Ενδιαφέρον όμως είναι και το κεφάλαιο για τη στήριξη του κράτους στις «πράσινες» επενδύσεις: «Οι κυβερνήσεις πρέπει να επενδύσουν σε καθαρή Ενέργεια και να δώσουν κίνητρα στον ιδιωτικό τομέα (...) Να χρησιμοποιήσουν τη δύναμη προμηθειών τους για να αυξήσουν τη ζήτηση προϊόντων χαμηλών και μηδενικών εκπομπών άνθρακα. Οι κυβερνήσεις αγοράζουν τεράστιους αριθμούς προϊόντων, από είδη γραφείου έως αεροπλάνα, και είναι ιδιαίτερα μεγάλοι πελάτες σε πολλούς από τους τομείς από όπου είναι πιο δύσκολο να αποδεσμευτούν, όπως το τσιμέντο και ο χάλυβας (...) πρέπει επίσης να εξαλείψουν τις μη παραγωγικές πολιτικές που εμποδίζουν την εμφάνιση νέων τεχνολογιών (...) υιοθετώντας πολιτικές όπως πρότυπα καθαρών καυσίμων, επέκταση φορολογικών πιστώσεων για τις τεχνολογίες που πρέπει να αναπτύξουμε και αύξηση του κόστους εκπομπής αερίων θερμοκηπίου μέσω μιας τιμής άνθρακα». Πέρα δηλαδή από τη στήριξη με επιδοτήσεις και προνόμια στα μονοπώλια της «πράσινης» οικονομίας, τα κράτη θα γίνουν και οι καλύτεροι πελάτες τους, επιβάλλοντας μάλιστα και «αντίμετρα» σε κάθε ανταγωνιστική δραστηριότητα (π.χ. λιγνίτης στη χώρα μας), ώστε ο δρόμος της κερδοφορίας να μένει ανεμπόδιστα ανοιχτός. Αν λοιπόν αναρωτιόταν κανείς ποιοι θα κάνουν πάρτι με τα δισ. του «Ταμείου Ανάκαμψης», τώρα δεν πρέπει να έχει καμία απορία.