Με ιδιαίτερο ενδιαφέρον πραγματοποιήθηκε το Σάββατο το βράδυ, στο πλαίσιο του 47ου Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή», η εκδήλωση του Κεντρικού Συμβουλίου της ΚΝΕ στο «Green Theater» ή αλλιώς Θέατρο Αρχαίων Κλεωνών Κορινθίας.

Ηταν μια όμορφη βραδιά, με μουσικό αφιέρωμα στο αντιπολεμικό τραγούδι από το συγκρότημα της Οργάνωσης Περιοχής Δυτικής Ελλάδας της ΚΝΕ και στη συνέχεια, αφιέρωμα με τίτλο «Τραγουδώντας την Ευτυχία», με τραγούδια της Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου, σε καλλιτεχνική επιμέλεια Λίνας Νικολακοπούλου, που ερμήνευσε ιδανικά η Γιώτα Νέγκα.

Επίσης, στο χώρο της εκδήλωσης έγινε συλλογή ειδών πρώτης ανάγκης για τους πυρόπληκτους. Η συγκεκριμένη πρωτοβουλία έστειλε μήνυμα αλληλεγγύης και διεκδίκησης, προβάλλοντας όλα τα αναγκαία μέτρα που πρέπει να παρθούν άμεσα για τους πληγέντες.

Εκ μέρους του ΚΣ της ΚΝΕ καλωσόρισε το κοινό ο Θοδωρής Κωτσαντής, μέλος του Γραφείου του ΚΣ της ΚΝΕ, που ευχαρίστησε ιδιαίτερα τον κ. Θανάση Παπαδά για την ευγενική παραχώρηση του «Green Theater», καθώς και όλους όσοι συνέβαλαν στην επιτυχία της συναυλίας. Δεν παρέλειψε την αναφορά στον χαμό του σπουδαίου φιλέλληνα αρχαιολόγου Στέφανου Μίλλερ, ο οποίος αφιέρωσε την επιστήμη του στην αρχαιολογική έρευνα της ευρύτερης περιοχής της Νεμέας, ενώ αφιέρωσε τη βραδιά «σε όσους επλήγησαν, σε όσους έδωσαν και δίνουν ακόμα τη μάχη με τις φλόγες».

Ακολούθως μεταξύ άλλων σημείωσε:

«Ολες οι εξελίξεις του τελευταίου διαστήματος επιβεβαιώνουν ότι μόνο ο λαός θα σώσει τον λαό. Κι αυτό δεν αφορά μόνο τη λαϊκή αυτενέργεια που έσωσε ανθρώπινες ζωές και περιουσίες από τη φωτιά ή τη γεμάτη αυτοθυσία μάχη των υγειονομικών στα νοσοκομεία. Δεν είναι μονάχα σύνθημα αλληλεγγύης, συμπαράστασης, καταδίκης της κυβερνητικής πολιτικής. Είναι και σύνθημα προοπτικής, αφού καμιά κυβέρνηση και καμιά εκδοχή της εξουσίας του κεφαλαίου δεν μπορεί να προστατέψει τη ζωή και το βιος του λαού από τις συνέπειες μιας στρατηγικής που έχει ως κριτήριο τα κέρδη των μονοπωλιακών ομίλων. Ο λαός μπορεί να σώσει τον λαό, παίρνοντας στα χέρια του την ίδια την εξουσία και τον πλούτο που παράγει, για να τον βάλει στην υπηρεσία των αναγκών του».

Τόνισε πως «η πραγματική διέξοδος είναι ο επιστημονικός κεντρικός σχεδιασμός στο έδαφος της εργατικής εξουσίας και της κοινωνικής ιδιοκτησίας για τη διασφάλιση της λαϊκής ευημερίας και του περιβάλλοντος, ο σοσιαλισμός. Σε αυτή την κοινωνία η γη δεν θα είναι εμπόρευμα, η Υγεία δεν θα αποτελεί πεδίο κερδοφορίας, η προστασία της φύσης και της ζωής δεν θα θεωρείται "κόστος". Οι νέες δυνατότητες που γεννά η αλματώδης επιστημονική και τεχνολογική ανάπτυξη θα αξιοποιούνται για την κάλυψη των διευρυνόμενων κοινωνικών αναγκών, για την αύξηση του μη εργάσιμου χρόνου και τη δημιουργική του αξιοποίηση, τη συμμετοχή στην άσκηση της εξουσίας, για την άνοδο του γενικού μορφωτικού επιπέδου, για μέτρα προστασίας της ζωής και της υγείας, για την εξασφάλιση των αντιπυρικών, αντιπλημμυρικών, αντισεισμικών υποδομών, τη διασφάλιση σύγχρονης λαϊκής κατοικίας, την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος».

Επεσήμανε ότι «ο άλλος δρόμος λοιπόν που έχουμε να επιλέξουμε, η σοσιαλιστική προοπτική, είναι η μόνη ρεαλιστική και σύγχρονη απάντηση στα μεγάλα και ζωτικά προβλήματα που έχουν συσσωρευτεί και απαιτούν επιτακτικά τη λύση τους τον 21ο αιώνα. Είναι η ανάγκη που έγινε στίχος από την Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου και τραγούδι στα χείλη των λαϊκών ανθρώπων: "Να σου δώσω μια να σπάσεις, αχ βρε κόσμε γυάλινε, για να φτιάξω μια καινούργια κοινωνία άλληνε"!».