Κυριακή 20 Γενάρη 2002
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 16
ΕΡΓΑΤΙΚΑ
ΑΒΑΣΤΑΧΤΗ ΖΩΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ
Με σημαία την ανάγκη, τα συλλαλητήρια που οργανώνει το ΠΑΜΕ

Το μεροκάματο δε φτάνει ούτε για τα στοιχειώδη. Η σύνταξη εξανεμίζεται πριν φτάσει στο χέρι. Η ανεργία ροκανίζει τα καλύτερά τους χρόνια. Το οικογενειακό εισόδημα όσο πιο δύσκολα φτάνει στο σπίτι, τόσο πιο εύκολα το κατατρώει το καθημερινό κόστος ζωής. Η διατροφή, η ένδυση, ο παιδικός σταθμός, το ηλεκτρικό, τα φάρμακα, βάρος δυσβάσταχτο. Για τον Γιώργο τον εμποροϋπάλληλο, τη Μαρία που δουλεύει γραμματέας, τη Δώρα τη γαζώτρια, αλλά και τον μπάρμπα-Παρασκευά τον συνταξιούχο μεταλλεργάτη, ζωή μαγκανοπήγαδο. Οπως είναι η ζωή όλης της εργατικής τάξης. Οι «περιπτώσεις τους», όπως - σύντομα - καταγράφονται σήμερα στον «Ρ», δεν είναι μεμονωμένες. Αντίθετα είναι ο κανόνας. Είναι τυπικά παραδείγματα για το πώς «τα φέρνει βόλτα» η εργατική οικογένεια.

Μια εργατική οικογένεια, που αλέθεται στην κυριολεξία ανάμεσα στις μυλόπετρες της ακρίβειας, της καθήλωσης των μισθών, της ανεργίας, της υποαπασχόλησης, τις μειωμένες παροχές υγείας, παιδείας, πρόνοιας.

Για όλα αυτά, αλλά και για μια καλύτερη ζωή, το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο καλεί όλους τους εργαζόμενους στις 31 Γενάρη να διαδηλώσουν, να κινητοποιηθούν, να διεκδικήσουν. Στα συλλαλητήρια πρέπει να ακουστεί ξεκάθαρη η φωνή της εργατικής τάξης. Να υπερασπιστεί αποφασιστικά τη δημόσια κοινωνική ασφάλιση, να πει «όχι» στην ανεργία, την ακρίβεια, τη φτώχεια, την εμπορευματοποίηση της υγείας, να απαιτήσει ουσιαστικές αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις, στα επιδόματα ανεργίας.


Το διεκδικητικό πλαίσιο του ΠΑΜΕ, για 300.000 κατώτερο μισθό και μεροκάματο στις 12.000 δραχμές, κατώτερη σύνταξη στις 240.000, επίδομα ανεργίας στο 80% του κατώτερου μισθού της ΕΓΣΣΕ, έρχεται να στηρίξει τις πραγματικές ανάγκες των εργαζομένων. Είναι όπλο πάλης για να ανατραπεί η σημερινή μιζέρια συντάξεων και μισθών. Πατάει γερά στην πραγματικότητα που βιώνουν οι εργαζόμενοι, όσο και αν η κυβέρνηση και το κεφάλαιο επιχειρούν να τη συσκοτίσουν με την κάλπικη ευφορία της έλευσης του ευρώ.

Και πόσο μακριά και ενάντια στην ικανοποίηση αυτών των αναγκών, βρίσκεται το πλαίσιο της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ, που εκλιπαρεί για κάποιες μικροαυξήσεις στο ύψος του πληθωρισμού. Που σπρώχνει τους εργαζόμενους και πάλι να γίνουν «θυσία» στην «αύξηση της παραγωγικότητας», στην «ανάπτυξη» των κερδών του κεφαλαίου.

Γι' αυτό για τους εργαζόμενους, το Γιώργο, τη Μαρία, τη Δώρα, τον συνταξιούχο μεταλλεργάτη, αν δε θέλουν να μείνουν εσαεί καρφωμένοι, ως σύγχρονοι Προμηθείς στο βράχο της ΟΝΕ, αιχμάλωτοι στις αλυσίδες της «ανταγωνιστικότητας», ένας δρόμος τους μένει: Της ταξικής πάλης και της οργάνωσης. Να δώσουν μαζικά το «παρών» στα συλλαλητήρια που εντατικά προετοιμάζουν οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ, με δεκάδες συσκέψεις σε όλη την Ελλάδα και να βροντοφωνάξουν: «Εχουμε και εμείς δικαιώματα!»

Δεν πάει άλλο.


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ