Η παρατεταμένη οικονομική κρίση που βιώνει ο Λίβανος από το 2019 ενδέχεται να είναι μία από τις τρεις χειρότερες των τελευταίων 150 χρόνων διεθνώς, εκτιμά έκθεση της Παγκόσμιας Τράπεζας, επισημαίνοντας πως «τέτοιου είδους κρίσεις παρατηρούνται συνήθως έπειτα από έναν πόλεμο».

Το 2021 προβλέπεται περαιτέρω συρρίκνωση της λιβανέζικης οικονομίας κατά 9,5%. Το 2020 η συρρίκνωση έφθασε το 20,3% και το 2019 το 6,7%.

Το ΑΕΠ από 55 δισ. δολάρια που ήταν το 2018 μειώθηκε στα 33 δισ. δολάρια το 2020, ενώ το κατά κεφαλήν ΑΕΠ μειώθηκε την ίδια περίοδο κατά 40%.

Σχεδόν οι μισοί από τα περίπου 5 εκατομμύρια Λιβανέζων ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, με την πλειονότητα του πληθυσμού να πληρώνεται σε λίρες Λιβάνου μολονότι πολλές υπηρεσίες παρέχονται με την καταβολή αμερικανικού δολαρίου.

Λόγω της ραγδαίας ανόδου της ανεργίας, αυξανόμενος αριθμός νοικοκυριών δεν μπορεί να έχει πρόσβαση σε βασικές υπηρεσίες, κυρίως στην Υγεία.

Οι προσπάθειες συγκρότησης νέας κυβέρνησης συνεχίζονται δίχως αποτέλεσμα από το καλοκαίρι του 2020, ιδιαίτερα μετά την καταστροφική έκρηξη στο λιμάνι της Βηρυτού που προκάλεσε τον θάνατο τουλάχιστον 211 ατόμων και τον τραυματισμό 6.000 άλλων. Τις δυσκολίες αυξάνει το σύνθετο αστικό σύστημα διακυβέρνησης με λεπτές ισορροπίες και πολιτικό διαχωρισμό στη βάση θρησκευτικών δογμάτων, ως αποτέλεσμα της προηγούμενης γαλλικής αποικιοκρατίας, των επανειλημμένων επεμβάσεων και του πολυετούς εμφυλίου. Ο Χ. Ντιάμπ μολονότι έχει παραιτηθεί από τον Αύγουστο παραμένει υπηρεσιακός πρωθυπουργός, ενώ ο δισεκατομμυριούχος Σ. Χαρίρι, που έχει πάρει εντολή σχηματισμού κυβέρνησης, εξακολουθεί να συναντά εμπόδια.