Το προωθούμενο νομοσχέδιο - έκτρωμα για τα Εργασιακά και τη συνδικαλιστική δράση συνοδεύεται και από την αντίστοιχη αποπροσανατολιστική προπαγάνδα, τόσο από την κυβέρνηση που το φέρνει, όσο και από τον ΣΥΡΙΖΑ που της παρέδωσε την αντεργατική σκυτάλη. Μεταξύ άλλων, η μεν κυβέρνηση παρουσιάζει την επιστροφή των εργαζομένων στο Μεσαίωνα ως... «εκσυγχρονισμό και πρόοδο» με βάση τις «βέλτιστες ευρωπαϊκές πρακτικές», ο δε ΣΥΡΙΖΑ το παρουσιάζει ως «νεοφιλελεύθερο όραμα της ΝΔ» που ως «εξαίρεση» τάχα αποκλίνει από το «ευρωπαϊκό κεκτημένο»...

Μια ματιά στην πείρα των εργαζομένων σε όλη την Ευρώπη, εκεί που τα αντίστοιχα αντεργατικά μέτρα εφαρμόζονται εδώ και χρόνια, από κυβερνήσεις όλων των αποχρώσεων και με καθοριστικό μάλιστα το ρόλο της σοσιαλδημοκρατίας - τόσο στις κυβερνήσεις όσο και στις ηγεσίες των κεντρικών συνδικαλιστικών οργανώσεων - καταρρίπτει και αυτούς τους μύθους. Το τσάκισμα του 8ωρου, το ωράριο - λάστιχο, ο ασφυκτικός έλεγχος στα συνδικάτα και το χτύπημα του απεργιακού δικαιώματος δεν είναι ούτε «πρόοδος» ούτε «νεοφιλελεύθερη εξαίρεση»: Είναι ο κανόνας της αντεργατικής πολιτικής με τη σφραγίδα της ΕΕ, είναι οι «βέλτιστες πρακτικές» για το κεφάλαιο, που έχουν φέρει αύξηση της εκμετάλλευσης, χτύπημα μισθών και δικαιωμάτων για τους εργαζόμενους.

Χαρακτηριστικές πλευρές για τα παραπάνω παρουσιάζει σήμερα ο «Ριζοσπάστης».