Κυριακή 6 Γενάρη 2002
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 8
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΕΝΑΣ ΧΡΟΝΟΣ ΑΠΟ ΤΟ 16ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ
Η πολιτική πρόταση του ΚΚΕ

Η πολιτική πρόταση του ΚΚΕ, που αποφάσισε το 15ο Συνέδριο και επεξεργάστηκε παραπέρα το 16ο Συνέδριο πριν ένα χρόνο, για τον άλλο δρόμο εξέλιξης της ελληνικής κοινωνίας, με τη συγκρότηση του Αντιιμπεριαλιστικού Αντιμονοπωλιακού Δημοκρατικού Μετώπου, για τη λαϊκή οικονομία σε συνθήκες λαϊκής εξουσίας, πατάει γερά στα πόδια της. Στηρίζεται στην ιστορική, κοινωνική και πολιτική πραγματικότητα και στην αναγκαιότητα να αλλάξει ρότα η χώρα μας. Ο δρόμος των μονοπωλίων και του ιμπεριαλισμού, το κοινωνικό σύστημα της ΟΝΕ και της ΕΕ, της νέας δομής του ΝΑΤΟ, έχει δοκιμαστεί. Τις συνέπειές του και τα αποτελέσματά του τα έχουν πικρά γευτεί ο λαός και η νεολαία της πατρίδας μας. Ειδικότερα την τελευταία δεκαετία, κατά την οποία και οριστικοποιήθηκαν οι επιλογές της άρχουσας τάξης για τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις, μέσα σε μια κατάσταση όξυνσης των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων παγκόσμια και στην Ευρώπη, με επιπτώσεις ιδιαίτερα στη γειτονιά μας, στα Βαλκάνια και στη Μ. Ανατολή. Αντιθέσεις και αντιφάσεις που όλο και δυναμώνουν, ιδιαίτερα μετά το τρομοκρατικό πλήγμα της 11ης του Σεπτέμβρη 2001 στις ΗΠΑ, που εκτός των άλλων αναδεικνύει και την πιο επιθετική φύση του ιμπεριαλισμού και τα μεγάλα αδιέξοδα του συστήματός του. Ολα αυτά κάνουν πιο επιτακτική την ανάγκη να προχωρήσει πιο δυναμικά και αποφασιστικά η πολιτική του ΚΚΕ.


Η πρόταση του ΚΚΕ με βάση τις αποφάσεις του 16ου Συνεδρίου, για τη λαϊκή εξουσία και τη λαϊκή οικονομία, όχι μόνο πατάει οικονομικά, κοινωνικά στα πόδια της, είναι επιστημονικά επεξεργασμένη, αλλά και αποτελεί σήμερα τη μοναδική ρεαλιστική πρόταση, απάντηση στην πολύπλευρη φθορά του κοινωνικοπολιτικού συστήματος που ζούμε και όσων κάθονται στο σβέρκο του ελληνικού λαού δεκαετίες τώρα.

Η πρόταση του ΚΚΕ είναι η θαρραλέα απάντηση, σε όλους όσοι σπέρνουν τον πανικό, τη μοιρολατρία, την αβεβαιότητα για το ότι δεν μπορεί δήθεν να κάνει τίποτε «η μικρή Ελλαδίτσα», δεν μπορεί να κάνει τίποτε ο ελληνικός λαός μπροστά στα μονοπωλιακά και ιμπεριαλιστικά μεγαθήρια.

Το ΚΚΕ με την πρότασή του προσπαθεί να ανοίξει έναν δρόμο, μια συζήτηση, με ταυτόχρονη δράση, μέσα στην εργατική τάξη, στη νεολαία, στους μικρομεσαίους της πόλης και της υπαίθρου, στη διανόηση της χώρας, σε όλους όσοι ανησυχούν για τις εξελίξεις και δεν τους ακουμπούν πλέον τα παραδοσιακά κυβερνητικά κόμματα και οι γνωστές πολιτικές τους, άσχετα αν ακόμα δεν έχουν κάνει το θαρραλέο βήμα του απογαλακτισμού τους από αυτά.

Η χώρα μας, όπως άλλωστε και άλλες χώρες σε εθνικό επίπεδο, έχει τις δυνατότητες σήμερα να ορθοποδήσει, να αναπτυχθεί και να παίξει ταυτόχρονα τον ισότιμο φιλειρηνικό ρόλο της στο διεθνές περιβάλλον. Αυτό όμως προϋποθέτει ανατροπή των σημερινών πολιτικών, προϋποθέτει άλλη, λαϊκή εξουσία και λαϊκή οικονομία.


Η Ελλάδα ως χώρα και λόγω του πλούσιου υπεδάφους της, των κοιτασμάτων της σε πολύτιμα μέταλλα, του πλούσιου ορυκτού της πλούτου. Και λόγω της πλούσιας και δυναμικής της αγροτικής παραγωγής, λόγω και των καλών κλιματολογικών της συνθηκών. Και λόγω των πολλών της ακτών και της θάλασσας, αλλά και του δασικού της πλούτου. Και λόγω της γεωγραφικής της θέσης, στο σταυροδρόμι τριών ηπείρων, τέτοιας που την κάνει κομμάτι δύσκολο αντικειμενικά και πρακτικά να απομονωθεί ολοκληρωτικά από άλλους λαούς και χώρες. Και λόγω της εμπειρίας του εργατικού, τεχνικού και επιστημονικού δυναμικού της. Μπορεί όχι μόνο να σταθεί στα πόδια της και να αποκρούσει τις όποιες επιθέσεις κατά της οικονομίας της, αλλά και να αναπτυχθεί σε όφελος του λαού της, σε όφελος της εργατικής τάξης, της μικρομεσαίας αγροτιάς, των μικροαστικών στρωμάτων της πόλης, της νεολαίας, και στη βάση αυτή να αναζητήσει αμοιβαία επωφελείς συμμαχίες και ισότιμες συνεργασίες στην περιοχή, στην Ευρώπη, στον κόσμο.

Θα κάναμε σοβαρό λάθος, αν υποτασσόμασταν σε μια μοιρολατρία για τις δυνατότητες της χώρας και του λαού μας να βαδίσει το δρόμο της λαϊκής οικονομίας, το δρόμο της σοσιαλιστικής ανάπτυξης. Εκ του πονηρού, χρησιμοποιώντας ψέματα ή και μισές αλήθειες, παραμύθια για το λαό, διάφοροι πολιτικάντηδες σπέρνουν μέσω των μέσων ενημέρωσης την ηττοπαθή άποψη, ότι δεν μπορεί να γίνει τίποτα. Αλλά άσχετα από όλους αυτούς το ερώτημα είναι υπαρκτό και τίθεται και καλοπροαίρετα από απλούς ανθρώπους που πονάνε το κίνημα: Μπορεί, αλήθεια, μια μικρή χώρα να προχωρήσει στο δρόμο της λαϊκής εξουσίας, της λαϊκής οικονομίας, να βρεθεί σε αντίθεση με τα μονοπώλια και τις ιμπεριαλιστικές πολιτικές;

Δεν μπορούμε, δεν είναι σωστό, προτάσσοντας τις δυσκολίες, που όντως είναι μεγάλες, με βάση τους σημερινούς διεθνείς και εσωτερικούς συσχετισμούς, και μοιρολογώντας πάνω σε αυτές τις δυσκολίες, να τα εναποθέσουμε όλα, να εναποθέσουμε, δηλαδή, τις τύχες του λαού και της νεολαίας στις πολιτικές διαχείρισης - είτε κεντροαριστεράς, είτε κεντροδεξιάς κατεύθυνσης - πότε στο ευρωενωσιακό όραμα και στην ΟΝΕ, πότε στις ΗΠΑ και στο ΝΑΤΟ, σε όλους αυτούς που βάζουν το πιστόλι στον κρόταφο των λαών, ματοκυλώντας τους. Και δε γίναμε μάρτυρες και λίγων τέτοιων περιπτώσεων, τα τελευταία χρόνια, τους τελευταίους μήνες, ακόμα και σήμερα. Κι αυτό το διατρανώνουμε άσχετα από το πόσο αρνητικός είναι ο εσωτερικός ή διεθνής συσχετισμός των δυνάμεων, άσχετα δηλαδή από τις υπαρκτές τεράστιες δυσκολίες. Αλλωστε, πρώτα πρέπει να συμφωνήσουμε, να κατανοήσουμε ότι μιλάμε με βάση τι συμφέρει το λαό και τη χώρα, αν είναι αναγκαία μια τέτοια διέξοδος, αν είναι επιστημονικά επεξεργασμένη και ρεαλιστική κι όχι για τις δυσκολίες υλοποίησής της ή για τις τρικλοποδιές που θα μας βάλουν, αφού συμφωνήσουμε και παλέψουμε γι' αυτή τη διέξοδο, πολύ περισσότερο όταν την κατακτήσουμε. Γιατί αυτά πρέπει να θεωρούνται «εκ των ων ουκ άνευ»...

Προϋπόθεση για να αλλάξει ριζικά ρότα η χώρα, να δικαιωθούν τα δίκαια αιτήματα και διεκδικήσεις, να υλοποιηθούν φιλολαϊκά κοινωνικά προγράμματα και άλλα τόσα που δεν μπορούμε σε ένα άρθρο να τα απαριθμήσουμε όλα, αποτελεί μια άλλη εξουσία, η λαϊκή εξουσία, τέτοια που δεν έχει γνωρίσει μέχρι σήμερα η χώρα μας και η οποία καμία σχέση δεν μπορεί να έχει με τις «δημοκρατίες» που έχουμε ζήσει, είτε της καλυμμένης δικτατορίας των μονοπωλίων, όπως είναι το σημερινό αστικό κοινοβουλευτικό σύστημα, είτε της ανοιχτής φασιστικής δικτατορίας σε παλαιότερες εποχές. Η λαϊκή εξουσία θα είναι η πραγματική δημοκρατία των πολλών, δηλαδή θα είναι η δικτατορία, πάνω στο μονοπωλιακό κεφάλαιο, της εργατικής τάξης και των συμμάχων της, που αποτελούν τη μεγάλη πλειοψηφία του λαού και που έχουν συμφέρον να παλέψουν γι' αυτήν. Ολόκληρη η αντίληψη η δική μας, βεβαίως, δεν αποτελεί προϋπόθεση για τη συγκρότηση του Μετώπου, αφού οι διαφορές είναι υπαρκτές και αντικειμενικές και θα αφορούν τόσο στις κοινωνικές δυνάμεις, όσο και στις πολιτικές δυνάμεις του Μετώπου.

Το πρόγραμμα του Μετώπου θα φτιαχτεί από κοινού με τους συμμάχους. Δε διακατεχόμαστε ούτε από την αντίληψη του «καπέλου» - όπως διάφοροι καλοθελητές μάς συκοφαντούν - για να προτείνουμε εμείς από τώρα πρόγραμμα του Μετώπου και να το περάσουμε σώνει και καλά ατόφιο στους συμμάχους μας, ούτε από την αντίληψη της σκόπιμης ελαχιστοποίησης («μινιμοποίησης») των στόχων μας, «βάζοντας νερό στο κρασί μας» μόνο και μόνο για να γίνουμε τάχα αρεστοί, προσιτοί, όπως επανειλημμένα μας προτρέπει ο αστικός Τύπος.

Εχουμε εμπιστοσύνη στην αντικειμενικότητα και στη ρεαλιστικότητα της πρότασής μας. Κανένας από τους συμμάχους ή τους εν δυνάμει συμμάχους δεν ενοχλείται για τις θέσεις μας για όλα αυτά τα ζητήματα, αφού γνωρίζουν ότι και ειλικρινείς είναι και επιστημονική βάση έχουν, αλλά και ότι το ΚΚΕ επιδεικνύει πάντα - και σήμερα όπως και σε όλη την ιστορική του διαδρομή - ετοιμότητα για κοινή δράση, για κοινές στάσεις, για δημιουργία μετώπων, σε ζητήματα που θα συμφωνηθούν, χωρίς απεμπόληση φυσικά βασικών θεμελιακών αρχών στην πολιτική των συμμαχιών, με κορυφαία εδώ τη σταθερή υπεράσπιση των συμφερόντων της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων, που δεν μπορεί να πάει ούτε βήμα πίσω από τον αντιμονοπωλιακό, αντιιμπεριαλιστικό προσανατολισμό της πάλης, ο οποίος εξασφαλίζεται εκτός των άλλων και με την ενδυνάμωση του αυτοτελούς, πρωτοπόρου και συνεπούς ιδεολογικού, πολιτικού, οργανωτικού ρόλου του ΚΚΕ.

Φυσικά, μπορεί να ενοχλεί κάποιους αυτή η ντομπροσύνη και σταθερότητα του ΚΚΕ. Μπορεί να ενοχλεί, κυρίως, όσους στο μυαλό τους δεν έχουν το Μέτωπο για πραγματική αλλαγή της κατάστασης, αλλά θέλουν το Μέτωπο για να το χρησιμοποιήσουν στα σχέδιά τους για μια απλή εναλλαγή διαχείρισης, ή, όπως λέμε, για «να αλλάξει ο Μανωλιός και να βάλει τα ρούχα του αλλιώς».

Γι' αυτό προφανώς και ενοχλούνται από την οργάνωση, τη δυναμικότητα, την πρωτοπόρα δράση του ΚΚΕ, σε όλους τους τομείς: Στον ιδεολογικό, πολιτικό, οργανωτικό τομέα, στο μαζικό κίνημα, στην ταξική πάλη. Το ΚΚΕ δε χρειάζεται ένα κόλπο για να επιτευχθεί μια συμμαχία, για να πλατύνουμε τεχνητά. Μας χρειάζεται περισσότερο πρωτοπόρα δουλιά, δράση, βελτίωση της κομματικής δουλιάς σε όλα τα ζητήματα, αλλά κυρίως στο πώς δένουμε την τακτική μας με τη στρατηγική μας στην καθημερινή δουλιά, στην κάθε δουλιά, στη ζύμωση, στην προπαγάνδα, αλλά και στην πορεία της μαζικής πάλης.

Κι εδώ πρέπει να πούμε ότι έχουμε πολλή δουλιά να κάνουμε και για να κατανοηθεί σωστά αυτό και για να το αναπτύξουμε, να το δέσουμε δημιουργικά στην καθημερινή δουλιά, με βάση και τις αποφάσεις της πρόσφατης Ολομέλειας της ΚΕ του Κόμματος, όπου μιλήσαμε αναλυτικά για την καθοδηγητική δουλιά σε όλη την κλίμακα του Κόμματος και την ανάγκη να βελτιωθεί αυτή αποφασιστικά.

Είμαστε σε καλό δρόμο. Οι δυσκολίες όμως ταυτόχρονα μεγαλώνουν κι έχουν κυρίως να κάνουν με τις αντικειμενικές συνθήκες, στο έδαφος των οποίων διεξάγεται η ταξική πάλη. Οι κομμουνιστές δε χάνουμε το κουράγιο μας. Το έχουμε αποδείξει στο διάβα γεμάτων οκτώ δεκαετιών, θα συνεχίσουμε να το αποδεικνύουμε και σήμερα και αύριο, μέχρι την τελική νίκη.


Του
Δημήτρη ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΑ


Κορυφή σελίδας
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ