις μέρες, μέσα από τις Γενικές Συνελεύσεις και άλλες διεργασίες, μπροστά στη Γενική Συνέλευση των προέδρων των ΕΛΜΕ που προγραμματίστηκε για το Σάββατο 16 Οκτώβρη και την Ολομέλεια των προέδρων των Συλλόγων Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης στις 23 του μήνα. Ηδη εκφράζεται από εκπαιδευτικά σωματεία αποφασιστικότητα για συνέχιση του αγώνα με βάση την πείρα του συνδικαλιστικού κινήματος, που με συλλογική αγωνιστική δράση έχει καταφέρει να καταργήσει αντιδραστικούς νόμους και αποφάσεις, με δεδομένο το δίκαιο περιεχόμενο του αγώνα τους.

Η μαζική συμμετοχή στην 24ωρη απεργία της περασμένης Δευτέρας εξέφρασε την αγωνία και αγανάκτηση, τη διεκδίκηση να μη γίνει χειρότερο το σχολείο, να μην εξαρτάται από χορηγούς και την τσέπη των γονιών, να καλύπτει ολόπλευρα τις πραγματικές ανάγκες. Αυτά έγιναν μαζικές διαδηλώσεις σε κάθε μεγάλη πόλη, στα νησιά, με 100.000 απεργούς εκπαιδευτικούς, με χιλιάδες από αυτούς να συναντιούνται με τους μαθητές τους και με γονείς στους δρόμους, καταφέρνοντας αυτό που επιδίωξε να αποφύγει η κυβέρνηση το καλοκαίρι προωθώντας σχεδόν στα κρυφά το νομοσχέδιο που χτυπά την καρδιά του σχολείου. Καταφέρνοντας δηλαδή να ανοίξει πλατιά η συζήτηση ανάμεσα στους εκπαιδευτικούς, στους γονείς, στους μαθητές, στους εργαζόμενους και τον λαό, για το περιεχόμενο του σχολείου, για όσα πραγματικά αξίζουν στα παιδιά, για τις ανάγκες που μένουν ανικανοποίητες, για τους όρους λειτουργίας, για τη χρόνια κρατική υποχρηματοδότηση που δημιουργεί συνθήκες, πέρα από αντιπαιδαγωγικές, επικίνδυνες για τα παιδιά, όπως αναδείχθηκε με τραγικό τρόπο από τις εικόνες των πλημμυρισμένων σχολείων.

Δύσκολα η κυβέρνηση θα πείσει ότι πασχίζει για την αναβάθμιση του σχολείου και για την προοπτική των παιδιών μετά τον μαζικό «κόφτη» της ΕΒΕ, τα κοντέινερ - νηπιαγωγεία, τις μαζικές συγχωνεύσεις, την υποβάθμιση του περιεχομένου του σχολείου, τα μέτρα που πέρασε μέσα στην πανδημία, κατά την οποία άφησε αθωράκιστα τα σχολεία και τις υπόλοιπες δομές Εκπαίδευσης. Η ίδια η πραγματικότητα έρχεται να απαντήσει για το περιεχόμενο της «αναβάθμισης» που διατείνεται πως φέρνει ώστε να κρύψει τις πραγματικές στοχεύσεις των αναδιαρθρώσεων, αλλά και για το πόσο εχθρική απέναντι στις πραγματικές σύγχρονες ανάγκες είναι η πολιτική της κυβέρνησης.