Ποιος έχασε την ντροπή για να τη βρει ο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος συνεχίζει να βιώνει το σύνδρομο εκείνου που του πήραν την μπουκιά από το στόμα και τώρα ψάχνει τρόπο να πείσει ότι ο ίδιος θα την ...μασουλούσε καλύτερα. Αυτό ακριβώς θυμίζουν οι ανακοινώσεις του, πρώτα για την Ελληνογαλλική Συμφωνία και τώρα για την Ελληνοαμερικανική. Ο τίτλος που τους ταιριάζει είναι «ναι μεν, αλλά»: Ναι στη βαθύτερη εμπλοκή της χώρας στα ιμπεριαλιστικά σχέδια και τους ανταγωνισμούς, αλλά με καλύτερα ανταλλάγματα. Ναι στους εξοπλισμούς που γίνονται για τις ανάγκες του ΝΑΤΟ και όχι για την άμυνα της χώρας, αλλά με «λελογισμένα» κόστη, που δεν θα βάζουν σε κίνδυνο την κρατική στήριξη στον στόχο της καπιταλιστικής ανάκαμψης. Ναι στην επέκταση της στρατιωτικής παρουσίας των ΗΠΑ στην Ελλάδα, αλλά με ανανέωση της Συμφωνίας μια φορά στο τόσο, όχι επ' αόριστον. Ολα αυτά βέβαια συγκλίνουν στο ίδιο εχθρικό και επικίνδυνο για τα λαϊκά συμφέροντα αποτέλεσμα, επιβεβαιώνοντας τη στρατηγική σύμπλευση της κυβέρνησης, του ΣΥΡΙΖΑ και των άλλων αστικών κομμάτων για την αναβάθμιση του ρόλου της αστικής τάξης στους ευρωατλαντικούς σχεδιασμούς που εντείνονται στην περιοχή. Γι' αυτό άλλωστε ο ΣΥΡΙΖΑ διεκδικεί την πατρότητα των σημερινών συμφωνιών, ενώ και οι σύμμαχοι δεν χάνουν ευκαιρία να εξάρουν τη συμβολή του.