Η Ελένη, μαθήτρια της Α' Λυκείου στο 1ο Πειραματικό Αθηνών, διαδήλωνε μαζί με τους συμμαθητές της από άλλα σχολεία της Αθήνας, κρατώντας μία πικέτα που δήλωνε πως «οι μαθητές δεν είναι πειραματόζωα». «Ηρθαμε να διεκδικήσουμε τα αυτονόητα δικαιώματά μας. Οχι μόνο ως μαθητές αλλά και ως άνθρωποι», μας λέει και αναφέρεται στους συμμαθητές της σε όλη τη χώρα που την ίδια στιγμή, με τα ίδια αιτήματα διαδήλωναν σε δήμους, γειτονιές, πόλεις.

«Αυτή η κατάσταση μας εξαντλεί, δεν είναι μόρφωση», λέει για τους όρους με τους οποίους κάνουν μάθημα τα παιδιά. «Ξεκινήσαμε με τηλεκπαίδευση. Κάναμε με το ζόρι δύο μήνες μάθημα στο σχολείο και επιπλέον είναι μια χρονιά που μας πιάνει και η "τράπεζα θεμάτων". Είναι κρίσιμο να παλέψουμε για να πάρουν πίσω την "τράπεζα θεμάτων", να ανοίξουν τα σχολεία με προϋποθέσεις και όρους να είναι 15 ανά τάξη, να προσληφθεί το απαραίτητο εκπαιδευτικό προσωπικό», τονίζει.

Η Μαρία Μόσχου είναι πρωτοετής φοιτήτρια στο Πολιτικό της Νομικής, ανήκει σε εκείνη τη «φουρνιά» των παιδιών που έπρεπε να προετοιμαστούν και να δώσουν πανελλαδικές σε πρωτόγνωρες συνθήκες, που μπήκαν στο πανεπιστήμιο μέσα στις δύσκολες συνθήκες της πανδημίας και σε αυτές τις συνθήκες πασχίζουν για τις σπουδές τους. «Δεν έχουμε πατήσει το πόδι μας στις σχολές, δεν έχουμε δει τα αμφιθέατρά μας, δεν έχουμε δει και τους συμφοιτητές μας. Γιατί η σχολή δεν είναι μόνο μάθηση, που η διαδικασία της μάθησης εμποδίζεται σε αυτές τις συνθήκες, δεν μπορούμε να κοινωνικοποιηθούμε, δεν νιώθουμε φοιτητές. Φτάσαμε στις πανελλαδικές με τηλεκπαίδευση, από την οποία συχνά ήμασταν και αποκλεισμένοι», μας λέει, τονίζοντας χαρακτηριστικά: «Είμαστε αποκλεισμένοι σχεδόν ενάμιση χρόνο από τη μαθησιακή διαδικασία. Υποβαθμίζεται περαιτέρω η παιδεία μας. Χρειάζεται μέτρα προστασίας. Δεν είμαστε ανεύθυνοι, ούτε εγκληματίες όπως μας βγάζουν. Θέλουμε να γυρίσουμε στις σχολές με όλα τα μέτρα ασφαλείας. Και αυτό δεν είναι δυνατό όταν δίνουν 30 εκατομμύρια στην πανεπιστημιακή αστυνομία και προαναγγέλλουν διαγραφές και πειθαρχικά. Ο στόχος είναι να χτυπήσουν το φοιτητικό κίνημα που ξέρει να διεκδικεί τη ζωή και τις σπουδές που αξίζουν στους φοιτητές».

Η Γιάννα Γριβοκωστοπούλου, από την Ενωση Γονέων Ιλίου, μας μίλησε για όσα βγάζουν τους γονείς στον δρόμο μαζί με εκπαιδευτικούς, φοιτητές, μαθητές, αφού ζουν από πρώτο χέρι μια πραγματικότητα που καμία σχέση δεν έχει με την εικόνα που θέλει να παρουσιάσει το υπουργείο για τη λειτουργία των σχολείων. «Δεν έχει παρθεί κανένα μέτρο για ασφαλή επιστροφή στο σχολείο και το τρίτο άνοιγμα των σχολείων έγινε, αλλά χωρίς κανένα όρον και προϋποθέσεις υγιεινής και ασφάλειας των παιδιών και παραπέρα των οικογενειών τους. Εμείς σαν γονείς ζούμε την αγωνία, τι επιπτώσεις έχει αυτή η κατάσταση στα παιδιά μας», σημειώνει και αναφέρεται ιδιαίτερα στην τηλεκπαίδευση. «Ολο το προηγούμενο διάστημα με την τηλεκπαίδευση παρουσιάστηκαν μεγάλα προβλήματα. Ακόμα και αν μια μεγάλη μερίδα μαθητών μπήκε μέσα στην τηλεκπαίδευση, πρέπει να δούμε πίσω από τους αριθμούς και ποιοτικά χαρακτηριστικά. Υπάρχουν μαθητές που παρακολουθούσαν μέσω κινητού, άλλοι που δεν μπορούσαν καν να μπουν, άλλοι που δεν μπορούσαν να κατεβάσουν εργασίες».

Οπως σημειώνει, τα προβλήματα που ανέδειξε η πανδημία συνυπάρχουν με τα χρόνια ζητήματα και τις ελλείψεις όπως αυτές των υποδομών, με σχολεία ακόμα και της τελευταίας εικοσαετίας να έχουν προβλήματα, πόσο μάλλον αυτά που κλείνουν μισό αιώνα, με τάξεις που δεν ξεπερνούν τα 30 τετραγωνικά, τμήματα με πάνω από 25 - 27 παιδιά σε όλες τις βαθμίδες.