Ηταν η στιγμή που το σύνθημα «Λευτεριά στην Παλαιστίνη» ακουγόταν απ' άκρη σ' άκρη στη χώρα από τα μέλη και τους φίλους της ΚΝΕ, από τους μαθητές που τα πλαισίωσαν, που υψωνόταν η παλαιστινιακή σημαία σε ένδειξη αλληλεγγύης στον λαό που αγωνίζεται, ενώ παράλληλα ξεδιπλώθηκαν και άλλες δραστηριότητες με αυτό το περιεχόμενο. Τα Φεστιβάλ έδωσαν βήμα και «τρόπο» για να εκφραστεί, να γίνει σύνθημα η «οργή» απέναντι στις εικόνες των νεκρών παιδιών, κάποιων στην ηλικία των μαθητών, απέναντι στη σφαγή που γίνεται με τις πλάτες των ιμπεριαλιστών, δείχνοντας για μία ακόμα φορά πως δεν πιάνουν τόπο οι προσπάθειες να βάλουν στο χέρι τις συνειδήσεις της νεολαίας.